لیکتور (سیتیکولین) به‌ عنوان یک عنصر کلیدی در بیوسنتز فسفاتیدیل کولین عمل می‌کند که جزء حیاتی ساختار غشای سلولی نورون‌ها است. فسفاتیدیل کولین نقش مهمی در تثبیت و افزایش انعطاف‌پذیری غشاءهای سلولی دارد. این اثرات منجر به بهبود جریان خون مغزی و کاهش التهاب در بافت مغزی می‌شود که در نهایت موجب بهبود عملکرد عصبی، به‌ویژه در موارد آسیب‌های مغزی یا اختلالات شناختی، می‌گردد. افزایش فسفاتیدیل کولین می‌تواند از آسیب‌های عصبی جلوگیری کرده و فرآیند ترمیم را تسریع کند.وودوپا پس از عبور از سد خونی-مغزی، وارد سیستم عصبی مرکزی می‌شود و در آنجا توسط آنزیم دوپا دکربوکسیلاز (با کمک کوفاکتور پیریدوکسال فسفات یا ویتامین ب۶) به دوپامین تبدیل می‌شود. این دوپامین تولید شده در پایانه‌های عصبی ذخیره و در پاسخ به تحریکات عصبی آزاد می‌شود. دوپامین آزاد شده با اتصال به گیرنده‌های دوپامینی در جسم مخطط، باعث تعدیل فعالیت مدارهای حرکتی در هسته‌های قاعده‌ای می‌شود و تعادل بین سیستم‌های دوپامینی و استیل‌کولینی را بازیابی می‌کند. این فرآیند منجر به بهبود علائم حرکتی بیماری پارکینسون از جمله کندی حرکات، سفتی عضلانی و لرزش می‌شود. همچنین، لوودوپا در آزادسازی فاکتورهای رشد عصبی نیز نقش دارد که می‌تواند به حفاظت و بقای نورون‌های باقیمانده کمک کند.