درد نوروپاتی به دلیل صدمه یا آسیب به اعصابی است که اطلاعات را بین مغز و نخاع از پوست، ماهیچه ها و سایر قسمت های بدن منتقل می کند. درد معمولاً به عنوان یک احساس سوزش توصیف می شود و مناطق آسیب دیده اغلب به لمس حساس هستند. علائم درد نوروپاتیک نیز ممکن است شامل درد طاقت فرسا، سوزن سوزن شدن، مشکل در تشخیص صحیح دما و بی حسی باشد. درمان درد های نوروپاتی با توجه به علت درد ممکن است متفاوت باشد.
چه چیزی باعث درد نوروپاتیک می شود؟
علل شایع درد نوروپاتیک شامل فشار عصبی یا آسیب عصبی پس از جراحی یا ضربه، عفونت های ویروسی، سرطان، ناهنجاری های عروقی، اعتیاد به الکل، شرایط عصبی مانند مولتیپل اسکلروزیس( ام اس) و شرایطی مانند دیابت است. همچنین ممکن است از عوارض جانبی برخی داروها باشد. گاهی اوقات هیچ علت قابل شناسایی یافت نمی شود. این موضوع می تواند برای فردی که درد را تجربه می کند ناراحت کننده باشد.
درد مزمن نوروپاتی شایع است و ممکن است به یک بیماری زمینه ای مانند سرطان یا نوروپاتی دیابتی مرتبط باشد، یا می تواند با درمان هایی مانند شیمی درمانی مرتبط باشد.
علائم درد نوروپاتی چیست؟
این درد به طرق مختلفی می آید. افرادی که از آن رنج می برند اغلب از احساس سوزش یا سرمای شدید، گزگز، سوزن سوزن شدن مانند شوک الکتریکی، بی حسی، سنگینی بیش از حد و حتی عدم حساسیت در ناحیه آسیب یا برعکس، یک حساسیت مفرط که با کوچکترین لمس باعث بروز درد می شود صحبت کرده اند. محرک هایی که برای افراد دیگر طبیعی است و حتی اذیت نمی شود و برای این بیماران. غیر قابل تحمل هستند.
مدیریت درد نوروپاتیک
درد نوروپاتیک اغلب به درمانهای استاندارد درد پاسخ ضعیفی میدهد و گاهی ممکن است به جای بهتر شدن در طول زمان بدتر شود. برای برخی افراد، می تواند منجر به ناتوانی جدی شود. رویکرد چند رشتهای که ترکیبی از درمانها است، میتواند راه بسیار مؤثری برای تسکین درد نوروپاتیک باشد. رویکرد چند رشتهای شامل:
فیزیوتراپی
فعالیت های فیزیکی عمومی
مشاوره
ماساژ درمانی
طب سوزنی
درمان دارویی
تعدادی از درمان های دارویی را می توان برای مدیریت درد نوروپاتیک خارج از خدمات تخصصی مدیریت درد استفاده کرد. با این حال، تفاوت قابل توجهی در نحوه شروع درمان، دوزهای مورد استفاده و ترتیب معرفی داروها، اینکه آیا دوزهای درمانی به دست میآیند و اینکه آیا توالی صحیح طبقات درمانی وجود دارد یا خیر، وجود دارد.
یک مسئله دیگر این است که تعدادی از درمانهای رایج برای درمان درد نوروپاتیک مجوز ندارند، که ممکن است استفاده از آنها را محدود کند. این عوامل ممکن است منجر به کنترل ناکافی درد و عوارض قابل توجهی شود.
راهکار درمان درد نوروپاتی
اهداف اولیه درمان درد نوروپاتی، مدیریت درد تا حد امکان و به حداقل رساندن عوارض جانبی منفی درمان است. افراد مبتلا به درد مزمن نوروپاتی ممکن است برای ارزیابی، مدیریت و مشاوره در مورد زندگی با درد مزمن به کلینیک درد ارجاع داده شوند.
علت درد در هر فرد متفاوت است و پزشک شما نیازهای شما را در نظر می گیرد تا مناسب ترین درمان را برای شما پیشنهاد کند. درمانهای مختلفی برای درد نوروپاتیک وجود دارد و اغلب یافتن بهترین گزینه برای یک فرد یک فرآیند «آزمون و خطا» است.
رایج ترین درمان های درد نوروپاتی
اگرچه دستیابی به تسکین مؤثر در همه موارد ممکن نیست، اما درمان های پیشرفته ای برای کنترل علائم وجود دارد. همانطور که متوجه شده اید، ما فقط در مورد “درمان درد نوروپاتی” صحبت می کنیم: علت درد نوروپاتیک گاهی قابل درمان است و گاهی اوقات نه. با درمان ها به دنبال بهبود حداقل کیفیت زندگی شما با کاهش شدت درد هستیم.
مسکن های معمولی مانند داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی یا داروهایی مثل ایبوپروفن، آسپرین و… معمولاً برای دردهای عصبی مؤثر نیستند.
رایج ترین داروهایی که برای درمان های درد نوروپاتی استفاده می شوند عباتند از:
ضد صرع ها
این داروها که عمدتاً برای درمان صرع استفاده میشوند، میتوانند درد عصبی را کاهش داده و علائم نوروپاتیک را کاهش دهند. تجویز یک داروی ضد صرع به این معنی نیست که شما مبتلا به صرع هستید یا در معرض خطر ابتلا به صرع هستید. داروهایی مانند گاباپنتین، پره گابالین جزو این دسته از داروها هستند که عوارض جانبی مانند خواب آلودگی، سرگیجه و سردرد به همراه دارند.
داروهای ضد افسردگی
این گروه از داروها که عمدتاً برای افسردگی استفاده میشوند، بر مدیریت درد عصبی نیز تأثیر دارند. تجویز یک داروی ضد افسردگی به این معنی نیست که شما مبتلا به افسردگی هستید یا در معرض خطر ابتلا به افسردگی هستید. آمی تریپتیلین، دولوکستین دو داروی ضدافسردگی هستند که برای درمان درد نوروپاتی نیز تجویز می شوند. عوارض جانبی این قرص ها خواب آلودگی و خشکی دهان می باشد.
مواد افیونی
شواهدی مبنی بر فواید استفاده از مواد افیونی برای درمان دردهای عصبی مشخص نیست، با این حال برخی افراد آنها را مفید می دانند. مواد افیونی مانند مورفین، اکسی کدون و هیدرومورفون یا ترامادول در مقایسه با سایر داروهایی که برای دردهای عصبی استفاده می شوند موثر هستند و از نظر تعداد مورد نیاز برای درمان مشابه داروهای ضد افسردگی هستند.
عوارض جانبی متداول این مواد حواس پرتی، یبوست، خواب آلودگی، حالت تهوع مشاهده شده است.
لیدوکائین
لیدوکائین موضعی یک بی حس کننده است که برای درمان درد نوروپاتیک تجویز می شود. برخی ادعا میکنند برای درمان دردهای نوروپاتی موثر است. عوارض جانبی رایج گزارش شده از لیدوکائین موضعی تحریک و قرمزی پوست محل درد می باشد.
تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS)
دستگاه TENS یک تکانه الکتریکی خفیف تولید می کند. الکترودها از دستگاه روی پوست در ناحیه درد قرار می گیرند. اعتقاد بر این است که تحریک انتخابی برخی رشتههای عصبی میتواند سیگنالهایی را که پیامهای درد را به مغز و نخاع منتقل میکنند، مسدود کند که ممکن است به شل شدن عضلات و کاهش درد کمک کند. TENS را میتوان خود تجویز کرد، اما توصیه میشود قبل از استفاده، یک آزمایش تحت نظارت به افراد داده شود.
عوارض جانبی این روش واکنش آلرژیک، تحریک پوست از الکترودها مشاهده شده است.
تحریک الکتریکی عصبی از راه پوست (PENS)
این روش اغلب به افراد مبتلا به درد نوروپاتی که درمان آن دشوار است پیشنهاد می شود. این روش شبیه TENS است، اما شامل قرار دادن یک الکترود زیر پوست با سوزن به جای استفاده از یک پد چسبنده (الکترود) روی پوست است. سوزن ها به یک دستگاه محرک الکتریکی متصل می شوند.
عوارض جانبی رایج: کبودی و حساسیت در جایی که سوزن وارد شده است.