کشف علت اسهال ناگهانی

معرفی

اسهال ناگهانی می تواند یک تجربه ناخوشایند و مختل کننده باشد و باعث شود ما احساس ضعف و ناراحتی کنیم. در حالی که این یک بیماری شایع است، دلایل این شروع ناگهانی مدفوع شل می تواند متفاوت باشد. در این مقاله، عوامل مختلفی را بررسی خواهیم کرد که علت اسهال ناگهانی هستند و هم به محرک‌های رایج در تشدید اسهال کمک می‌کنند. با درک این دلایل، می‌توانیم اقدامات پیشگیرانه برای پیشگیری و مدیریت این وضعیت ناخوشایند انجام دهیم.

اسهال ناگهانی

این را تصور کنید: شما در حال انجام روز خود هستید که ناگهان یک بازدیدکننده فوری و ناخواسته از راه می رسد. بله، ما در مورد اسهال ناگهانی صحبت می کنیم. این یک اتفاق رایج است که می تواند ما را غافلگیر کند و برنامه های ما را مختل کند. در این مقاله، ما عمیقاً به بررسی علت اسهال ناگهانی می پردازیم و مقصران مختلف پشت این تجربه ناخوشایند را بررسی می کنیم. بنابراین، بیایید دست و پنجه نرم کنیم و سفری را آغاز کنیم تا عواملی را که می‌توانند منجر به این وضعیت ناخوشایند شوند، درک کنیم.

آشنایی با اسهال:

قبل از اینکه علل اسهال ناگهانی را بررسی کنیم، مهم است که مفهوم خود اسهال را درک کنیم. اسهال با حرکات شل یا آبکی روده مشخص می شود که به طور مکرر در طول روز اتفاق می افتد. اغلب با گرفتگی شکم، نفخ و احساس ناراحتی عمومی همراه است. در حالی که دوره های گاه به گاه اسهال طبیعی است و معمولاً خود به خود برطرف می شود، اسهال های طولانی مدت یا ناگهانی ممکن است نشانه ای از یک مشکل اساسی باشد که نیاز به توجه دارد.

علائم اسهال ناگهانی
علائم بروز اسهال ناگهانی

علائم اسهال ناگهانی

علائم اسهال ناگهانی ممکن است یکی از موارد زیر باشد:

  • بیشتر شدن حرکات روده
  • مدفوع آبکی و شل
  • درد شکمی یا کرامپ
  • تهوع یا استفراغ
  • خشکی دهان

علل شایع بروز اسهال ناگهانی

چند مورد از رایج ترین علت های اسهال ناگهانی وجود دارد که باید در مورد آنها آگاه باشید:

مواد غذایی

یکی از دلایل اولیه اسهال ناگهانی، مصرف غذا یا آب آلوده است. عفونت‌های باکتریایی مانند سالمونلا و E. coli به دلیل ایجاد ناراحتی در دستگاه گوارش بدنام هستند. این باکتری‌های مضر می‌توانند به وعده‌های غذایی ما راه پیدا کنند، اگر شیوه‌های بهداشتی و نگهداری صحیح غذا رعایت نشود. علاوه بر این، عفونت‌های ویروسی مانند روتاویروس و نوروویروس نیز می‌توانند منجر به اسهال ناگهانی، به ویژه در محیط‌های شلوغ یا در طول شیوع بیماری شوند.

داروها و اسهال مرتبط با آنتی بیوتیک

طعنه آمیز است که داروهایی که برای کمک به ما در نظر گرفته شده اند، گاهی اوقات می توانند باعث ایجاد یک عارضه جانبی ناخواسته شوند: اسهال. آنتی‌بیوتیک‌ها، اگرچه برای مبارزه با عفونت‌های باکتریایی حیاتی هستند، اما می‌توانند تعادل ظریف باکتری‌ها را در روده ما مختل کنند و منجر به اسهال مرتبط با آنتی‌بیوتیک شوند.

این به دلیل رشد بیش از حد باکتری های خاص مانند کلستریدیوم دیفیسیل است که می تواند باعث التهاب و اسهال شود. اگر در حین مصرف آنتی بیوتیک دچار اسهال ناگهانی می شوید، ضروری است با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنید.

اسهال ناشی از استرس و اضطراب

آیا می دانستید که احساسات ما می توانند بر سیستم گوارش ما تأثیر بگذارند؟ استرس و اضطراب نیز یک علت اسهال ناگهانی هستند. ارتباط پیچیده بین روده و مغز ما، که اغلب به عنوان محور روده-مغز شناخته می شود، به این معنی است که استرس عاطفی می تواند به عنوان علائم گوارشی ظاهر شود.

زمانی که ما تحت استرس هستیم، بدن ما هورمون های استرس را ترشح می کند که بر حرکت روده های ما تأثیر می گذارد و منجر به تغییر در عادات روده می شود. اگر اسهال مداوم در طول دوره های استرس زا تبدیل به یک مسئله تکرار شونده می شود، مدیریت استرس از طریق تکنیک های تمدد اعصاب، ورزش و جستجوی حمایت بسیار مهم است.

مسمومیت غذایی
مسمومیت غذایی

عدم تحمل و حساسیت های غذایی

عدم تحمل و حساسیت های غذایی که با نام “مسمومیت غذایی” شناخته شده اند نیز می تواند منجر به اسهال ناگهانی شود. شرایطی مانند عدم تحمل لاکتوز، که در آن بدن فاقد آنزیم مورد نیاز برای هضم لاکتوز موجود در محصولات لبنی است، می تواند منجر به علائم گوارشی از جمله اسهال شود. به طور مشابه، عدم تحمل گلوتن، مانند بیماری سلیاک، می تواند با مصرف غلات حاوی گلوتن مانند گندم، جو و چاودار باعث اختلالات گوارشی شود. شناسایی و اجتناب از غذاهای محرک می تواند به مدیریت این شرایط و کاهش اسهال کمک کند.

بیماری های پایه

چندین بیماری پایه وجود دارد که می تواند علت اسهال ناگهانی تلقی شوند مانند:

  • بیماری التهاب روده
  • سندرم روده تحریک پذیر
  • بیماری سلیاک
  • بیماری کرون

تشخیص و درمان اسهال ناگهانی

اگر اسهال ناگهانی یا مداوم را تجربه می کنید، ضروری است که به دنبال کمک پزشکی باشید. یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند علائم، سابقه پزشکی شما را ارزیابی کند و آزمایش های تشخیصی را برای شناسایی علت زمینه ای انجام دهد. روش های درمانی سریع ممکن است شامل آبرسانی مجدد برای جبران مایعات و الکترولیت های از دست رفته، دارو برای مدیریت علائم و رسیدگی به علت خاص، مانند آنتی بیوتیک برای عفونت های باکتریایی یا اصلاح رژیم غذایی برای عدم تحمل غذایی باشد.

درمان خانگی

انواع مختلفی از رژیم غذایی برای درمان اسهال موجود است که می تواند به بهبود علائم کمک کند . با این حال مطمئن ترین روش های درمان خانگی که به تسکین علائم اسهال ناگهانی کمک کند موارد زیر است:

  1. مصرف مایعات به منظور جلوگیری از خشکی
  2. مصرف وعده های کوچک و مکرر
  3. اجتناب از مواد غذایی با فیبر و چربی بالا
  4. مصرف دارو هایی مانند lmodium

پیشگیری از علائم بعدی

زمانی که نوبت به اسهال ناگهانی می رسد، پیشگیری کلیدی است. با اتخاذ شیوه‌های بهداشتی مناسب، مانند شستن منظم دست‌ها و نگهداری ایمن مواد غذایی می توانید خطر بلعیدن باکتری ها یا ویروس های مضر را کاهش دهید. اطمینان از ایمنی آب آشامیدنی و پرهیز از مواد غذایی از منابع نامعتبر در سفر نیز می تواند از اسهال مسافرتی جلوگیری کند. برای افرادی که مستعد ابتلا به اسهال ناشی از استرس هستند، تکنیک های مدیریت استرس مانند مدیتیشن، ورزش و جستجوی حمایت عاطفی برای جلوگیری از علائم بعدی حیاتی هستند.

مدیریت اسهال ناگهانی

مدیریت اسهال ناگهانی بستگی به علت زمینه ای دارد. در اینجا چند نکته برای کمک به مدیریت اسهال ناگهانی وجود دارد:

1. هیدراته بمانید: برای جلوگیری از کم آبی مایعات به خصوص آب زیاد بنوشید. از نوشیدنی های شیرین، کافئین و الکل خودداری کنید زیرا می توانند اسهال را بدتر کنند.

2. از رژیم غذایی BRAT پیروی کنید: رژیم غذایی BRAT (موز، برنج، سس سیب و نان تست) می تواند به تسکین معده و کاهش علائم اسهال کمک کند. این غذاها به راحتی هضم می شوند و می توانند به سفت شدن مدفوع شما کمک کنند.

3. داروهای بدون نسخه مصرف کنید: داروهای بدون نسخه مانند لوپرامید (Imodium) می توانند به کاهش علائم اسهال کمک کنند. با این حال، مهم است که قبل از مصرف هر دارویی با پزشک خود مشورت کنید.

4. استراحت:  استراحت و آرامش می تواند به کاهش استرس و اضطراب کمک کند، که می تواند علائم اسهال را بدتر کند. تمرینات تنفس عمیق، مدیتیشن یا یوگا را امتحان کنید تا به آرامش ذهن و بدن شما کمک کند.

نتیجه:

در نتیجه، اسهال ناگهانی را می توان به دلایل مختلفی از جمله پاتوژن های غذایی، عوارض جانبی دارو، استرس و عدم تحمل غذایی نسبت داد. درک این محرک ها می تواند به ما در مدیریت بهتر و جلوگیری از اسهال ناگهانی کمک کند. به یاد داشته باشید که به بدن خود گوش دهید، در صورت نیاز به دنبال مراقبت های پزشکی باشید و سلامت کلی گوارش را از طریق عادات غذایی متعادل و آگاهانه در اولویت قرار دهید. با انجام این کار، می توانید تأثیر مخرب اسهال ناگهانی را بر زندگی روزمره خود به حداقل برسانید.

سوالات متداول در مورد علت اسهال ناگهانی:

1. شایع ترین علت اسهال ناگهانی چیست؟

مسمومیت غذایی شایع ترین علت اسهال ناگهانی است.

 2. اسهال ناگهانی معمولا چقدر طول می کشد؟

اسهال ناگهانی معمولاً چند روز طول می کشد اما بسته به علت زمینه ای می تواند طولانی تر شود.

3. آیا استرس می تواند باعث اسهال ناگهانی شود؟

بله، استرس و اضطراب می تواند باعث اسهال ناگهانی شود.

4. آیا اسهال ناگهانی مسری است؟

اسهال ناگهانی ناشی از عفونت های ویروسی می تواند مسری باشد. رعایت بهداشت مناسب برای جلوگیری از گسترش عفونت بسیار مهم است.

به یاد داشته باشید، سؤالات متداول برای ارائه اطلاعات مفید و رفع نگرانی های رایج مربوط به اسهال ناگهانی در نظر گرفته شده است. اگر سوالات یا نگرانی های پزشکی خاصی دارید، همیشه بهتر است برای مشاوره شخصی با یک متخصص مراقبت های بهداشتی مشورت کنید.

علائم کم خونی شدید در بانوان چیست؟

کم خونی شدید چیست

کمبود آهن در بدن می‌تواند باعث کاهش تولید هموگلوبین شود که عامل اصلی کم خونی است. کم خونی شدید به معنای کاهش غیرطبیعی هموگلوبین در خون است که ممکن است ناشی از کمبود آهن، بیماری‌های خونی، اختلالات ایمنی و داروهایی باشد که بر روی سلول‌های خونی تأثیر دارند.

انوع کم خونی

کم خونی می‌تواند به دو نوع تقسیم شود: کمبود آهن و کمبود ویتامین B12 و اسید فولیک. در کمبود آهن، مصرف مواد غذایی حاوی آهن می‌تواند بهبود بخشید، در حالی که در کمبود ویتامین B12 و اسید فولیک، باید به مصرف مواد غذایی حاوی این ویتامین‌ها توجه کرد. برخی از مواد غذایی حاوی ویتامین B12 شامل گوشت قرمز، ماهی، تخم مرغ و محصولات لبنی هستند. همچنین، برخی از مواد غذایی حاوی اسید فولیک شامل سبزیجات برگ دار، نخود، لوبیا، آجیل‌ها و محصولات غنی شده با این ویتامین هستند. در هر صورت، بهتر است با پزشک خود در مورد نوع کم خونی و رژیم غذایی مناسب برای شما مشورت کنید.

مقایسه کم خونی

علائم کم خونی شدید در بانوان

علائم کم خونی شدید در بانوان عبارتند از:

1. خستگی و ضعف شدید

2. بی‌حالی و افت انرژی

3. سردرد و سرگیجه

4. تنگی نفس و ضعف تنفسی

5. نارسایی قلبی و درد قفسه سینه

6. پوست زرد رنگ و خشک

7. تاری دید و اختلال در حافظه

8. کاهش وزن ناگهانی

9. بی‌اشتهایی و تهوع

10. افت فشار خون و سرگیجه

در صورت تجربه هر یک از این علائم، بهتر است به پزشک خود مراجعه کنید.

بهترین قرص آهن برای بانوان

مصرف خوراکی مفید برای  جذب آهن

می‌توانید از مواد غذایی حاوی آهن استفاده کنید که شامل گوشت قرمز، جگر، ماهی، مرغ، تخم مرغ، لوبیا، نخود، عدس، برگ سبزیجات، آجیل‌ها، ذرت، هویج و کلم است. همچنین، مصرف مکمل‌های آهن با غذا و در زمان‌های مشخص می‌تواند به جذب بهتر آهن کمک کند. به هر حال، باید به این نکته توجه کنید که بیش از حد مصرف آهن نیز ممکن است برای بعضی افراد مشکل ساز شود، بنابراین بهتر است با پزشک خود در این زمینه مشورت کنید.

کم خونی بعد از سقط جنین

یکی از علل کم خونی پس از سقط جنین، از دست دادن خون در حین عملیات سقط جنین است. همچنین، عواملی مانند کمبود آهن، بیماری‌های خونی و اختلالات ایمنی نیز می‌توانند باعث کاهش هموگلوبین شوند و در نتیجه کم خونی را تحریک کنند. برای پیشگیری و درمان کم خونی پس از سقط جنین، معمولاً به مصرف مکمل‌های آهن و تغذیه‌ی مناسب توصیه می‌شود. همچنین، در صورت نیاز، پزشک ممکن است داروهای دیگر را نیز به شما تجویز کند.

بهترین قرص آهن برای بانوان

نوع قرص آهن مناسب برای بانوان به عوامل مختلفی مانند سن، وضعیت سلامتی، نیاز به دوز بالاتر و یا پایین‌تر آهن، حاملگی و شیردهی بستگی دارد. بنابراین، بهتر است قبل از مصرف هر نوع قرص آهن، با پزشک خود مشورت کنید تا بهترین گزینه را برای شما تعیین کند. همچنین، برای جذب بهتر آهن، مصرف غذاهای حاوی ویتامین C مانند پرتقال، ترشیجات و گیاهان سبزیجات نیز توصیه می‌شود.

قرص رءول برای کم خونی

قرص رءول یکی از مکمل های آهن است که برای درمان کم خونی استفاده می‌شود. این قرص حاوی آهن سولفات است که به سرعت به بدن شما کمک می‌کند تا سطح هموگلوبین و فریتین خون را افزایش دهد. این قرص معمولاً برای درمان کم خونی در بانوان باردار، کودکان و افرادی که از کمبود آهن رنج می‌برند، تجویز می‌شود. با این حال، قبل از استفاده از هر نوع مکمل آهن، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید.

درمان فوری کم خونی

در صورت بروز کم خونی شدید و ناگهانی، باید به سرعت به پزشک خود مراجعه کنید. در بعضی از موارد، نیاز به درمان فوری وجود دارد که شامل موارد زیر می‌شود:

– خونریزی شدید: اگر دچار خونریزی شدیدی هستید، به عنوان مثال در صورت بروز خونریزی دستگاه گوارش یا رحم، باید به سرعت به بیمارستان منتقل شوید تا خونریزی متوقف شود و در صورت لزوم، ترانسفوزیون خون انجام شود.

– کم خونی ناشی از عفونت: در بعضی از موارد، کم خونی ناشی از عفونت‌های خطرناک مانند سپتی‌سمی، نیاز به درمان فوری دارد.

– کم خونی ناشی از حادثه: در صورت داشتن حادثه‌ای شدید که باعث از دست دادن خون شده است، باید به سرعت به بیمارستان منتقل شوید تا خونریزی متوقف شود و در صورت لزوم، ترانسفوزیون خون انجام شود.

– کم خونی ناشی از بیماری‌های خطرناک: برخی بیماری‌های خطرناک مانند سرطان، نیاز به درمان فوری دارند که شامل درمان شیمی‌ای و ترانسفوزیون خون می‌شود.

در هر صورت، بهتر است همیشه با پزشک خود در مورد کم خونی صحبت کنید و در صورت بروز هرگونه علائم نگران کننده، به سرعت به پزشک خود مراجعه کنید.

درمان کلیه درد دیابتی

گاهی اوقات افراد دیابتی دچار کلیه درد می شوند. در صورت عدم درمان کلیه درد دیابتی برخی افراد دچار نارسایی کلیه می شود. کنترل فشار خون و سطح گلوکز به کاهش عوارضی مانند بیماری قلبی و سکته کمک می کند. هدف از درمان این درد، پیشگیری یا به تاخیر انداختن پیشرفت بیماری و  کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی مانند حمله قلبی و سکته است که در افراد مبتلا به این بیماری بسیار شایع تر از حد متوسط است.

کلیه درد دیابتی چیست؟

کلیه درد دیابتی عارضه ای است که در برخی از افراد مبتلا به دیابت رخ می دهد. در برخی موارد می تواند به نارسایی کلیه تبدیل شود.  در این شرایط فیلترهای کلیه، گلومرول ها، آسیب می بینند. به همین دلیل کلیه ها مقادیر غیر طبیعی پروتئین را از خون به ادرار نشت می کنند. پروتئین اصلی که از کلیه های آسیب دیده به بیرون نشت می کند آلبومین نام دارد.

در کلیه‌های سالم طبیعی، تنها مقدار کمی آلبومین در ادرار یافت می‌شود. افزایش سطح آلبومین در ادرار اولین علامتی است که کلیه ها در اثر دیابت آسیب دیده اند. کلیه درد دیابتی بسته به میزان از دست رفتن آلبومین از طریق کلیه ها به دو دسته اصلی تقسیم می شود:

میکروآلبومینوری: در این بیماری میزان آلبومینی که به ادرار نشت می کند بین 30 تا 300 میلی گرم در روز است. گاهی اوقات به آن نئوروپاتی اولیه نیز گفته می شود.

پروتئینوری: در این حالت میزان آلبومینی که به ادرار نشت می کند بیش از 300 میلی گرم در روز است. گاهی اوقات ماکروآلبومینوری یا نئوروپاتی آشکار نامیده می شود.

کلیه درد دیابتی چگونه ایجاد می شود؟

افزایش سطح قند خون (گلوکز) که در افراد مبتلا به دیابت رخ می دهد می تواند باعث افزایش سطح برخی از مواد شیمیایی در کلیه شود. این مواد شیمیایی تمایل دارند که گلومرول ها را سوراخ کنند و سپس آلبومین به داخل ادرار نشت کند.

علاوه بر این، افزایش سطح گلوکز خون ممکن است باعث شود برخی از پروتئین‌های گلومرول‌ها به یکدیگر متصل شوند. این پروتئین‌های متصل می‌توانند باعث ایجاد یک زخم موضعی شوند. این فرآیند در گلومرول ها گلومرولواسکلروز نامیده می شود. معمولا چندین سال طول می کشد تا گلومرولواسکلروز توسعه یابد و تنها در برخی از افراد مبتلا به دیابت اتفاق می افتد.

با بدتر شدن وضعیت، بافت زخم (گلومرولواسکلروز) به تدریج جایگزین بافت سالم کلیه می شود. در نتیجه، کلیه ها کمتر و کمتر می توانند کار خود را برای تصفیه خون انجام دهند. این شکست تدریجی کلیه ها ممکن است به تدریج به مرحله نارسایی کلیه تبدیل شود.

میکروآلبومینوری معمولا اولین علامتی است که  کلیه درد دیابتی را نشان می دهد. طی ماهها یا سالها، میکروآلبومینوری ممکن است از بین برود یا  تقریباً در همان سطح باقی بماند یا به سمت پروتئینوری پیشرفت کند.

پروتئینوری برگشت ناپذیر است. اگر دچار پروتئینوری شوید، معمولاً شروع کاهش تدریجی عملکرد کلیه  به سمت نارسایی کلیه  در آینده است.

بیماری کلیوی دیابتی چقدر شایع است؟

اگرچه کلیه درد دیابتی در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 شایع تر است، اما افراد مبتلا به دیابت نوع 2 و بیماری کلیوی دیابتی بیشتر هستند. این به این دلیل است که دیابت نوع 2 بسیار شایع تر از دیابت نوع 1 است.

کنترل دیابت برای پیشگیری از کلیه درد دیابتی
کنترل دیابت

کلیه درد دیابتی در واقع شایع ترین علت نارسایی کلیه است. از هر پنج نفری که نیاز به دیالیز دارند، یک نفر به بیماری کلیوی دیابتی مبتلا است. البته باید عنوان کرد اکثر افراد مبتلا به دیابت نیازی به دیالیز ندارند.

افراد مبتلا به دیابت نوع 1

میکروآلبومینوری یا پروتئینوری به ندرت در زمانی که دیابت برای اولین بار تشخیص داده می شود وجود دارد. تا پنج سال پس از تشخیص دیابت، حدود 1 نفر از هر 7 نفر به میکروآلبومینوری مبتلا خواهند شد.

پس از 30 سال، حدود 4 نفر از هر 10 نفر به میکروآلبومینوری مبتلا خواهند شد. برخی از افراد مبتلا به میکروآلبومینوری به پروتئینوری و نارسایی کلیه پیشرفت می کنند.

افراد مبتلا به دیابت نوع 2

در زمانی که دیابت برای اولین بار تشخیص داده می شود، از هر 8 نفر یک نفر به میکروآلبومینوری و یک نفر از هر 50 نفر پروتئینوری دارد. این به این دلیل نیست که بیماری کلیوی دیابتی در برخی موارد بلافاصله اتفاق می افتد، بلکه به این دلیل است که بسیاری از افراد مبتلا به دیابت نوع 2 تا مدتی پس از شروع بیماری، دیابت خود را تشخیص نمی دهند.

از بین افرادی که هنگام تشخیص دیابت هیچ مشکل کلیوی ندارند، میکروآلبومینوری در حدود 1 نفر از هر 7 نفر و پروتئینوری در 1 نفر از هر 20 نفر در عرض پنج سال ایجاد می شود.

کلیه درد دیابتی در افراد آسیایی و سیاهپوست مبتلا به دیابت بسیار بیشتر از افراد سفید پوست است.

علائم کلیه درد دیابتی چیست؟

اگر فقط میکروآلبومینوری دارید بعید به نظر می رسد که علائم مبتلا به بیماری اولیه کلیوی دیابتی داشته باشید. علائم در هنگام پیشرفت بیماری کلیوی ایجاد می شود.. علائم در ابتدا مبهم و غیر اختصاصی هستند، مانند احساس خستگی، انرژی کمتر از حد معمول و فقط احساس خوب نبودن. در بیماری کلیوی شدیدتر، علائمی که ممکن است ایجاد شوند عبارتند از:

اشتهای ضعیف

کاهش وزن.

پوست خشک و خارش دار.

گرفتگی عضلات.

احتباس مایعات که باعث تورم پا و مچ پا می شود.

پف دور چشم.

نیاز به دفع ادرار بیشتر از حد معمول.

رنگ پریدگی به دلیل کم خونی

حالت تهوع

علائم کلیه درد دیابتی چیست؟
علائم کلیه درد دیابتی

با کاهش عملکرد کلیه، مشکلات مختلفی ممکن است ایجاد شود – به عنوان مثال، کم خونی و عدم تعادل کلسیم، فسفات و سایر مواد شیمیایی در جریان خون. اینها می توانند علائم مختلفی مانند خستگی ناشی از کم خونی و نازک شدن استخوان یا شکستگی ناشی از عدم تعادل کلسیم و فسفات ایجاد کنند. نارسایی کلیه در مرحله پایانی در نهایت کشنده است مگر اینکه درمان شود.

بیماری کلیوی دیابتی چگونه تشخیص داده می شود؟

کلیه  درد دیابتی زمانی تشخیص داده می شود که سطح آلبومین در ادرار افزایش یابد و هیچ دلیل واضح دیگری برای آن وجود نداشته باشد. آزمایش ادرار یکی از معاینات معمولی است که هر از گاهی به افراد مبتلا به دیابت ارائه می شود. آزمایشات ادرار می تواند آلبومین (پروتئین) را تشخیص دهد و میزان موجود در ادرار را اندازه گیری کند.

آزمایش ادرار، مقایسه میزان آلبومین با مقدار کراتینین در نمونه ادرار است. این نسبت آلبومین به کراتینین (ACR) نامیده می شود. کراتینین محصول تجزیه عضله است.

آزمایش خون می تواند نشان دهد که کلیه ها چقدر خوب کار می کنند. آزمایش خون سطح کراتینین را اندازه گیری می کند که معمولاً توسط کلیه ها از خون پاک می شود. اگر کلیه های شما به درستی کار نکنند، سطح کراتینین در خون بالا می رود. با در نظر گرفتن سطح کراتینین خون، سن و جنسیت می توان تخمینی از عملکرد کلیه های شما به خوبی انجام داد. این تخمین از عملکرد کلیه، نرخ تخمینی فیلتراسیون گلومرولی (eGFR) نامیده می شود.

بیماری کلیوی دیابتی چگونه تشخیص داده می شود؟
بیماری کلیوی دیابتی چگونه تشخیص داده می شود؟

چه چیزی خطر ابتلا به بیماری کلیوی دیابتی را افزایش می دهد؟

همه افراد مبتلا به دیابت در معرض خطر ابتلا به بیماری کلیوی دیابتی هستند. با این حال، یک آزمایش تحقیقاتی بزرگ نشان داد که عوامل خاصی وجود دارد که خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد. اینها شامل موارد هستند:

کنترل ضعیف سطح قند خون (گلوکز). (هرچه سطح HbA1c شما بیشتر باشد، خطر شما بیشتر است.)

مدت زمانی که دیابت داشته اید

اضافه وزن بیشتر

داشتن فشار خون بالا

مذکر بودن

این بدان معنی است که کنترل خوب سطح گلوکز خون، کنترل وزن و درمان فشار خون بالا خطر ابتلا به بیماری کلیوی دیابتی را کاهش می دهد.

اگر بیماری کلیوی دیابتی اولیه (میکروآلبومینوری) دارید، خطر بدتر شدن بیماری با موارد زیر افزایش می یابد:

هر چه کنترل سطح قند خون ضعیف تر باشد. هر چه سطح HbA1c شما بیشتر باشد، خطر شما بیشتر است.

داشتن فشار خون بالا

سیگار کشیدن.

عوارض احتمالی کلیه درد دیابتی

  • نارسایی کلیه در مرحله نهایی
درمان بیماری کلیه درد دیابتی
کلیه درد دیابتی

در افراد مبتلا به پروتئینوری  نارسایی کلیه در مرحله نهایی تقریباً در 1 نفر از هر 12 نفر بعد از 10 سال ایجاد می شود. اگر این اتفاق افتاد، به دیالیز کلیه یا پیوند کلیه نیاز خواهید داشت.

  • بیماری های قلبی عروقی

همه افراد مبتلا به دیابت در معرض افزایش خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی مانند بیماری قلبی، سکته مغزی و بیماری شریان های محیطی هستند. اگر دیابت و بیماری کلیوی دیابتی دارید، خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی بیشتر می شود. هر چه بیماری کلیوی بدتر باشد، خطر آن بیشتر می شود. به همین دلیل است که در صورت ابتلا به بیماری کلیوی دیابتی، کاهش سایر عوامل خطر قلبی عروقی بسیار مهم است

  • فشار خون بالا

بیماری کلیوی تمایل به افزایش فشار خون دارد. علاوه بر این، افزایش فشار خون تمایل به تشدید بیماری کلیوی دارد. درمان فشار خون بالا یکی از درمان های اصلی بیماری کلیوی دیابتی است.

درمان بیماری کلیه درد دیابتی

نوع درمان شما به مرحله بیماری کلیوی بستگی دارد.

کنترل فشار خون برای جلوگیری از بدتر شدن بیماری کلیوی بسیار مهم است. ممکن است برای کمک به شما قرص هایی مانند مهارکننده های ACE یا ARB داده شود.

هم مهارکننده های ACE و هم ARB ها به محافظت از کلیه ها در برابر آسیب بیشتر و همچنین کاهش فشار خون کمک می کنند. به همین دلیل است که در دسترس افراد بدون فشار خون نیز قرار می گیرد.

همچنین ممکن است توصیه هایی برای پرهیز از برخی غذاها دریافت کنید، اما باید از یک متخصص تغذیه برای کمک به تغییرات در رژیم غذایی خود پشتیبانی دریافت کنید.

اگر دچار بیماری کلیوی در مراحل پایانی می شوید و کلیه های شما از کار می افتند، گزینه های درمانی شما شامل دیالیز یا پیوند کلیه است. خبر خوب این است که با ادامه بهبود درمان ها و تشخیص زودهنگام، افراد کمتری به بیماری کلیوی در مراحل پایانی مبتلا می شوند.

 

درمان نوروپاتی دیابتی

نوروپاتی دیابتی چیست؟

نوروپاتی دیابتی یکی از عوارض دیابت است که منجر به آسیب به سیستم عصبی می شود. این یک بیماری پیشرونده است و علائم آن با گذشت زمان بدتر می شود. نوروپاتی زمانی اتفاق می افتد که سطوح بالای چربی یا قند در خون به اعصاب بدن آسیب می رساند. این می تواند تقریباً هر عصب بدن را با طیف گسترده ای از علائم تحت تأثیر قرار دهد.

اعصاب برای نحوه عملکرد بدن ضروری هستند. آنها به اعضا دستور و  امکان می دهند حرکت کنند، پیام هایی در مورد احساس اشیا ارسال کنند و عملکردهای خودکار مانند تنفس را کنترل کنند.

چندین نوع نوروپاتی دیابتی وجود دارد. برخی اعصاب محیطی را درگیر می کنند، در حالی که برخی دیگر به اعصاب تامین کننده اندام های داخلی مانند قلب، مثانه و روده آسیب می رسانند. به این ترتیب می تواند بسیاری از عملکردهای بدن را تحت تاثیر قرار دهد.

در این مقاله، انواع مختلف، اثرات و خطرات نوروپاتی دیابتی را بررسی می کنیم.

کمک ویتامین B-12 به درمان نوروپاتی دیابتی
B-12 و درمان نوروپاتی دیابتی

انواع نوروپاتی دیابتی

چهار نوع اصلی نوروپاتی  تأثیر گذار روی  سیستم عصبی

  • نوروپاتی متقارن محیطی: پاها و دست ها را تحت تاثیر قرار می دهد. این شایع ترین نوع نوروپاتی دیابتی است.
  • نوروپاتی اتونومیک: این در اعصابی رخ می دهد که عملکردهای غیرارادی بدن مانند هضم، ادرار یا ضربان قلب را کنترل می کنند.
  • ریشه قفسه سینه و کمر یا نوروپاتی پروگزیمال: این به اعصاب در امتداد توزیع خاصی در بدن مانند دیواره قفسه سینه یا پاها آسیب می رساند.
  • مونونوروپاتی: اینها می توانند بر هر عصب فردی تأثیر بگذارند.

علائم نوروپاتی به نوع و اعصاب درگیر

علائم نوروپاتی

علائم و نشانه های نوروپاتی دیابتی معمولاً چندین سال طول می کشد تا ظاهر شوند. علائم و نشانه ها بستگی به نوع نوروپاتی و اعصابی دارد که بر آن تأثیر می گذارد.

  1. نوروپاتی محیطی

علائم نوروپاتی محیطی

  1. بی حسی، درد، سوزن سوزن شدن و احساس سوزش که از انگشتان پا و انگشتان شروع می شود و سپس تا پاها یا بازوها ادامه می یابد.
  2. از دست دادن تون عضلانی در دست ها و پاها
  3. عدم توانایی در احساس گرما، سرما یا آسیب جسمی
  4. از دست دادن تعادل
  5. مفصل شارکو، که در آن یک مفصل به دلیل مشکلات عصبی، اغلب در پاها، از بین می‌رود
  6. نوروپاتی محیطی که پاها را تحت تأثیر قرار می دهد می تواند ایستادن و راه رفتن را برای فرد دشوار کند. می تواند خطر افتادن را افزایش دهد.هنگامی که فرد نمی تواند گرما، سرما یا آسیب را احساس کند، این می تواند منجر به مشکلات جدیدی شود.
  7. به عنوان مثال، یک تاول روی پا ممکن است زخمی شود، زیرا فرد در مراحل اولیه احساس درد نکرده است. با پیشرفت عفونت، قانقاریا می تواند ایجاد شود.در نهایت ممکن است قطع عضو لازم باشد.
نوروپاتی کی رخ میدهد؟
کنترل قند خون

نوروپاتی اتونومیک

علائم نوروپاتی اتونومیک عبارتند از:

  1. دل درد و نفخ
  2. حالت تهوع، یبوست یا اسهال
  3. ناآگاهی هیپوگلیسمی، که در آن فرد اثرات سطوح پایین قند را احساس نمی کند
  4. مشکل در صحبت کردن یا بلعیدن
  5. احساس سیری بعد از خوردن مقدار کمی غذا
  6. استفراغ چند ساعت بعد از غذا خوردن
  7. افت فشار خون ارتواستاتیک، یا احساس سبکی سر و سرگیجه هنگام ایستادن
  8. ضربان قلب سریعتر از حد طبیعی
  9. تعریق بیش از حد، حتی در دمای سرد یا در حالت استراحت
  10. مشکلات مثانه، به عنوان مثال، مشکل در تخلیه کامل مثانه هنگام ادرار کردن، که منجر به بی اختیاری می شود.
  11. اختلال عملکرد جنسی در مردان و زنان
  12. افتادگی قابل توجه صورت و پلک ها
  13. انقباضات و ضعف عضلات

علائم نوروپاتی پروگزیمال

نوروپاتی پروگزیمال می تواند منجر به درد در قسمت پایین بدن، اغلب در یک طرف و ضعف در پاها شود.

علائم نوروپاتی کانونی:

علائم نوروپاتی کانونی بسته به عصب آسیب دیده می تواند بسیار متفاوت باشد. نوروپاتی کانونی و نوروپاتی جمجمه هر دو می توانند منجر به اختلالات بینایی مانند دوبینی شوند. افراد مبتلا به نوروپاتی دیابتی اغلب تا زمانی که علائم پیشرفته‌تر نشده باشد متوجه نمی‌شوند که به آن مبتلا هستند.

تشخیص نوروپاتی

یک پزشک معاینه فیزیکی و معاینه پا را انجام می دهد تا بررسی کند:

  1. عکس العمل های غیر عادی مچ پا
  2. از دست دادن احساس
  3. تغییر در بافت پوست
  4. تغییر در رنگ پوست

آزمایشات دیگر ممکن است شامل بررسی فشار خون و نوسانات ضربان قلب باشد.

اگر پزشک به نوروپاتی دیابتی مشکوک باشد ، ممکن است برخی از آزمایشات تشخیصی مانند:

الکترومیوگرام (EMG) ، که فعالیت الکتریکی را در عضلات ثبت می کند
تست سرعت هدایت عصبی (NCV) که سرعت سیگنال های ناشی از اعصاب را ثبت می کند

انواع نوروپاتی
انواع نوروپاتی

درمان نوروپاتی چیست؟

اکثر انواع نوروپاتی دیابتی با گذشت زمان بدتر می شوند.

اولین قدم برای افراد با هر نوع این است که قند خون را در محدوده هدف مورد توافق با پزشک قرار دهند و سطح فشار خون و کلسترول بالا را مدیریت کنند.

مدیریت سطح گلوکز خطر نوروپاتی دیابتی را به حداقل می رساند. بخش کلیدی درمان بر کاهش درد و مدیریت برخی از علائم تمرکز دارد.

برخی از داروها منبع معتبر و انواع فیزیوتراپی می توانند در کنار سایر درمان ها به کنترل درد نوروپاتی دیابتی کمک کنند. با این حال، آنها نمی توانند اعصاب را ترمیم کنند.

مردم همچنین باید از سیگار کشیدن خودداری کنند یا آن را ترک کنند و مصرف الکل خود را به حداکثر یک نوشیدنی در روز برای زنان و دو نوشیدنی برای مردان محدود کنند.

داروهای نوروپاتی

داروهایی که می توانند به مدیریت درد کمک کنند عبارتند از:

  • داروهای ضد تشنج
  • داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای
  • مواد افیونی و داروهای مسکن غیر مخدر
  • مصرف مواد افیونی می تواند منجر به وابستگی شود، بنابراین پزشکان باید تا حد امکان دوز پایین را تجویز کنند.
  • یک فرد مبتلا به نوروپاتی دیابتی ممکن است از انواع دیگر داروهای ضد افسردگی، مانند مهارکننده های سروتونین- نوراپی نفرین، برای هدف قرار دادن سایر علائم دردناک نوروپاتی دیابتی استفاده کند.
  • لوسیون های موضعی، کرم های ترکیبی و برخی مکمل ها مانند ALA یا کپسایسین موضعی نیز ممکن است تسکین دهند.
  • فیزیوتراپی
  • فیزیوتراپی، که در ترکیب با داروها استفاده می شود، ممکن است به تسکین درد و کاهش خطر وابستگی به مواد افیونی کمک کند.
  • همچنین ممکن است به کاهش علائم زیر کمک کند:
  • احساس سوزش و گزگز در پاها و پاها
  • گرفتگی عضلات
  • ضعف عضلانی
  • اختلال عملکرد جنسی
علائم پا درد نوروپاتی دیابتی
پا درد نوروپاتی دیابتی

تحریک الکتریکی عصب یک نوع فیزیوتراپی بدون درد است که ممکن است به کاهش احساس سفتی و بهبود زخم پا کمک کند.

آموزش راه رفتن شامل یادگیری مجدد نحوه راه رفتن است. این به پیشگیری و تثبیت عوارض پا مانند زخم و آسیب کمک می کند. اگر نوروپاتی دیابتی منجر به قطع عضو شود، این نوع آموزش مجدد فیزیکی برای افرادی که پس از از دست دادن اندام از پروتز استفاده می کنند بسیار مهم است.

سایر روش‌های درمانی شامل دستگاه‌هایی هستند که فرد می‌تواند از آنها برای جلوگیری از لمس اندام‌های دردناک یا حساس به تخت یا صندلی استفاده کند.

یک متخصص کایروپراکتیک، ماساژ درمانگر یا استئوپات می تواند ماساژهای منظم یا درمان دستی را برای کشش عضلات انجام دهد. ماساژ می تواند از انقباضات عضلانی، اسپاسم و آتروفی ناشی از کمبود خون جلوگیری کند.

ورزش‌های خاص، مانند شنا یا ایروبیک، می‌توانند به رشد و حفظ قدرت عضلانی و کاهش از دست دادن توده عضلانی کمک کنند.

اولتراسوند درمانی نوع دیگری از فیزیوتراپی است که از امواج صوتی با فرکانس بسیار بالا برای تحریک بافت زیر پوست استفاده می کند. این می تواند به برخی از افراد کمک کند تا حساسیت پاهای خود را دوباره به دست آورند.

عوارض نوروپاتی دیابتی

نوروپاتی دیابتی می تواند منجر به تعدادی از عوارض پرخطر، از تغییرات ضربان قلب گرفته تا اختلالات بینایی شود.

عوارض احتمالی عبارتند از

  • از دست دادن حس در پا.
  • این می تواند منجر به ناتوانی در احساس بریدگی یا زخم شود و در نتیجه ممکن است عفونت رخ دهد. عفونت درمان نشده در اندام می تواند منجر به نیاز به قطع عضو شود.
  • عفونت های شدید مثانه و کلیه نیز ممکن است رخ دهد که باعث مشکلات سلامتی شود.
  • برای جلوگیری از عوارض نوروپاتی محیطی دیابتی، مراقبت خوب از پا ضروری است.
  • افراد مبتلا به این عارضه باید هر روز پاهای خود را برای آسیب دیدگی یا زخم بررسی کنند.
  • سیگار کشیدن همچنین خطر مشکلات پا را در افراد مبتلا به انواع خاصی از نوروپاتی دیابتی افزایش می دهد. یک متخصص پا می تواند در مراقبت از پا کمک کند، و یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند در مورد ترک سیگار توصیه کند.

نتیجه گیری

نوروپاتی دیابتی نوعی آسیب عصبی است که در افرادی که دیابت دارند رخ می دهد.

چهار نوع وجود دارد: نوروپاتی اتونوم ، محیطی ، پروگزیمال و کانونی.

هر یک بر مجموعه متفاوتی از اعصاب تأثیر می گذارد و طیف وسیعی از تأثیرات را دارد. نوروپاتی اتونوم به فرآیندهای اتوماتیک بدن مانند هضم آسیب می رساند. نوروپاتی محیطی به اعصاب در انگشتان پا ، انگشتان ، دست و پا آسیب می رساند.

تشخیص شامل طیف وسیعی از اسکن ها و آزمایشات مربوط به رفلکس های مچ پا ، احساس و بافت و رنگ پوست است.

درمان نوروپاتی دیابتی شامل چندین نوع فیزیوتراپی و دارو برای کنترل درد و هدایت عصبی است.

از آنجا که افراد مبتلا به نوروپاتی دیابتی تمایل به آسیب دیدگی روی پاها ندارند ، برای جلوگیری از عفونت کشف نشده و از بین رفتن احتمالی اندام ، بازرسی منظم از پاها لازم است.

 

بهترین داروها برای سرفه آلرژیک

درمان سرفه آلرژیک

سرفه آلرژیک سرفه ای است که  به سادگی از بین نمی رود. این می تواند توسط چند عامل و در زمان های مختلف سال ایجاد شود. انواع مختلفی از آلرژی ها نیز وجود دارند که مستقیماً مسئول سرفه های آلرژیک هستند. به همین دلیل پیدا کردن بهترین داروها برای سرفه آلرژیک اهمیت خاصی دارد و نمیتوان خودسر دارویی استفاده کرد.

هنگامی که سیستم تنفسی توسط یک آلرژن یا ویروس تحریک می شود مایعات و مخاط ،ریه ها و مجرا های هوایی را می پوشانند. در تلاش برای حذف این مایعات، فرد سرفه می کند. این یک روش طبیعی است که بدن از خود در برابر آلرژن ها محافظت می کند.

سرفه معمولاً همیشه نشانه برخی از بیماری های دیگر است و قبل از اینکه بتوانید سرفه را برطرف کنید باید آن مشکل را شناسایی کنید.

چرا یک فرد ممکن است دچار سرفه آلرژیک شود؟

دلایل زیادی برای مبتلا شدن به سرفه آلرژیک موجود است. داشتن مشکل سرفه های زیاد در ماه های بهار یا تابستان می تواند نشانه بارز آلرژی فصلی باشد. آلرژی به گرده، رینیت و تب یونجه نمونه هایی از آلرژی های مختلف مرتبط با تغییر فصل هستند. مردم می توانند به گرده های موجود در هوا، ابروسیا و حتی به علف های تازه چیده شده واکنش نشان دهند. علائم آلرژی فصلی را می توان با مصرف یک آنتی هیستامین برای کاهش شدت واکنش آلرژیک کاهش داد. سیگار کشیدن می تواند باعث سرفه آلرژیک شود و با گذشت زمان ممکن است بدتر شود. اکثر افرادی که برای چندین سال به طور مداوم سیگار کشیده‌اند، دچار آن چیزی هستند که سرفه سیگاری نامیده می‌شود. این نیز تلاش بدن برای حذف مایعات ناشی از تحریک از دود است.

علت سرفه‌های آلرژیک
علت سرفه‌های آلرژیک چیست

سرفه آلرژیک چه احساسی دارد؟

سرفه‌های مرتبط با آلرژی معمولاً یک سرفه «خشک» است، به این معنی که احتمالاً خلط یا خلط سرفه نمی‌کنید.1 می‌تواند مزمن شود و هر بار چند هفته طول بکشد.

سرفه می تواند با شرایط و بیماری های مختلف رخ دهد. شما به احتمال زیاد به یک متخصص، مانند یک متخصص آلرژی، برای آزمایش های خاص برای تشخیص آلرژی خود مراجعه خواهید کرد. اگرچه سرفه با انواع بیماری‌ها رخ می‌دهد، سرفه آلرژیک با سایر علائم آلرژی از جمله: عطسه کردن آبریزش بینی خارش، گرفتگی بینی دشواری در تنفس صدای خس خس یا سوت هنگام بازدم بثورات پوستی خستگی سردرد

چه موقع باید به دنبال مراقبت فوری پزشکی بود؟

واکنش های آلرژیک می تواند تهدید کننده زندگی باشد. بیماری شوک آنافیلاکتیک ، بیشتر با آلرژی به مواد غذایی ، داروها ، نیش حشرات یا لاتکس رخ می دهد. در صورت تجربه هر یک از علائم زیر ، به دنبال مراقبت فوری پزشکی باشید:

  1. غش یا احساس سبکی سر
  2. ضربان قلب تند
  3. پوست خیس یا  عرق کرده
  4. مشکل در تنفس
  5. گیجی
  6. از دست دادن هوشیاری

همچنین ممکن است احساس کنید که گلو شما در طی یک واکنش آنافیلاکتیک تورم یا بسته می شود.

سرفه‌های آلرژیک
دلیل سرفه‌های آلرژیک

داشتن سابقه خانوادگی آسم یا آلرژی یا حتی حساسیت بینی

دود سیگار

نارس به دنیا آمدن

تولد در فصول پر گرده: نوزادانی که در فصول پر گرده به دنیا می آیند ممکن است در سنین بالاتر نسبت به آلرژن های تب یونجه حساس تر باشند.

قرار گرفتن در معرض آلرژن:  به نظر می رسد قرار گرفتن زودهنگام در معرض مواد آلرژی زا مانند کپک، گرده، کنه های گرد و غبار، شوره حیوانات خانگی، سوسک ها و برخی از انواع غذا خطر ابتلا به آلرژی را افزایش می دهد.

کودکی که با شیشه شیر تغذیه می شود: مطالعات نشان می دهد که تغذیه با شیر مادر باعث کاهش فراوانی و شدت آلرژی در کودکان می شود.

مسائل زیست محیطی و تغییرات سبک زندگی: زندگی شهری، قرار گرفتن در معرض بیشتر در معرض گرد و غبار، آلودگی جوی، تغذیه، تغییر سبک زندگی، سیگار کشیدن مادران، دود گازوئیل، جغرافیا

چگونه از شر سرفه آلرژیک خلاص شویم؟

برای خلاص شدن از شر سرفه های آلرژیک، باید آلرژی های زمینه ای خود را درمان کنید. علائم را می توان با داروهای پزشکی و درمان های خانگی کاهش داد.

بهترین داروها برای درمان سرفه آلرژیک

انواع مختلفی از داروها برای سرفه آلرژیک وجود دارد. آنها به طور غیرمستقیم با کاهش ترشحات پس از بینی که باعث علائم شما می شوند، سرفه شما را کاهش می دهند.

برخی از آنها به عنوان داروهای بدون نسخه در دسترس هستند در حالی که برخی دیگر بسته به شدت علائم شما ممکن است به تجویز پزشک نیاز داشته باشند. آن ها عبارتند از:

آنتی هیستامین ها: این نوع دارو از عملکرد هیستامین ها جلوگیری می کند. این مواد شیمیایی در بدن شما به مبارزه با آلرژن ها، مواد خارجی که به اشتباه فکر می کند برای بدن خطرناک هستند، کمک می کند و منجر به علائم آلرژی می شود.

سرفه‌های آلرژیک
سرفه‌های آلرژیک

ضد احتقان: این داروها تورم مجرای بینی را کاهش می دهند که به کاهش احتقان کمک می کند.

استروئیدها: اسپری‌های کورتیکواستروئیدی جزو مؤثرترین داروها برای سرفه آلرژیک هستند. این اسپری‌ها بدون نسخه یا با نسخه در دسترس هستند. کورتیکواستروئیدهای خوراکی داروهای قوی هستند که گاهی برای درمان علائم شدیدتر آلرژی استفاده می شوند. این داروها توسط پزشک تجویز می شوند.

بهترین درمان های خانگی سرفه آلرژیک

درمان‌های خانگی مانند موارد زیر نیز می‌توانند برای مدیریت علائم سرفه آلرژیک مؤثر باشند:

شستشو بینی: سینوس ها و مجرای بینی را می توان شستشو داد و باکتری ها و مخاط اضافی را از بین برد. انواع مختلفی از دستگاه های آبیاری را می توان استفاده کرد، مانند گلدان نتی، سرنگ حباب یا بطری فشاری. 5 معمولاً با این دستگاه ها از آب مقطر و نمک استفاده می شود. آب لوله کشی نباید استفاده شود زیرا می تواند حاوی باکتری باشد و علائم شما را بدتر کند.

اسپری‌های بینی نمکی: در حالی که حاوی دارو نیستند، اسپری‌های بینی نمکی به شستشوی زباله‌ها و باکتری‌ها از بینی کمک می‌کنند تا تنفس را بهبود ببخشند، چکه‌های بعد از بینی را کاهش دهند و از سرفه‌های خشک خلاص شوند.

استنشاق بخار: تنفس بخار آب از طریق بخار می‌تواند مخاط را شل کرده و سرفه‌های ناشی از آلرژی را کاهش دهد. می‌توانید با صرف زمان کمی بیشتر در دوش آب گرم، به راحتی این کار را انجام دهید. یا یک دستگاه تجاری ساخته شده به طور خاص برای این منظور را امتحان کنید.

شما همچنین می توانید حمام بخار خود را با جوشاندن آب، ایستادن روی قابلمه و قرار دادن یک حوله بالای سر خود برای به دام انداختن بخار، درست کنید. در این روش احتیاط کنید – نزدیک شدن بیش از حد به بخار می تواند باعث سوختگی شود.

اقدامات پیشگیرانه می تواند شامل موارد زیر باشد: محرک های خود را شناسایی کرده و از آن دوری کنید: برای آزمایش به متخصص آلرژی مراجعه کنید تا مشخص شود به چه چیزی حساسیت دارید. هنگامی که محرک های خود را شناختید، در صورت امکان از آنها اجتناب کنید. محیط خود را تمیز کنید: آلرژی به گرد و غبار و پوست حیوانات خانگی را می توان با تمیز نگه داشتن محیط کاهش داد. فیلترهای هوا را مرتباً تعویض کنید و حیوان خانگی خود را از اتاق خواب خود دور نگه دارید. بعد از اینکه حیوان خانگی روی فرش یا مبلمان شما رفت جاروبرقی بکشید. مراقب آب و هوا باشید: اگر آلرژی در فضای باز دارید، مانند گرده یا هاگ های کپک، مراقب آب و هوا باشید. روزهای بادی میزان این آلرژن‌ها را در هوا افزایش می‌دهد و شانس تنفس آنها را افزایش می‌دهد. زمان فعالیت های خود را تعیین کنید: در طول فصل آلرژی، سطح گرده ها در صبح بیشتر می شود. در صورت امکان فعالیت های خود را در فضای باز در طول شب برنامه ریزی کنید. واکسن های خود را دریافت کنید: با متخصص آلرژی خود در مورد واکسن های آلرژی صحبت کنید.8 این شکل از درمان به آرامی مقادیر کمی از آلرژن شما را وارد بدن شما می کند تا حساسیت به مرور زمان کاهش یابد.

سئو خارجی سایت توسط نیلامارکتینگ

درمان پا درد دیابتی

دیابت زمانی ایجاد می شود که بدن فرد انسولین کافی برای پردازش قندهای موجود در خون تولید نکند. این می تواند منجر به عوارضی از جمله پا درد دیابتی شود. هنگامی که افراد دچار پا درد دیابتی پا شوند، ممکن است این درد در نتیجه آسیب عصبی باشد. اگر فرد دیابتی تحت درمان قرار نگیرد یا نتواند سطح قند خون خود را مدیریت کند، ممکن است آسیب عصبی رخ دهد.

در این مقاله به طور مفصل به پا درد دیابتی و همچنین نحوه پیشگیری از آن و گزینه های درمانی می پردازیم.

چرا پا درد دیابتی می گیریم؟

افراد مبتلا به دیابت ممکن است عوارض متعددی را تجربه کنند، به خصوص اگر سطح قند خون آنها تحت کنترل نباشد. یکی از عوارض شایع دیابت ، نوروپاتی دیابتی است. نوروپاتی دیابتی به آسیب عصبی اشاره دارد. نوروپاتی دیابتی می تواند در قسمت های مختلف بدن رخ دهد. با این حال، بیشتر در پاها و بازوها دیده می شود.

هنگامی که آسیب عصبی در این اندام های بیرونی رخ می دهد، پزشکان آن را نوروپاتی محیطی دیابتی می نامند.

دیابت چگونه باعث پا درد می شود؟

هنگامی که نوروپاتی محیطی دیابتی پاها را تحت تاثیر قرار می دهد، به این معنی است که اعصاب دیگر به درستی کار نمی کنند. همراه با درد، فرد ممکن است احساس بی حسی و گزگز نیز کند.

افرادی که نوروپاتی محیطی دیابتی را تجربه می کنند، در معرض خطر بیشتری برای ایجاد عوارض جدی در پا یا ساق پاهای خود هستند، از جمله آسیب یا قطع عضو. هنگامی که نوروپاتی دیابتی رخ می دهد، درمان تمایل دارد بر کاهش درد و علائم گرفتگی تمرکز کند. درمان ها همچنین ممکن است به کند کردن پیشرفت بیماری کمک کنند.

عوارض ناشی از پا درد دیابتی

نوروپاتی محیطی دیابتی بدون درمان می تواند عوارض جدی ایجاد کند. در مواردی که روی پاها تأثیر می گذارد، این می تواند شامل موارد زیرباشد:

قطع عضو

عفونت در اندام

سقوط به دلیل از دست دادن تعادل

درمان پا درد دیابتی چیست؟
درمان پا درد دیابتی

درمان پا درد دیابتی

بهترین درمان برای نوروپاتی دیابتی پیشگیری است. افراد مبتلا به دیابت می توانند خطر ابتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی را از طریق مدیریت موثر سطح قند خون خود کاهش دهند.حتی اگر به نوروپاتی محیطی دیابتی مبتلا شوند، فرد باید به بهترین شکل ممکن سطح قند خون خود را کنترل کند.

تمرکز اصلی درمان نوروپاتی محیطی دیابتی مدیریت درد است. در موارد خفیف، فرد ممکن است بتواند از داروهای بدون نسخه مانند ایبوپروفن یا استامینوفن استفاده کند.

در موارد متوسط ​​تا شدید، یک متخصص مراقبت های بهداشتی ممکن است برای درمان درد دارو تجویز کند. این داروها ممکن است شامل دولوکستین (Cymbalta) یا پره گابالین (Lyrica) باشد. در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهای مخدر مانند تاپنتادول یا ترامادول را تجویز کند.

درمان های خانگی برای پا درد دیابتی

اگرچه درمان‌های پزشکی می‌توانند به کاهش درد کمک کنند، اما اقدامات متعددی وجود دارد که فرد می‌تواند در خانه برای کمک به کاهش یا کاهش اثرات نوروپاتی محیطی دیابتی انجام دهد.

موارد زیر برخی از بهترین گزینه ها برای تسکین درد پا در خانه هستند:

  • ورزش

انجام ورزش منظم و متوسط ​​دارای طیف وسیعی از مزایای سلامتی مانند بهبود جریان خون است. بهبود جریان خون به رساندن اکسیژن و مواد مغذی به پاها کمک می کند.افراد مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی در صورت افزایش سطح فعالیت بدنی ممکن است علائم خود را کاهش دهند.

با این حال، هر فردی که دارای یک بیماری جدی مانند دیابت است، باید قبل از شروع ورزش جدید با پزشک خود صحبت کند.

  • رژیم غذایی

خوردن یک رژیم غذایی متعادل می تواند به افراد مبتلا به دیابت کمک کند تا درد عصبی را مدیریت کنند. با خوردن غذاهایی که به کنترل سطح قند خون کمک می کنند، افراد می توانند از بدتر شدن آسیب جلوگیری کرده و به کاهش التهاب زمینه ای کمک کنند.

روی گزینه های سالمی تمرکز کنید که به ثابت نگه داشتن سطح قند خون کمک می کند. غذاهای مفید عبارتند از:

پروتئین بدون چربی

چربی های خوب، مانند روغن زیتون، آجیل یا ماهی

سبزیجات غیر نشاسته ای

میوه ها، در حد اعتدال

کربوهیدرات های پیچیده، مانند بلغور جو دوسر یا غلات کامل و نان

  • مکمل ها

افراد همیشه تمام مواد مغذی مورد نیاز خود را تنها از طریق رژیم غذایی دریافت نمی کنند. در برخی موارد، مکمل های دریافتی مواد مغذی می تواند به پر کردن شکاف های تغذیه ای کمک کند.

ویتامین ها و مکمل هایی که ممکن است به نوروپاتی دیابتی کمک کنند عبارتند از:

ویتامین دی

ویتامین B-12

استیل ال کارنیتین

اسید آلفا لیپوئیک

کمک ویتامین B-12 به درمان نوروپاتی دیابتی
B-12 و درمان نوروپاتی دیابتی

قبل از شروع هر مکملی، افراد باید با پزشک خود در مورد نیازهای غذایی خاص خود صحبت کنند. این امکان وجود دارد که آنها مواد مغذی کافی را از غذاهایی که می خورند دریافت کنند. همچنین ممکن است برخی مکمل ها با داروهایی که فرد مصرف می کند تداخل داشته باشند.

  • ترک سیگار

ترک سیگار می تواند تأثیر مثبتی بر سلامت کلی فرد داشته باشد. افراد مبتلا به نوروپاتی محیطی دیابتی ممکن است متوجه شوند که اگر سیگار نکشند علائم آنها بهبود می یابد. این به این دلیل است که سیگار باعث اختلال در گردش خون می شود.

  • سایر عوامل

علاوه بر ایجاد تغییرات در شیوه زندگی، فرد ممکن است بخواهد سایر درمان های بالقوه خانگی یا غیر دارویی را نیز در نظر بگیرد. برخی از استراتژی های دیگر که ممکن است به کاهش درد کمک کند عبارتند از:

فیزیوتراپی برای درمان پادرد دیابتی
فیزیوتراپی برای درمان پادرد دیابتی

فیزیوتراپی

طب سوزنی

استفاده از گهواره پا در شب

ماساژ دادن ساق پا

خیساندن پاها در آب گرم (در صورت عدم وجود زخم باز)

علائم پا درد نوروپاتی دیابتی

علائم پا درد نوروپاتی دیابتی
پا درد نوروپاتی دیابتی

از علائم پا درد دیابتی میتوان به پا درد به همراه موارد زیر اشاره کرد:

  • سوزن سوزن شدن در پاها یا ساق پا
  • احساس سوزش
  • پاهایی که خیلی سرد یا خیلی گرم می شوند
  • پاهای بیش از حد حساس
  • از دست دادن حس در ساق پا و پا
  • عضله ضعیف شده
  • صدا دادن در ساق پاها و پاها
  • زخم های باز یا زخم روی پاها
  • تغییر ساختار استخوان در پا

پیشگیری از پا درد دیابتی

همیشه نمی توان از نوروپاتی محیطی دیابتی جلوگیری کرد. با این حال، افراد می توانند با تنظیم سطح قند خون، خطر ابتلا به آن – یا ایجاد عوارض جدی – را تا حد زیادی کاهش دهند.

برخی از اقداماتی که یک فرد می تواند برای کمک به کنترل سطح قند خون خود انجام دهد عبارتند از:

  • خوردن یک رژیم غذایی متعادل
  • صحبت با یک متخصص تغذیه در مورد برنامه های غذایی
  • ورزش منظم
  • کنترل سطح قند خون در طول روز
  • مصرف داروهای توصیه شده توسط پزشک
  • پیروی از تمام مراحل برنامه درمانی

 

سخن آخر

مهمترین کاری که یک فرد می تواند برای پیشگیری یا کاهش تأثیر نوروپاتی محیطی دیابتی انجام دهد این است که سطح قند خون خود را به بهترین شکل ممکن مدیریت کند.

مدیریت خوب قند خون می تواند به جلوگیری از درد پا و کاهش خطر ابتلا به عوارض اضافی کمک کند. مردم اغلب می توانند درد را با مصرف داروها و ایجاد تغییر در شیوه زندگی کنترل کنند.

هر فرد مبتلا به دیابت که برای اولین بار درد پا، گزگز یا بی حسی را تجربه می کند، باید در اسرع وقت با پزشک خود صحبت کند.

درمان گرمازدگی کودکان

بدن کودکان بسیار سریعتر از بدن بزرگسالان گرم می شود. به همین دلیل است که کودکان بیشتر در معرض خطر گرمازدگی هستند.  اگر کودک شما دچار گرمازدگی شده است، باید به سرعت تحت درمان قرار گیرد. درمان گرمازدگی کودکان به پایین آوردن دمای آن ها کمک می کند.در موارد شدید گرمازدگی می تواند باعث آسیب مغزی شود.

علائم گرمازدگی در کودکان

قبل از اینکه علائم گرمازدگی ظاهر شوند، بچه ها اغلب علائم و نشانه های بیماری های گرمایی خفیف مانند گرفتگی گرما و گرمازدگی را نشان می دهند. این اغلب پس از ورزش یا بازی در گرما رخ می دهد و به دلیل از دست دادن مایعات و نمک بیش از حد در اثر تعریق دچار کم آبی می شود.

علائم گرمازدگی در کودکان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  1. افزایش دمای بدن، معمولا بین 38 تا 40 درجه سانتی گراد
  2. پوست خنک و لطیف با وجود گرما
  3. مور مور شدن
  4. غش، سرگیجه یا ضعف
  5. سردرد
  6. افزایش تعریق
  7. افزایش تشنگی
  8. تحریک پذیری
  9. گرفتگی عضلات
  10. حالت تهوع یا استفراغ

در موارد زیر درمان گرمازدگی کودکان مهم است و باید هرچه سریعتر نسبت به آن اقدام کرد؛ زیرا ممکن است گرمازدگی به سکته مغزی تبدیل شود:

  • اضافه وزن دارند یا چاق هستند
  • داروهای خاصی مصرف می کنند
  • آفتاب سوختگی دارند
  • مریض هستند

درمان فوری گرمازدگی کودکان

اگر کودک شما علائم گرمازدگی را نشان می دهد، باید:

فرزندتان را به مکانی خنک و سایه – ترجیحاً در یک ساختمان یا وسیله نقلیه مجهز به تهویه مطبوع ببرید.

لباس های او را کم کنید

درمان فوری گرمازدگی کودکان
درمان گرمازدگی کودکان

او را به نوشیدن مایعات خنک حاوی نمک (مانند نوشیدنی های ورزشی) تشویق کنید. مایعات کافی بنوشید در طول هوای گرم، مهم است که کودک شما مایعات کافی داشته باشد.

بررسی کنید که کودکتان به اندازه کافی مایعات دریافت می کند، یک نشانه خوب این است که در 24 ساعت گذشته 6 تا 8 پوشک خیس کم رنگ داشته باشد.

به کودکان خردسال آب را به عنوان نوشیدنی اصلی آنها در طول روز ارائه دهید (آب میوه، نوشیدنی های میوه ای و نوشیدنی های گازدار توصیه نمی شود)

کودکان بزرگتر را به نوشیدن منظم تشویق کنید، به خصوص اگر به دلیل مشغول بودن به بازی نوشیدن را فراموش کنند.

یک حوله مرطوب سرد یا اسفنج را روی پوست بمالید.

اگر کودک شما از گرفتگی عضلات دردناک در پاها، بازوها یا شکم خود شکایت دارد، به آرامی عضلات دردناک را بکشید یا ماساژ دهید.

کودک را به تنهایی در وسیله نقلیه رها نکنید.هرگز کودک را در وسیله نقلیه بدون مراقبت رها نکنید  حتی اگر شیشه ها نیمه باز هستند یا موتور درحال کار کردن است و تهویه مطبوع روشن است.

اگر کودک شما قادر به نوشیدن نیست یا به نظر می رسد هوشیاری خود را از دست می دهد، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید یا به پزشک مراجعه کنید.

گرمازدگی در نوزادان

رفتار ناشی از گرمازدگی در نوزادان
رفتار ناشی از گرمازدگی نوزاد

گرمازدگی در نوزاد نادر اما بسیار خطرناک است. اجازه دادن به کودک یا کودک برای مدت طولانی بیرون ماندن در هوای گرم، سوار شدن در ماشین گرم یا نشستن در ماشین پارک شده – که هرگز نباید رخ دهد – می تواند باعث افزایش سریع دمای بدن او شود.

از آنجایی که نوزادان و کودکان بسیار خردسال نمی توانند به شما بگویند که چه زمانی ناراحت هستند، مراقب رفتارهای غیرعادی یا علائم مربوط به آنها باشید، مانند:

  • بی قراری
  • تنفس سریع و پی در پی
  • بی حالی
  • تحریک پذیری
  • استفراغ
چگونه گرمازدگی کودکان را درمان کنیم؟
چگونگی د رمان گرمازدگی کودکان

چگونه گرمازدگی کودکان را درمان کنیم؟

اگر کودک شما هر یک از این علائم گرمازدگی را نشان داد، آنها را در داخل خانه یا بیرون از آفتاب قرار دهید، حتی اگر فقط در سایه باشد. می‌توانید با خیس کردن پوست یا برداشتن لایه‌های لباس به خنک شدن آن‌ها کمک کنید، و اگر هوشیار هستند، به آرامی با آب خنک یا یک نوشیدنی ورزشی کم‌شکر آبرسانی کنید تا الکترولیت‌ها را دوباره پر کنید. دکتر جولیار می‌گوید: «اگر علائم بدتر شدند، یا علی‌رغم درمان فوق، در عرض 20 تا 30 دقیقه بهبود نیافتند، برای جلوگیری از پیشرفت به گرمازدگی، به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید.

چگونه از گرمازدگی در کودکان پیشگیری کنیم؟

والدین می توانند اقدامات ساده ای را انجام دهند تا کودکان را از  گرما زدگی در امان نگه دارند. از فعالیت‌های خارج از منزل در زمان‌های خنک‌تر روز مانند صبح زود یا بعد از ظهر لذت ببرید. سعی کنید تا جایی که ممکن است در بیرون از منزل به دنبال سایه باشید،. لباس‌هایی را انتخاب کنید که گشاد،با رنگ‌های روشن و رطوبت‌گیر باشند تا نخ‌های سنگین. در نهایت، برای خنک شدن و جلوگیری از کم آبی بدن ، استراحت های مکرر آب را برنامه ریزی کرده و از کمبود آب جلوگیری کنید.