تقویت ایمنی بدن

بدن شما برای عملکرد بهینه به مواد مغذی خاصی احتیاج دارد. اما تغذیه خوب فقط مربوط به مصرف یک کردن قرص نیست. خوردن غذاهای مناسب که دارای تقویت کننده ایمنی هستند می تواند به شما در تقویت سیستم ایمنی بدنتان کمک کند.
رابطه اساسی بین رژیم غذایی ، وضعیت تغذیه ای و سیستم ایمنی بدن وجود دارد. تغذیه مناسب یک عملکرد مهم در حفظ سلولهای سالم است که مانع محافظتی بین بدن ما و مهاجمان بالقوه سمی است.

اهمیت استفاده از داروی تقویت ایمنی بدن

همه ما به یک رژیم غذایی متعادل و متراکم و مغذی که پر از چربی های سالم ، میوه ها ، سبزیجات ، پروتئین و فیبر کافی   نیاز داریم  و از نظر تئوری برای تقویت سیستم ایمنی بدن نیازی به مصرف داروها و مکمل های اضافی ویتامین ندارد.

با این حال ، نه تنها بیشتر ما نمیتوانیم به این اهداف تغذیه ای روزانه برسیم ، بلکه ممکن است در موقعیت هایی خاصی به شرایطی مانند استرس جسمی یا مشکلات التهابی دچار شویم قرار و بدن بیشتر به مواد مغذی خاصی نیاز داشته باشد تا آنچه از رژیم غذایی دریافت میکند. این مواد مغذی میتواند چند مکمل یا داروی تقویت ایمنی بدن باشد.

شما نمی توانید یک رژیم غذایی ضعیف را با ویتامین ها جایگزین کنید ، اما می توانید شکاف ها را پر کنید تا سیستم ایمنی بدنتان را تقویت کنید.

در زیر چهار مکمل که اغلب توصیه می شود به عنوان داروی تقویت ایمنی بدن استفاده شوند را معرفی کرده ایم.

4 داروی تقویت ایمنی بدن

1. ویتامین سی

از آنجایی که انسان نمی تواند ویتامین C تولید کند و آن را در بدن ذخیره نمی کند، باید دائماً آن را دوباره پر کرد.

ویتامین C یک آنتی اکسیدان قوی، ضد التهاب است . این داروی تقویت ایمنی،  بدن ما را تقویت می کند. در هنگام عفونت و زمانی که تحت استرس شدید هستیم، به سرعت مصرف می شود. همچنین به بهبود زخم ها سرعت می بخشد و برای پوست شما عالی است.

ویتامین C مکمل در مطالعات نشان داده شده است که شدت و مدت سرماخوردگی را کاهش می دهد و در مطالعات اولیه ممکن است شدت علائم بیماران کووید بستری در بیمارستان را کاهش دهد.

2. ویتامین دی

کمبود ویتامین D یک مشکل جهانی است که یک مشکل است زیرا این ویتامین بسیاری از جنبه های عملکرد ایمنی ما را تعدیل می کند. سیستم ایمنی ذاتی ،ما را در کشتن باکتری ها و ویروس ها کارآمدتر می کند و می تواند دفعات عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی را کاهش دهد.

ویتامین D پایین نیز با بروز بیشتر بیماری های خودایمنی مانند مولتیپل اسکلروزیس مرتبط است. از آنجایی که ویتامین D به راحتی در بسیاری از غذاها یافت نمی شود (به جز ماهی های چرب، جگر ماهی و غذاهای غنی شده)، بیشتر افراد از مکمل های ویتامین بهره مند می شوند، به خصوص در ماه های زمستان یا اگر به طور منظم زمان زیادی را در خارج از منزل نمی گذرانند. .

3. فلز روی (زینک)

سازمان جهانی بهداشت گزارش می دهد که بین 17 تا 30 درصد از جمعیت جهان کمبود روی دارند که به طور بالقوه بر پیامدهای سلامتی تأثیر می گذارد.

روی یک ماده معدنی کم مصرف است که اثرات مهمی بر اثربخشی سلول‌ها و سیتوکین‌های سیستم ایمنی ذاتی و سازگار ما دارد. روی به مبارزه با ویروس‌ها کمک می‌کند، از آسیب رادیکال‌های آزاد به سلول‌هایمان محافظت می‌کند و نشان داده شده است که در صورت مصرف به عنوان مکمل، مدت سرماخوردگی را کوتاه می‌کند.

روی در سطوح بالایی در صدف، گوشت گاو و خرچنگ و به مقدار کمتر در حبوبات، توفو، دانه کدو تنبل، بادام هندی و سایر آجیل ها و دانه ها یافت می شود.

4. کرکومین

این ماده ماده اصلی فعال در ریشه زردچوبه است و نشان داده شده است که مزایای سلامتی متعدد را به دست می آورد.

در حقیقت ، بیش از 120 کارآزمایی بالینی انسانی وجود دارد که نشان دهنده اثربخشی کورکومین در درمان بیماری های مختلف از خود ایمنی گرفته تا بیماری آلزایمر است.

جادوی کورکومین این است که چگونه باعث کاهش التهاب در چندین سطح در بدن می شود ، نه تنها به تسکین علائم از درد و آرتریت بلکه مسدود کردن سیتوکین های التهابی که باعث بیماری خود ایمنی ، بیماری های قلبی و دیابت می شوند ، کمک می کند.

همچنین سلامت باکتری های روده ما را بهبود می بخشد ، که به سلامت ایمنی کلی ما می افزاید. از آنجا که کورکومین به خوبی جذب نمی شود و برای داشتن فواید قابل توجهی ، باید مقادیر زیادی از ریشه زردچوبه را بخورد.

درمان دل درد و حالت تهوع

درمان دل درد و حالت تهوع شکایات شایع سلامتی در کودکان و بزرگسالان است. علل آن می تواند از پرخوری و اضطراب گرفته تا عفونت و اختلالات گوارشی متغیر باشد. درمان دل درد و خالت تهوع نیز در هرشرایطی متفاوت است.

دل درد و حالت تهوع می تواند حاد یا مزمن باشد. حاد به این معنی است که علائم کوتاه مدت هستند و ممکن است به طور ناگهانی ظاهر شوند. مزمن به این معنی است که این وضعیت پایدار است.

دل درد یکی از نادیده گرفته ترین شکایات است. افراد با درد دل درد پزشکان می آیند، اما بیشتر اوقات ترجیح می دهند مسکن مصرف کرده و صبر کنند. ناراحتی و سایر ناراحتی ها در شکم می تواند واقعاً یک علامت خطرناک باشد. در بسیاری از موارد، دل درد و حالت تهوع نشان دهنده یک بیماری جدی است. پس زمان از دست رفته و همچنین خوددرمانی نادرست می تواند مشکل را تشدید کند.

دل درد ممکن است تنها علامت باشد یا با علائم دیگری همراه باشد: حالت تهوع، نفخ، اختلالات مدفوع، تکرر ادرار، ترشحات واژن، تب. چنین علائمی تصویر بیماری را تکمیل می کند و به شما امکان می دهد مشکل را با دقت بیشتری تعیین کنید. برای مثال درد در قسمت پایین سمت راست شکم و در لمس حساس است و همچنین تب دارید یا استفراغ می کنید. اینها ممکن است علائم آپاندیس باشند.

بررسی علت دل درد

برای درک اینکه درد چقدر خطرناک است یا چرا ظاهر شده، باید عوامل زیادی را در نظر بگیرید. کجا، چگونه، چه مدت درد می کند، چه علائم دیگری وجود دارد و… همه اینها به درک وضعیت و تصمیم گیری صحیح کمک می کند.

برای درک بهتر این سوالات را از خود بپرسید: چه چیزی می تواند به شکم صدمه بزند؟ شکم جایی است که اندام های داخلی در آن قرار دارند. شامل: معده، کبد، روده، پانکراس، طحال، کیسه صفرا، روده ها، اندام های دستگاه تناسلی ، مثانه و …

در این مقاله به برخی از علل حاد و مزمن دل درد و حالت تهوع می پردازیم. ما همچنین در مورد مراقبت از خود، زمان مراجعه به پزشک، درمان پزشکی، عوارض و پیشگیری بحث می کنیم.

علل حاد دل درد و حالت تهوع

دل درد و حالت تهوع می تواند از عوارض جانبی داروها باشد یا به دلیل گاستروانتریت ویروسی یا استرس رخ دهد.

علل دل درد حاد و حالت تهوع

• التهاب معده
• عوارض جانبی برخی داروها، مانند آنتی بیوتیک ها و درمان های سرطان
• گاستروانتریت ویروسی

گاستروانتریت ویروسی یکی از علل شایع دل درد و حالت تهوع است. اگرچه مردم اغلب از این بیماری به عنوان “آنفولانزای معده” یاد می کنند، اما در واقع عفونت روده است و ویروس آنفولانزا را درگیر نمی کند.

گاستروانتریت ویروسی معمولا کمتر از یک هفته طول می کشد و بدون درمان دارویی بهبود می یابد. با این حال، استفراغ و اسهال مکرر می تواند منجر به کم آبی شدید شود که به ویژه در کودکان و بزرگسالان خطرناک است. افرادی که علائم کم آبی دارند باید به سرعت به دنبال مراقبت های پزشکی باشند.

گاستروانتریت همچنین می تواند ناشی از خوردن غذای آلوده باشد که می تواند به باکتری ها، ویروس ها یا انگل های مضر وارد بدن شود. علائم مسمومیت غذایی مشابه علائم گاستروانتریت ویروسی است و افراد در صورت بروز کم آبی یا شدید شدن علائم باید به پزشک مراجعه کنند.

حملات حاد دل درد و حالت تهوع می تواند در کودکان شایع باشد و استرس و اضطراب گاهی اوقات می توانند از عوامل ایجاد کننده آن باشند. اگر کودکی قبل از امتحان یا مسابقه ورزشی رقابتی در مدرسه از دل درد احساس ناراحتی می کند، ممکن است نشانه ای از اضطراب باشد. کمک به کودک برای مقابله با استرس و اضطراب نیز ممکن است به کاهش مشکلات گوارشی کمک کند.

علائم و نشانه های دل درد

دل درد ممکن است اشکال مختلفی داشته باشد. دل درد علاوه بر شدت آن به روش های زیر قابل توصیف است:

درد عمومی این به دردی اشاره دارد که در بیش از نیمی از ناحیه شکم شما احساس می شود و نوعی ویروس معده، سوء هاضمه یا گاز به عنوان علت درد شما است.

درد موضعی این به دردی اشاره دارد که فقط در یک ناحیه از شکم احساس می‌شود و نوعی مشکل در عضوی مانند معده، آپاندیس یا کیسه صفرا به عنوان علت درد است.

گرفتگی این نوع درد می آید و می رود، یا در شدت یا موقعیت درک شده در شکم شما تغییر می کند. گرفتگی به ندرت جدی است و با گاز، دفع مدفوع یا قاعدگی به عنوان علت درد شما مشخص می شود.

درد کولیکی مانند گرفتگی، این نوع درد می آید و می رود، اما تمایل دارد که شدید باشد و ناگهان شروع شده و پایان یابد.

اگر دل درد شما آنقدر شدید است که نمی توانید بدون احساس درد بیشتر حرکت کنید یا در یک موقعیت راحت بنشینید، مهم است که با پزشک خود تماس بگیرید.
اگر درد شکم شما با هر یک از علائم زیر همراه است، فوراً به پزشک مراجعه کنید:

• تب
• مدفوع خونی
• حالت تهوع و استفراغی که برطرف نمی شود
• کاهش وزن
• پوست مایل به زرد
• شکم برای لمس بسیار حساس است
• شکم متورم

علل مزمن دل درد و حالت تهوع

برخی از داروهای تجویزی و بدون نسخه و همچنین مکمل های غذایی می توانند باعث دل درد یا حالت تهوع شوند. داروها می توانند این کار را با تحریک معده، منجر به حالت تهوع، درد، و اسهال، یا با کند کردن هضم غذا که منجر به یبوست می شود، انجام دهند. حتما برچسب هر دارویی را که مصرف می کنید بررسی کنید تا ببینید آیا دل درد به عنوان یک عارضه جانبی احتمالی ذکر شده است یا خیر.

دلایل دل درد مزمن و حالت تهوع

• گاستریت

گاستریت التهاب مخاط معده است. این التهاب می تواند حاد یا مزمن باشد. علاوه بر معده درد و حالت تهوع، ورم معده نیز می تواند باعث استفراغ شود.

شایع ترین علت قابل اعتماد گاستریت عفونت با باکتری به نام هلیکوباکتر پیلوری است. علل دیگر عبارتند از آسیب به پوشش معده، به طور بالقوه ناشی از الکل یا استفاده مکرر از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، که شامل ایبوپروفن و آسپرین است.

• انسداد روده

انسداد روده می تواند باعث درد معده، استفراغ، نفخ و یبوست شود. اگر فرد تحت درمان قرار نگیرد، انسداد روده می تواند منجر به عوارض جدی شود.

علل انسداد روده شامل مواردی مانند:

1. چسبندگی ها، که نوارهای بافتی هستند که می توانند پس از جراحی ایجاد شوند
2. بیماری التهابی روده
3. دیورتیکولیت
4. سرطان

• اختلالات عملکردی دستگاه گوارش

اینها دسته ای از اختلالات هستند که در آن دستگاه گوارش آنطور که باید کار نمی کند و مشکلات ساختاری قابل مشاهده است.

سندرم روده تحریک پذیر (IBS) و سوء هاضمه عملکردی نمونه هایی از اختلالات عملکردی دستگاه گوارش هستند.

IBS می تواند باعث درد یا گرفتگی شکم و همچنین نفخ و اسهال یا یبوست شود. علائم سوء هاضمه عملکردی می تواند شامل درد در قسمت بالای شکم، حالت تهوع و استفراغ باشد.

بر اساس گزارش بنیاد بین المللی اختلالات گوارشی، اختلالات عملکردی دستگاه گوارش از هر چهار نفر در ایالات متحده یک نفر را تحت تاثیر قرار می دهد.

• سایر علل مزمن

سایر دلایل دل درد مزمن و حالت تهوع می تواند شامل موارد زیر باشد:

بارداری می تواند باعث تهوع، استفراغ و درد معده، به ویژه در مراحل اولیه شود

مشکلات سیستم عصبی مرکزی، از جمله سردردهای میگرنی، فشار داخل جمجمه، تشنج و سکته مغزی، می تواند باعث تهوع شود.

مشکلات گوش داخلی، مانند عفونت و التهاب، می تواند باعث سرگیجه و حالت تهوع شود

استرس، اضطراب و افسردگی در برخی افراد می تواند منجر به مشکلات معده شود

مدت زمان دل درد

دل درد بسته به علت اصلی آن می تواند کوتاه یا طولانی مدت باشد. این می تواند مداوم یا تکرار شونده، آمدن و رفتن در فواصل زمانی تصادفی یا با فعالیت ها یا رفتارهای خاص باشد.

اینکه دل درد شما چقدر طول می کشد، یا اینکه می آید و می رود، لزوماً با شدت بیماری زمینه ای مطابقت ندارد. درد شدیدی که به طور ناگهانی ایجاد می شود نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد. همچنین اگر درد مداومی دارید که با حرکت یا سرفه افزایش می‌یابد، یا اگر در ابتدا درد خفیفی دارید که طی ساعت‌ها یا روزها شدیدتر می‌شود، باید به پزشک مراجعه کنید.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر درد در قفسه سینه همراه با ناراحتی شکمی باشد، فرد باید به پزشک مراجعه کند.

دل درد و حالت تهوع اغلب کوتاه مدت هستند و به خودی خود بهبود می یابند. با این حال، علائم مداوم ممکن است نشانه یک بیماری جدی تر باشد.

اگر هر یک از علائم زیر همراه با ناراحتی شکمی باشد، افراد باید فوراً به پزشک مراجعه کنند:

• استفراغ مکرر یا  وجود خون در استفراغ
• اسهالی که بیش از 2 روز طول بکشد
• مدفوع خونی یا سیاه و قیری رنگ
• درد در قفسه سینه، بازو، گردن یا فک
• مشکل در تنفس یا بلع
• کاهش وزن غیر قابل توضیح
• کم آبی بدن
• دل درد شدید دارید یا دردی که چند روز طول کشیده
• حالت تهوع و تب دارید
• مدفوع یا ادرار خونی دارید
• ادرار دردناک دارید
• عدم دفع مدفوع مخصوصا اگر استفراغ هم دارید
• سوزش سر دل که با داروهای بدون نسخه بهتر نمی شود
• آسیب دیدگی قبل از شروع دل درد

درمان دل درد و حالت تهوع

دل درد یا حالت تهوع می تواند از نفخ و سوء هاضمه تا درد شدید و تیز و کوبنده متغیر باشد.هیچ درمان واحدی برای متوقف کردن درد معده وجود ندارد. درمان برای متوقف کردن درد معده شما بسیار متفاوت است و به علت خاص بستگی دارد.

درمان دل درد و حالت تهوع به علل آن بستگی دارد.با این حال، برخی از درمان‌ها وجود دارند که می‌توانند برای چندین بیماری زمینه‌ای این علائم استفاده شوند. علاوه بر این، برخی از بیماری ها بسته به شدت آنها ممکن است چندین درمان داشته باشند.

برای افراد مبتلا به اسهال یا استفراغ شدید، پزشک ممکن است محلول آبرسانی خوراکی را برای درمان کم آبی تجویز کند. آنها همچنین ممکن است داروهای ضد استفراغ را تجویز کنند، داروهایی که می توانند به مقابله و درمان دل درد و حالت تهوع و استفراغ کمک کنند.

اگر بیماری مشکوک به گاستریت یا نوع دیگری از اختلالات گوارشی باشد، ممکن است آزمایش‌های پزشکی مانند آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی را تجویز کند. افراد مبتلا به گاستریت ناشی از عفونت هلیکوباکتر پیلوری احتمالاً مجبور به تکمیل دوره آنتی بیوتیک هستند.

در اینجا لیستی از داروهایی که میتوانند به کاهش شکم درد حاد کمک کنند آماده کرده ایم:

• هیدروکسید آلومینیوم و هیدروکسید منیزیم: هیدروکسید آلومینیوم و هیدروکسید منیزیم حاوی آنتی اسیدهایی هستند که برای پیشگیری از زخم معده، تسکین سوزش سر دل، سوء هاضمه اسیدی و ناراحتی های معده تجویز می شوند.
• آزترونام: آزترونام یک آنتی بیوتیک  است که برای عفونت های جدی ناشی از باکتری های گرم منفی حساس مانند عفونت دستگاه ادراری، عفونت دستگاه تنفسی تحتانی تجویز می شود.
• بودزوناید: بودزوناید یک کورتیکواستروئید است که برای بیماری های التهابی روده، آسم و همچنین برای مشکلات تنفسی تجویز می شود.
• دکسلانسوپرازول: دکسلانسوپرازول یک مهارکننده پمپ پروتون است که برای ازوفاژیت و سوزش سر دل ناشی از بیماری ریفلاکس معده به مری تجویز می شود.
• داکسی سایکلین: داکسی سایکلین یک آنتی بیوتیک وسیع الطیف است که برای انواع خاصی از عفونت های باکتریایی مانند ذات الریه و سایر عفونت های دستگاه تنفسی، بیماری لایم، عفونت های پوست، دستگاه تناسلی و ادراری و سیاه زخم تجویز می شود.

عوارض دل درد و حالت تهوع

کم آبی عارضه شایع شرایطی است که باعث استفراغ یا اسهال شدید می شود. نشانه های کم آبی می تواند شامل منبع مورد اعتماد باشد:

• تشنگی
• خشکی دهان
• خستگی
• ادرار تیره و ادرار کمتر از حد طبیعی
• هنگام گریه کردن اشک نریزد
• گونه ها یا چشم های فرورفته
• احساس سبکی سر یا سرگیجه

سایر عوارض احتمالی دل درد و حالت تهوع به علت اصلی آن بستگی دارد. به عنوان مثال، کم خونی یکی از عوارض احتمالی گاستریت فرسایشی است که به دلیل خونریزی مزمنی است که این بیماری در معده ایجاد می کند.

جلوگیری از شیوع علائم دل درد و حالت تهوع

شستن مکرر دست ها می تواند به فرد کمک کند تا از میکروب هایی که باعث درد معده و حالت تهوع می شوند جلوگیری کند.

گاستروانتریت ویروسی و مسمومیت غذایی از علل شایع درد معده و حالت تهوع هستند. بهداشت خوب می تواند به جلوگیری از این مشکلات سلامتی کمک کند.

رعایت بهداشت کلیدی برای جلوگیری از بسیاری از میکروب هایی است که می توانند باعث درد معده و حالت تهوع شوند. افراد می توانند از روش های زیر به عنوان استاندارد استفاده کنند:

شستن مکرر دست ها با آب و صابون، به ویژه بعد از استفاده از حمام و قبل و بعد از دست زدن به غذا

نگهداری، تمیز کردن و آماده کردن غذا با دقت و درستی

پختن یا گرم کردن مجدد غذا به طور کامل

ضد عفونی کردن سطوح آلوده

لباس‌ها و ملافه‌های کثیف را به دقت بشویید.

درمان های خانگی برای دل درد

• برای تسکین دل درد ، ممکن است یک پد گرم کننده را امتحان کنید.
• چای بابونه یا نعناع ممکن است به بهبود درد دل کمک کند.
• حتماً مایعات شفاف زیادی بنوشید تا بدنتان آب کافی داشته باشد.
• به جای سه وعده غذایی بزرگ، چندین وعده غذایی کوچکتر بخورید.
• غذای خود را به آرامی و خوب بجوید .
• از غذاهایی که شما را آزار می دهند دوری کنید (مثلاً غذاهای تند یا سرخ شده) .
• استرس را با ورزش، مدیتیشن یا یوگا کاهش دهید.

موارد اجتناب پذیر:

• غذاهای ادویه دار
  غذاهای چرب یا چرب
  محصولات لبنی
  غلات کامل
  سبزیجات خام
  کافئین
  الکل

 

خلاصه

نحوه درمان دل درد و حالت تهوع با توجه به تشخیص علت آن است، اکثر اوقات دل درد و تهوع از علائم شایع  بیماری های مختلف در بزرگسالان و کودکان است. علل می تواند شامل پرخوری، عفونت های روده ای، استرس و اضطراب و اختلالات مزمن دستگاه گوارش باشد.

درد معده و حالت تهوع معمولاً کوتاه مدت هستند و خودبه خود بهبود می یابند. با این حال، افرادی که علائم مداوم دارند باید برای ارزیابی به پزشک مراجعه کنند.

برای افرادی که علائم آنها اسهال و استفراغ است، نوشیدن مایعات فراوان برای جلوگیری از کم آبی بدن مهم است. افرادی که علائم کم آبی دارند باید به سرعت به دنبال مراقبت های پزشکی باشند.

درمان درد و بی حسی پا

پا درد می تواند نوبتی یا ثابت باشد و همچنین می تواند از درد خفیف تا احساس سوزش، ضربان یا سوزش متغیر باشد. بی حسی ممکن است مانند از دست دادن حس یا احساس سرما و یخ زدگی در یک یا چند ناحیه از پا احساس شود.

پا درد ممکن است نشانه انواع مختلفی از علل یا شرایط باشد و راه درمان بی حسی و درد پا تشخیص صحیح برای اطلاع رسانی موثرترین دوره درمانی است.

احتمالاً قبلاً احساس کرده اید که ران یا پاهایتان به خواب رفته اند. اما اگر این احساس را به طور مکرر یا با شدت تجربه می کنید، می تواند نشانه یک بیماری جدی تر باشد. دلایل زیادی وجود دارد که چرا ممکن است در پاها و پاهای خود احساس بی حسی، گزگز یا حتی احساس درد و سوزش کنید. برخی از شایع ترین شرایطی که می توانند باعث بی حسی و درد پا شوند عبارتند از:

• اختلالات عصبی
• دیابت

فیبرومیالژیا

اسکلروز چندگانه

در این مقاله، نگاهی به دلایل بی حسی در  پاها و علائم دیگری که ممکن است با این شرایط ظاهر شود، درمان‌های احتمالی و زمان تماس با پزشک خواهیم داشت.

علل بالقوه درد و بی حسی پاها چیست؟

درد و بی حسی یا گزگز در پاها و ساق پا می تواند به دلیل شرایط مختلفی باشد. این شامل موارد زیر است که آنها را تشریح میکنیم:

آسیب های ستون فقرات یا فشار روی اعصاب

نوروپاتی دیابتی

فیبرومیالژیا

اسکلروز چندگانه

سندرم تونل تارسال

بیماری شریان محیطی

حمله ایسکمیک گذرا (TIA)

1. صدمات ستون فقرات یا فشار روی اعصاب

فشار بیش از حد به اعصاب به دلیل استفاده بیش از حد یا آسیب می تواند منجر به گزگز، بی حسی و یا درد پا شود. دلایل مختلفی می تواند منجر به فشار بیش از حد بر روی اعصاب شود، از جمله:

• انقباض یا اسپاسم عضلات
• پوشیدن کفش های خیلی تنگ
• صدمه دیدن پا یا مچ پا
• زیاد سرپا ایستادن
• فتق دیسک
• سایر مشکلات کمر که عصب را به دام می اندازد

در بسیاری از موارد، علت اصلی فشار بر روی اعصاب قابل درمان است. آسیب عصبی ممکن است دائمی نباشد.

2. نوروپاتی های دیابتی

نوروپاتی های دیابتی گروهی از اختلالات عصبی است که در اثر آسیب دیابت ایجاد می شود. این نوروپاتی ها می توانند در هر قسمت از بدن از جمله ساق پاها و پاها تأثیر بگذارند. طبق اعلام انجمن دیابت آمریکا ، تقریباً نیمی از افراد مبتلا به دیابت نوعی نوروپاتی یا آسیب عصبی را تجربه می کنند.

بی حسی یا سوزن سوزن شدن در پاها اولین علامت شایع برای بسیاری از افرادی است که آسیب عصبی از دیابت را تجربه می کنند. به این نوروپاتی محیطی گفته می شود که معمولاً در شب بدتر است.

سایر علائم شایع این نوروپاتی محیطی از دیابت شامل موارد زیر است:

دردهای تیز یا گرفتگی
حساسیت شدید به لمس
از دست دادن تعادل

با گذشت زمان ، ممکن است تاول ها و زخم ها بر روی پا ایجاد شوند که به دلیل بی حسی ، صدمات بدون توجه به پا باشد. اینها می تواند منجر به عفونت ها شود و – همراه با گردش خون ضعیف که ناشی از دیابت است – می تواند منجر به قطع عضو شود.

3. فیبرومیالژیا

فیبرومیالژیا یکی از دلایل رایج بی حسی یا گزگز  و درد در پاها است. در این حالت، بی حسی و گزگز ممکن است در دست ها و بازوها نیز احساس شود و پارستزی نامیده می شود.

فیبرومیالژیا همچنین علائم دیگری مانند:

• درد عضلانی گسترده
• خستگی
• مشکل در خوابیدن
• مشکلات حافظه
• اختلالات خلقی

کارشناسان معتقدند فیبرومیالژیا زمانی ایجاد می شود که سیگنال های درد در مغز تقویت شود. معمولاً علائم پس از رویدادهای استرس زا یا آسیب زا رخ می دهند، مانند:

• عمل جراحي
• ضربه فیزیکی
• آسیب روانی یا استرس
• عفونت ها

منشا دقیق فیبرومیالژیا و پارستزی ناشی از آن نامشخص است، اما یک بررسی منبع معتبر در سال 2020 نشان داد که این بیماری 2 تا 3 درصد از جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار می دهد. زنان بیشتر از مردان به آن مبتلا می شوند.

چند تئوری ممکن برای چگونگی ایجاد علائم در این بیماری شامل سفتی عضلانی و اسپاسم ناشی از فشار روی اعصاب است. گاهی اوقات این اسپاسم‌ها به دلیل دمای سرد ایجاد می‌شوند که به آن وازواسپاسم القایی گفته می‌شود که باعث بسته شدن رگ‌های خونی می‌شود و جریان خون را مسدود می‌کند و بی‌حسی ایجاد می‌کند.

بی حسی و سوزن سوزن شدن که با فیبرومیالژیا رخ می دهد می تواند بدون توضیح ظاهر شود و از بین برود.

4. اسکلروز چندگانه( ام اس)

اسکلروز چندگانه (MS) یک اختلال خود ایمنی است که بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر می گذارد. این در اثر آسیب به غلاف میلین ایجاد می شود. ام اس یک بیماری مزمن است که احتمالا در طول زمان پیشرفت می کند. اگرچه این وضعیت به تدریج برای بسیاری بدتر می شود، اکثر افراد دوره های بهبودی و عود علائم را تجربه می کنند.

سایر علائم رایج ام اس عبارتند از:

• اسپاسم عضلانی
• از دست دادن تعادل
• سرگیجه
• خستگی

بی حسی و گزگز یکی از علائم شایع ام اس است. این معمولا یکی از اولین علائمی است که افراد را برای تشخیص نزد پزشکان خود می آورد. این احساسات ممکن است خفیف یا آنقدر شدید باشند که باعث ایجاد مشکل در ایستادن یا راه رفتن شوند. در ام اس، موارد بی حسی و گزگز بدون درمان به بهبودی می روند.

5. سندرم تونل تارسال

سندرم تونل تارسال فشرده سازی عصب تیبیال خلفی است که در امتداد قسمت داخلی پاشنه قرار دارد. این می تواند علائمی را ایجاد کند که از مچ پا تا پا گسترش می یابد، از جمله گزگز و بی حسی در هر نقطه از پا.

سایر علائم رایج این اختلال عبارتند از:

• درد ناگهانی یا تیرکشیدن
• احساسی شبیه شوک الکتریکی
• سوزش

معمولا علائم را در قسمت داخلی مچ پا یا در امتداد پایین پا احساس خواهید کرد. این احساسات ممکن است پراکنده و ناگهانی بروز کنند. دریافت درمان زودهنگام برای جلوگیری از آسیب دائمی عصبی ضروری است.

6. بیماری شریان محیطی

بیماری شریان محیطی (PAD) وضعیتی است که در آن پلاک هایی به نام آترواسکلروز در شریان ها ایجاد می شود. با گذشت زمان، این پلاک می تواند سفت شود، شریان ها را باریک کند و جریان خون و اکسیژن را به قسمت هایی از بدن شما محدود کند.

PAD می تواند پاها را تحت تأثیر قرار دهد که منجر به بی حسی و درد در پاها می شود. همچنین می تواند خطر عفونت را در آن نواحی افزایش دهد. اگر PAD به اندازه کافی شدید باشد، می تواند منجر به قانقاریا یا قطع عضو شود.

از آنجایی که PAD خطر بیماری قلبی، حملات قلبی و سکته را افزایش می دهد، در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر فوراً با پزشک خود مشورت کنید:

• درد پا هنگام راه رفتن یا بالا رفتن از پله ها
• سردی در ساق پا یا پای شما
• زخم های روی انگشتان پا، پاها یا ساق پا که بهبود نمی یابند

• تغییر در رنگ پاهای شما
• ریزش مو یا رشد کندتر مو در پاها یا پاها
• از دست دادن یا رشد آهسته ناخن های پا
• پوست براق روی پاهای شما
• بدون نبض یا ضعیف در پاهای شما

اگر سیگار می کشید یا شرایطی مانند بیماری قلبی، کلسترول بالا یا فشار خون بالا دارید، خطر ابتلا به PAD در شما بیشتر است.

درمان درد و بی حسی پا

در بسیاری از موارد بی حسی و درد در پاها، درمان علت زمینه ای برای تسکین این علامت کلیدی است. به عنوان مثال، اگر دیابت علت نوروپاتی شما باشد، مدیریت سطح قند خون گام مهمی برای جلوگیری از آسیب بیشتر است.

اگر دچار بی حسی یا گزگز مکرر در پاها یا پاهای خود شدید، با پزشک خود در مورد علل احتمالی و درمان صحبت کنید. با این حال، پرداختن به مسائل مزمن ممکن است زمان ببرد. پزشک شما می تواند مواردی را برای کمک به کاهش ناراحتی ناشی از بی حسی و درد در حین کار بر روی مشکلات بزرگتر ارائه دهد.

درمان های پزشکی

چندین دارو می توانند به تسکین ناراحتی مرتبط با نوروپاتی های مختلف کمک کنند. بسیاری از این داروها در درمان قطعی نوروپاتی موفق عمل کرده اند که عبارتند از:

• نورتریپتیلین (Pamelor)
• دولوکستین (Cymbalta)
• گاباپنتین (نورونتین)
• پرگابالین (Lyrica)
• توپیرامات (Topamax)
• لاموتریژین (لامیکتال)
• کاربامازپین (تگرتول)
• اکسکاربازپین (Trileptal)

داروهای مسکن خوراکی و موضعی مانند استامینوفن یا کرم های درد نیز می توانند به تسکین درد و ناراحتی مرتبط با نوروپاتی کمک کنند.

درمان های جایگزین نوروپاتی

بسته به علت بی حسی و درد پای شما، ممکن است تعدادی درمان جایگزین یا مکمل وجود داشته باشد که می تواند کمک کند. این موارد شامل مواردی مانند:

• ماساژ دادن
• یوگا
• طب سوزنی
• فیزیوتراپی

درمان درد  و بی حسی پا در خانه

اگر به دنبال تسکین فوری هستید، چندین درمان خانگی طبیعی نیز ممکن است حداقل به طور موقت بی حسی و سوزن سوزن شدن را به شما تسکین دهد.

استراحت : اگر جراحت باعث بی حسی یا درد شده است، استراحت می تواند بدون ایجاد آسیب بیشتر به بهبودی بدن شما کمک کند.

یخ: برای برخی شرایط، مانند سندرم تونل تارسال یا صدمات، یخ زدن در ناحیه آسیب دیده می تواند بی حسی و درد را کاهش دهد. کیسه یخ را بیش از 20 دقیقه در یک زمان روی آن نگذارید.

حرارت: برای برخی افراد، استفاده از کمپرس حرارتی در ناحیه بی حس می‌تواند باعث افزایش جریان خون و شل شدن همزمان عضلات شود.

پا بند یا بریس ها:  برای افرادی که فشار بیش از حد روی اعصاب را تجربه می کنند، بریس ها می توانند به کاهش این فشار و هر گونه درد و بی حسی بعدی کمک کنند. دستگاه های ارتز نیز می توانند کمک کنند.

بازرسی.: حتما پاهای خود را از نظر زخم و تاول بررسی کنید. این مهم است صرف نظر از علت بی حسی یا گزگز در پاها یا پاها. بی‌حسی می‌تواند از احساس جراحت در شما جلوگیری کند که می‌تواند منجر به آسیب شدید یا عفونت شود.

ماساژ دادن: ماساژ دادن پاها گردش خون را افزایش می دهد، به تحریک اعصاب کمک می کند و عملکرد آنها را بهبود می بخشد که منجر به درمان بی حسی و درد پا میشود.

درمان سرفه آلرژیک

سرفه آلرژیک سرفه ای است که  به سادگی از بین نمی رود. این می تواند توسط چند عامل و در زمان های مختلف سال ایجاد شود. انواع مختلفی از آلرژی ها نیز وجود دارند که مستقیماً مسئول سرفه های آلرژیک هستند. به همین دلیل پیدا کردن بهترین داروها برای سرفه آلرژیک اهمیت خاصی دارد و نمیتوان خودسر دارویی استفاده کرد.

هنگامی که سیستم تنفسی توسط یک آلرژن یا ویروس تحریک می شود مایعات و مخاط ،ریه ها و مجرا های هوایی را می پوشانند. در تلاش برای حذف این مایعات، فرد سرفه می کند. این یک روش طبیعی است که بدن از خود در برابر آلرژن ها محافظت می کند.

سرفه معمولاً همیشه نشانه برخی از بیماری های دیگر است و قبل از اینکه بتوانید سرفه را برطرف کنید باید آن مشکل را شناسایی کنید.

چرا یک فرد ممکن است دچار سرفه آلرژیک شود؟

دلایل زیادی برای مبتلا شدن به سرفه آلرژیک موجود است. داشتن مشکل سرفه های زیاد در ماه های بهار یا تابستان می تواند نشانه بارز آلرژی فصلی باشد. آلرژی به گرده، رینیت و تب یونجه نمونه هایی از آلرژی های مختلف مرتبط با تغییر فصل هستند. مردم می توانند به گرده های موجود در هوا، ابروسیا و حتی به علف های تازه چیده شده واکنش نشان دهند. علائم آلرژی فصلی را می توان با مصرف یک آنتی هیستامین برای کاهش شدت واکنش آلرژیک کاهش داد. سیگار کشیدن می تواند باعث سرفه آلرژیک شود و با گذشت زمان ممکن است بدتر شود. اکثر افرادی که برای چندین سال به طور مداوم سیگار کشیده‌اند، دچار آن چیزی هستند که سرفه سیگاری نامیده می‌شود. این نیز تلاش بدن برای حذف مایعات ناشی از تحریک از دود است.

سرفه آلرژیک چه احساسی دارد؟

سرفه‌های مرتبط با آلرژی معمولاً یک سرفه «خشک» است، به این معنی که احتمالاً خلط یا خلط سرفه نمی‌کنید.1 می‌تواند مزمن شود و هر بار چند هفته طول بکشد.

سرفه می تواند با شرایط و بیماری های مختلف رخ دهد. شما به احتمال زیاد به یک متخصص، مانند یک متخصص آلرژی، برای آزمایش های خاص برای تشخیص آلرژی خود مراجعه خواهید کرد. اگرچه سرفه با انواع بیماری‌ها رخ می‌دهد، سرفه آلرژیک با سایر علائم آلرژی از جمله: عطسه کردن آبریزش بینی خارش، گرفتگی بینی دشواری در تنفس صدای خس خس یا سوت هنگام بازدم بثورات پوستی خستگی سردرد

چه موقع باید به دنبال مراقبت فوری پزشکی بود؟

واکنش های آلرژیک می تواند تهدید کننده زندگی باشد. بیماری شوک آنافیلاکتیک ، بیشتر با آلرژی به مواد غذایی ، داروها ، نیش حشرات یا لاتکس رخ می دهد. در صورت تجربه هر یک از علائم زیر ، به دنبال مراقبت فوری پزشکی باشید:

1. غش یا احساس سبکی سر
2. ضربان قلب تند
3. پوست خیس یا  عرق کرده
4. مشکل در تنفس
5. گیجی
6. از دست دادن هوشیاری

همچنین ممکن است احساس کنید که گلو شما در طی یک واکنش آنافیلاکتیک تورم یا بسته می شود.

داشتن سابقه خانوادگی آسم یا آلرژی یا حتی حساسیت بینی

دود سیگار

نارس به دنیا آمدن

تولد در فصول پر گرده: نوزادانی که در فصول پر گرده به دنیا می آیند ممکن است در سنین بالاتر نسبت به آلرژن های تب یونجه حساس تر باشند.

قرار گرفتن در معرض آلرژن:  به نظر می رسد قرار گرفتن زودهنگام در معرض مواد آلرژی زا مانند کپک، گرده، کنه های گرد و غبار، شوره حیوانات خانگی، سوسک ها و برخی از انواع غذا خطر ابتلا به آلرژی را افزایش می دهد.

کودکی که با شیشه شیر تغذیه می شود: مطالعات نشان می دهد که تغذیه با شیر مادر باعث کاهش فراوانی و شدت آلرژی در کودکان می شود.

مسائل زیست محیطی و تغییرات سبک زندگی: زندگی شهری، قرار گرفتن در معرض بیشتر در معرض گرد و غبار، آلودگی جوی، تغذیه، تغییر سبک زندگی، سیگار کشیدن مادران، دود گازوئیل، جغرافیا

چگونه از شر سرفه آلرژیک خلاص شویم؟

برای خلاص شدن از شر سرفه های آلرژیک، باید آلرژی های زمینه ای خود را درمان کنید. علائم را می توان با داروهای پزشکی و درمان های خانگی کاهش داد.

بهترین داروها برای درمان سرفه آلرژیک

انواع مختلفی از داروها برای سرفه آلرژیک وجود دارد. آنها به طور غیرمستقیم با کاهش ترشحات پس از بینی که باعث علائم شما می شوند، سرفه شما را کاهش می دهند.

برخی از آنها به عنوان داروهای بدون نسخه در دسترس هستند در حالی که برخی دیگر بسته به شدت علائم شما ممکن است به تجویز پزشک نیاز داشته باشند. آن ها عبارتند از:

آنتی هیستامین ها: این نوع دارو از عملکرد هیستامین ها جلوگیری می کند. این مواد شیمیایی در بدن شما به مبارزه با آلرژن ها، مواد خارجی که به اشتباه فکر می کند برای بدن خطرناک هستند، کمک می کند و منجر به علائم آلرژی می شود.

ضد احتقان: این داروها تورم مجرای بینی را کاهش می دهند که به کاهش احتقان کمک می کند.

استروئیدها: اسپری‌های کورتیکواستروئیدی جزو مؤثرترین داروها برای سرفه آلرژیک هستند. این اسپری‌ها بدون نسخه یا با نسخه در دسترس هستند. کورتیکواستروئیدهای خوراکی داروهای قوی هستند که گاهی برای درمان علائم شدیدتر آلرژی استفاده می شوند. این داروها توسط پزشک تجویز می شوند.

بهترین درمان های خانگی سرفه آلرژیک

درمان‌های خانگی مانند موارد زیر نیز می‌توانند برای مدیریت علائم سرفه آلرژیک مؤثر باشند:

شستشو بینی: سینوس ها و مجرای بینی را می توان شستشو داد و باکتری ها و مخاط اضافی را از بین برد. انواع مختلفی از دستگاه های آبیاری را می توان استفاده کرد، مانند گلدان نتی، سرنگ حباب یا بطری فشاری. 5 معمولاً با این دستگاه ها از آب مقطر و نمک استفاده می شود. آب لوله کشی نباید استفاده شود زیرا می تواند حاوی باکتری باشد و علائم شما را بدتر کند.

اسپری‌های بینی نمکی: در حالی که حاوی دارو نیستند، اسپری‌های بینی نمکی به شستشوی زباله‌ها و باکتری‌ها از بینی کمک می‌کنند تا تنفس را بهبود ببخشند، چکه‌های بعد از بینی را کاهش دهند و از سرفه‌های خشک خلاص شوند.

استنشاق بخار: تنفس بخار آب از طریق بخار می‌تواند مخاط را شل کرده و سرفه‌های ناشی از آلرژی را کاهش دهد. می‌توانید با صرف زمان کمی بیشتر در دوش آب گرم، به راحتی این کار را انجام دهید. یا یک دستگاه تجاری ساخته شده به طور خاص برای این منظور را امتحان کنید.

شما همچنین می توانید حمام بخار خود را با جوشاندن آب، ایستادن روی قابلمه و قرار دادن یک حوله بالای سر خود برای به دام انداختن بخار، درست کنید. در این روش احتیاط کنید – نزدیک شدن بیش از حد به بخار می تواند باعث سوختگی شود.

اقدامات پیشگیرانه می تواند شامل موارد زیر باشد: محرک های خود را شناسایی کرده و از آن دوری کنید: برای آزمایش به متخصص آلرژی مراجعه کنید تا مشخص شود به چه چیزی حساسیت دارید. هنگامی که محرک های خود را شناختید، در صورت امکان از آنها اجتناب کنید. محیط خود را تمیز کنید: آلرژی به گرد و غبار و پوست حیوانات خانگی را می توان با تمیز نگه داشتن محیط کاهش داد. فیلترهای هوا را مرتباً تعویض کنید و حیوان خانگی خود را از اتاق خواب خود دور نگه دارید. بعد از اینکه حیوان خانگی روی فرش یا مبلمان شما رفت جاروبرقی بکشید. مراقب آب و هوا باشید: اگر آلرژی در فضای باز دارید، مانند گرده یا هاگ های کپک، مراقب آب و هوا باشید. روزهای بادی میزان این آلرژن‌ها را در هوا افزایش می‌دهد و شانس تنفس آنها را افزایش می‌دهد. زمان فعالیت های خود را تعیین کنید: در طول فصل آلرژی، سطح گرده ها در صبح بیشتر می شود. در صورت امکان فعالیت های خود را در فضای باز در طول شب برنامه ریزی کنید. واکسن های خود را دریافت کنید: با متخصص آلرژی خود در مورد واکسن های آلرژی صحبت کنید.8 این شکل از درمان به آرامی مقادیر کمی از آلرژن شما را وارد بدن شما می کند تا حساسیت به مرور زمان کاهش یابد.

سئو خارجی سایت توسط نیلامارکتینگ

گرمازدگی وضعیتی است که در اثر گرمای بیش از حد بدن شما ایجاد می شود و اگر سریع نسبت به درمان گرمازدگی اقدام نکنیم ممکن است عواقب جبران ناپذیری دچار شویم. گرمازدگی معمولاً در نتیجه قرار گرفتن طولانی مدت در معرض یا فعالیت بدنی در دمای بالا است. این جدی ترین شکل آسیب گرمایی، گرمازدگی، می تواند در صورتی رخ دهد که دمای بدن شما به 104 فارنهایت (40 درجه سانتیگراد) یا بالاتر برسد. این عارضه بیشتر در ماه های تابستان دیده می شود.

گرمازدگی نیاز به درمان اورژانسی دارد. گرمازدگی درمان نشده می تواند به سرعت به مغز، قلب، کلیه ها و ماهیچه ها آسیب برساند. هرچه درمان طولانی‌تر به تعویق بیفتد، آسیب بدتر می‌شود و خطر عوارض جدی یا مرگ را افزایش می‌دهد.

علائم گرمازدگی

علائم و نشانه های گرمازدگی عبارتند از:

دمای بدن بالا: دمای هسته بدن 104 فارنهایت (40 درجه سانتیگراد) یا بالاتر، که با دماسنج مقعدی به دست می آید، علامت اصلی گرمازدگی است.

تغییر وضعیت ذهنی یا رفتار: گیجی، بی قراری، گفتار نامفهوم، تحریک پذیری، هذیان، تشنج و کما همگی می توانند ناشی از گرمازدگی باشند.

تغییر در تعریق : در گرمازدگی ناشی از هوای گرم، پوست شما با لمس گرم و خشک می شود. با این حال، در گرمازدگی ناشی از ورزش شدید، ممکن است پوست شما خشک یا کمی مرطوب شود.

تهوع و استفراغ: ممکن است در معده خود احساس بیماری کنید یا استفراغ کنید.

پوست برافروخته: با افزایش دمای بدن ممکن است پوست شما قرمز شود.

تنفس سریع و پی در پی: تنفس شما ممکن است سریع و کم عمق شود.

ضربان قلب سریع : نبض شما ممکن است به میزان قابل توجهی افزایش یابد زیرا استرس گرمایی بار زیادی بر قلب شما وارد می کند تا به خنک شدن بدن شما کمک کند.

سردرد: ممکن است سر شما تیر بکشد یا سردرد شدید و تپشی در یک یا هر دو سمت سر داشته باشید.

هنگام گرمازدگی چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر فکر می کنید فردی ممکن است گرمازدگی را تجربه کند، فوراً به دنبال کمک پزشکی باشید. در زمان انتظار برای درمان اضطراری، برای خنک کردن فردی که بیش از حد گرم شده است، اقدامات فوری انجام دهید.

فرد را در سایه یا داخل خانه ببرید.

لباس های اضافی را  درآورید.

با هر وسیله ای که در دسترس است، فرد را خنک کنید – داخل یک وان آب خنک یا دوش خنک قرار دهید، با شلنگ باغبانی، اسفنج با آب خنک اسپری کنید، در حالی که با آب خنک مه می شود، بادبزن بزنید، یا کیسه های یخ یا حوله های سرد و مرطوب را روی سر، گردن، زیر بغل و کشاله ران فرد قرار دهید..

علت و درمان گرمازدگی کودکان

گرمازدگی می تواند در نتیجه موارد زیر رخ دهد:

1. قرار گرفتن در معرض یک محیط گرم: قرار گرفتن در یک محیط گرم منجر به افزایش دمای مرکزی بدن می شود. این نوع گرمازدگی معمولاً پس از قرار گرفتن در هوای گرم و مرطوب، به ویژه برای دوره های طولانی، رخ می دهد. اغلب در افراد مسن و در افراد مبتلا به بیماری مزمن رخ می دهد.
2. فعالیت شدید: گرمازدگی ناشی از افزایش دمای مرکزی بدن ناشی از فعالیت بدنی شدید در هوای گرم است. هر فردی که در هوای گرم ورزش می کند یا کار می کند، ممکن است دچار گرمازدگی ناشی از فعالیت شود، اما اگر به دمای بالا عادت نداشته باشید، به احتمال زیاد رخ می دهد.

در هر یک از انواع گرمازدگی، شرایط شما می تواند با موارد زیر ترکیب شود:

• پوشیدن لباس اضافی که از تبخیر عرق به راحتی جلوگیری می کند و بدن شما را خنک می کند
• نوشیدن الکل، که می تواند بر توانایی بدن برای تنظیم دمای بدن شما تأثیر بگذارد
• کم آبی بدن با ننوشیدن آب کافی برای جبران مایعات از دست رفته در اثر تعریق

عوارض گرمازدگی

گرمازدگی بسته به مدت زمان بالا بودن دمای بدن می تواند منجر به عوارض متعددی شود. عوارض شدید عبارتند از:

آسیب اندام های حیاتی بدون واکنش سریع به کاهش دمای بدن:  گرمازدگی می‌تواند باعث تورم مغز یا سایر اندام‌های حیاتی شود و احتمالاً منجر به آسیب دائمی شود.

مرگ: بدون درمان سریع و کافی، گرمازدگی می تواند کشنده باشد.

جلوگیری از گرمازدگی

گرمازدگی قابل پیش بینی و پیشگیری است. برای جلوگیری از گرمازدگی در هوای گرم این اقدامات را انجام دهید:

لباس های گشاد و سبک بپوشید:  پوشیدن لباس های اضافی یا لباس های ضخیم به بدن شما اجازه خنک شدن مناسب نمی دهد.

در برابر آفتاب سوختگی محافظت کنید: آفتاب سوختگی بر توانایی بدن شما برای خنک کردن تأثیر می گذارد، بنابراین با یک کلاه لبه پهن و عینک آفتابی از خود در خارج از منزل محافظت کنید و از یک کرم ضد آفتاب با طیف وسیع با SPF حداقل 15 استفاده کنید. کرم ضد آفتاب را هر دو ساعت یکبار تجدید کنید

به مقدار زیاد مایعات بنوشید: هیدراته ماندن به بدن شما کمک می کند تا عرق کند و دمای بدن را در حالت طبیعی حفظ کند.

مراقبت های داروهایی را از یاد نبرید:  اگر داروهایی مصرف می کنید که می توانند بر توانایی بدن شما برای هیدراته ماندن و دفع گرما تأثیر بگذارند، مراقب مشکلات مربوط به گرما باشید.

هرگز کسی را در ماشین پارک شده رها نکنید:  این یک علت شایع مرگ و میر ناشی از گرما در کودکان است. وقتی در زیر نور خورشید پارک می کنید، دمای ماشین شما می‌تواند در عرض 10 دقیقه 20 درجه فارنهایت (بیش از 11 درجه سانتیگراد) افزایش یابد.

رها کردن شخصی در ماشین پارک شده در هوای گرم یا گرم بی خطر نیست، حتی اگر شیشه ها ترک خورده یا ماشین در سایه باشد. وقتی ماشین شما پارک است، آن را قفل نگه دارید تا از ورود کودک به داخل جلوگیری شود.

خو گرفتن زمان صرف شده برای کار یا ورزش در گرما را محدود کنید تا زمانی که به آن عادت کنید: افرادی که به هوای گرم عادت ندارند، به ویژه در معرض بیماری های مرتبط با گرما هستند. ممکن است چندین هفته طول بکشد تا بدن شما با هوای گرم سازگار شود.

اگر در معرض خطر بیشتر هستید مراقب باشید: اگر دارو مصرف می کنید یا شرایطی دارید که خطر ابتلا به مشکلات مربوط به گرما را افزایش می دهد، از گرما اجتناب کنید و در صورت مشاهده علائم گرمازدگی سریع عمل کنید. اگر در یک رویداد ورزشی شدید یا فعالیت در هوای گرم شرکت می کنید، مطمئن شوید که خدمات پزشکی در مواقع اضطراری گرما در دسترس است.

گرمازدگی در کودکان

با فرا رسیدن تابستان کودکان دوست دارند هر دقیقه را در فضای باز و ترجیحاً در آب بگذرانند. اما گرمای خورشید برای کودک شما خطرناک است. اگر کودک مشکوک به گرمازدگی است، چه کاری می توانید انجام دهید ؟  ما در این مقاله تفاوت گرمازدگی و آفتاب زدگی را می گوییم و راه کار های درمان گرمازدگی کودکان  را بیان می کنیم.

گرمازدگی در کودکان بیشتر از آن چیزی که بسیاری از والدین تصور می کنند؛ رخ می دهد. بازی بدون محافظت در برابر آفتاب، ایستادن در آفتاب یا نشستن در ماشین پارک شده سه موقعیت تقریباً روزمره تابستانی هستند. بدون محافظت مناسب، کودکان می توانند به سرعت دچار گرمازدگی شوند. این مقاله نشان می‌دهد که چگونه والدین می‌توانند آن را تشخیص دهند، چگونه می‌توانند به درستی کمک کنند و در حالت ایده‌آل حتی از گرمای بیش از حد جلوگیری کنند.

علائم گرمازدگی در کودکان چیست؟

گرمازدگی در کودکان یک بیماری جدی است. کل تنظیم حرارت بدن از بین می رود. دمای بدن بیش از 40 درجه سانتیگراد با اختلالات عصبی مرکزی رخ می دهد. شما می توانید این را با علائم زیر تشخیص دهید:

پوست خشک، گرم و قرمز است، بعداً نیز رنگ پریده است.

کودک خواب آلود یا گیج به نظر می رسد.

نبض تندتر میزند. سرگیجه، حالت تهوع، سردرد یا استفراغ نیز ممکن است رخ دهد.

در موارد شدید، هذیان، توهم، تیرگی دید، هوشیاری پایین و تشنج نیز وجود دارد. گرمازدگی می تواند منجر به کما در نوزادان، کودکان و بزرگسالان شود.

گرمازدگی نیاز به درمان دارد. اگر مشکوک هستید که فرزندتان از گرمازدگی رنج می برد، حتما با اورژانس تماس بگیرید. اگر نسبت به درمان گزمازدگی کودکان اقدام نشود، منجر به تورم مغز و تجزیه عضلات می شود. در نتیجه نارسایی چند ارگانی رخ می دهد.

اگر کودک دچار گرمازدگی شد چه باید کرد؟

مانند تمام بیماری های گرمایی، باید کودک را فورا به سایه ببرید. در صورت گرمازدگی، کمک های اولیه زیر مناسب است:

کل بدن را با حوله های مرطوب بپوشانید (اما نه مستقیما روی پوست). مطمئن شوید که آهسته پیش بروید، از اندام‌ها شروع کنید و تا قلب ادامه دهید. هرگز کودک را زیر دوش مستقیم آب سرد نگذارید!

در صورت امکان، سعی کنید “تب” را اندازه گیری کنید، اما از داروهای کاهش دهنده تب خودداری کنید.

نوزاد یا کودک فقط در صورتی باید مایعات بنوشد که هوشیار باشد و حالت تهوع نداشته باشد.

اگر کودک بیهوش است، آن را در وضعیت ثابتی قرار دهید.

گرمازدگی، آفتاب زدگی یا خستگی گرمازدگی

تفاوت آفتاب زدگی و خستگی ناشی از گرمازدگی چیست؟ برخلاف گرمازدگی، آفتاب‌زدگی در اثر قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید مستقیماً روی سر ایجاد می‌شود. منجر به ایجاد گرما و تحریک مننژها می شود.

کودکان دچار سردرد، سفتی گردن، حالت تهوع و احساس گرما در سر می شوند. استفراغ، سرگیجه و بیقراری نیز ممکن است رخ دهد. نوزادان با صدای بلند گریه می کنند و نمی خواهند چیزی بنوشند. علاوه بر این، علائم ذکر شده در بالا نیز وجود دارد.

خستگی ناشی از گرمازدگی عبارت است از گرم شدن بیش از حد بدن با “تب” بین 37 تا 40 درجه سانتی گراد. علت آن گرم شدن بیش از حد با کم آبی همزمان است. علامت آن احساس گرما است که خود را به صورت تب نشان می دهد. علاوه بر این، مشابه گرمازدگی، سردرد، سرگیجه، حالت تهوع و استفراغ وجود دارد.

ضعف عمومی، نبض سریع و فشار خون پایین ممکن است رخ دهد. نوزادان بدن شل و شلخته دارند، بد نوشیدنی می نوشند و خسته هستند. سر و پوست زرشکی هم دارند که گرم و سرد و عرق کرده است. این علامت با گرمازدگی نیز متفاوت است.

آفتاب زدگی، خستگی، گرمازدگی ؛ سه پدیده خطرناک تابستان

کودکان در برابر گرمای تابستان مصون نیستند. بازی در فضای باز می تواند سه پیامد خطرناک داشته باشد:

زمانی که مننژها به دلیل گرم شدن بیش از حد گردن و سر بیش از حد تحریک می شوند، صحبت از آفتاب زدگی وجود دارد. آفتاب‌زدگی اغلب تنها چند ساعت پس از قرار گرفتن در زیر نور خورشید آشکار می‌شود – با سر داغ و قرمز و سردرد شدید. در حالی که کودکان نوپا به دلیل درد سرشان را می گیرند، نوزادانی که دچار سکته آفتاب می شوند به شدت گریه می کنند. صدای زنگ در گوش و حالت تهوع نیز از علائم شناخته شده سکته خورشیدی است. مشکلات گردش خون یا بی هوشی نیز از علائم احتمالی هستند.

کمک های اولیه برای گرمازدگی در کودکان

به محض اینکه کودک پس از قرار گرفتن در معرض نور شدید خورشید شروع به تغییر کرد، مهم است که فوراً این اقدامات کمک های اولیه را برای جلوگیری از بدتر شدن آن آغاز کنید.

کودک باید فوراً از نور خورشید دور شود. در حالت ایده آل، می تواند در سایه طبیعی درختان بازسازی شود. قرار گرفتن در زیر سایبان، که در زیر هوای گرم تابستان راکد می شود، علائم را تشدید می کند.

دراز کشیدن ممکن است چیزی باشد که کودک می خواهد، اما والدین باید با آن مقابله کنند. در عوض، سر، گردن و بالاتنه باید بالا قرار گیرند. حوله سرد خنک روی گردن به خنک شدن بدن کمک می کند. اگر گردش خون در بدن بدتر شود، موقعیت شوک روشی قابل تصور برای اطمینان از گردش خون در مغز است.

اگر کودک هوشیار است و استفراغ نمی کند، نوشیدن جرعه های کوچک نوشیدنی ولرم ایده خوبی است. کلمات تسکین دهنده برای جلوگیری از وحشت کودک مهم هستند.

در صورت بروز توهم، از دست دادن هوشیاری، درد شدید یا اگر وضعیت کودک به سرعت رو به وخامت است، باید فوراً با پزشک تماس بگیرید.

چگونه می توان از گرمازدگی در کودک جلوگیری کرد؟

به خصوص در سال اول زندگی نباید کودک خود را در معرض آفتاب مستقیم قرار دهید. پوست هنوز آنقدر نازک است که خورشید فورا به آن نفوذ می کند. اما دقت کنید که نوزادان برای مدت کوتاه نیز در معرض نور خورشید قرار نگیرند. مخصوصا بین ساعات 11 تا 16

همچنین باید از فرزندان خود به ویژه در تابستان محافظت کنید. حتی با شاخص UV 3، کارشناسان محافظت در برابر آفتاب را توصیه می کنند. شما می توانید ببینید که شاخص UV شما در هر برنامه استاندارد آب و هوا چقدر بالا است. لباس‌های UV و کلاه خورشیدی UV ابزار انتخابی در زیر نور مستقیم خورشید هستند.

نواحی بدون پوشش پوست باید همیشه با SPF بالا کرم شوند. در غیر این صورت، قانون این است که به مقدار کافی مایعات بنوشید. فقط نوزادان شیرده معمولا نیازی به مصرف مایعات اضافی ندارند.

چرا نور خورشید برای کودکان خطرناک است؟

اینکه چرا نور خورشید به سرعت به یک خطر تبدیل می شود، به ویژه برای نوزادان و کودکان کوچک، به رشد آنها مربوط می شود. در سال های اول زندگی، استخوان های جمجمه نازک و موها کمیاب و از محافظت طبیعی کمی برخوردار است.

علاوه بر این، این واقعیت است که نوزادان و کودکان فقط به تدریج توانایی عرق کردن را پیدا می کنند و با آن متولد نمی شوند. در نتیجه این رشد آهسته، تنظیم تعادل گرما و مایعات برای نوزادان و کودکان دشوارتر است و می تواند برای کودکان خطرآفرین باشد، به خصوص در دمای گرم تابستان.

بنابراین خطر گرمازدگی در کودکان به طور قابل توجهی بیشتر از بزرگسالان است. گرمازدگی در کودکان نیز می تواند به سرعت زندگی را تهدید کند. آسیب دائمی نیز قابل تصور است، زیرا گرمای بیش از حد می تواند باعث تورم مغز شود. ادم مغزی و آسیب مغزی می تواند عواقب خطرناک و طولانی مدت باشد. از دست دادن مایعات نیز حجم خون را کاهش می دهد و رگ ها باریک می شوند. به این ترتیب، بدن تضمین می کند که اندام های مهمی مانند کلیه ها و مغز همچنان تامین می شوند. از طرف دیگر، پاها و دست ها رنگ پریده و سرد می شوند

آفتاب سوختگی چقدر خطرناک است؟

خطر آفتاب سوختگی کم نیست زیرا باعث سوختگی پوست می شود. لکه های قرمز و داغ پوست که متورم و درد می کند، شایع ترین علامت آفتاب سوختگی است. هنگام لمس، پوست سوخته می سوزد و خارش می کند. در صورت ایجاد تاول باید با پزشک نیز مشورت شود. سپس سوختگی درجه دو وجود دارد. از سوی دیگر، جوش‌ها، تاول‌ها و ندول‌ها نشان‌دهنده حساسیت به نور خورشید هستند.

درمان گرمازدگی چگونه ممکن است؟

• حمام آب سرد یا یخ موثرترین راه برای کاهش سریع دمای مرکزی بدن شما است. هر چه سریعتر غوطه ور شدن در آب سرد را انجام دهید، خطر مرگ و آسیب اندام کمتری خواهد داشت.
• از تکنیک های خنک کننده تبخیری استفاده کنید. اگر غوطه ور شدن در آب سرد در دسترس نباشد، کارکنان مراقبت های بهداشتی ممکن است سعی کنند دمای بدن شما را با استفاده از روش تبخیر کاهش دهند. در حالی که هوای گرم روی بدن شما تابیده می شود، آب خنک روی بدن شما می ریزد و باعث تبخیر آب و خنک شدن پوست شما می شود.
• بدن فرد را با یخ و پتوهای خنک کننده بسته بندی کنید. روش دیگر این است که فرد را در یک پتوی خنک کننده مخصوص بپیچید و روی کشاله ران، گردن، پشت و زیر بغل وی کمپرس یخ بمالند تا دمای بدن کاهش یابد.
• داروهایی مصرف کنید که لرزش را متوقف کند. اگر درمان‌های کاهش دمای بدن شما را به لرز درآورد، ممکن است پزشک به شما یک شل‌کننده عضلانی مانند بنزودیازپین بدهد. لرز دمای بدن شما را افزایش می دهد و درمان را کم اثر می کند

بدن کودکان بسیار سریعتر از بدن بزرگسالان گرم می شود. به همین دلیل است که کودکان بیشتر در معرض خطر گرمازدگی هستند.  اگر کودک شما دچار گرمازدگی شده است، باید به سرعت تحت درمان قرار گیرد. درمان گرمازدگی کودکان به پایین آوردن دمای آن ها کمک می کند.در موارد شدید گرمازدگی می تواند باعث آسیب مغزی شود.

علائم گرمازدگی در کودکان

قبل از اینکه علائم گرمازدگی ظاهر شوند، بچه ها اغلب علائم و نشانه های بیماری های گرمایی خفیف مانند گرفتگی گرما و گرمازدگی را نشان می دهند. این اغلب پس از ورزش یا بازی در گرما رخ می دهد و به دلیل از دست دادن مایعات و نمک بیش از حد در اثر تعریق دچار کم آبی می شود.

علائم گرمازدگی در کودکان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. افزایش دمای بدن، معمولا بین 38 تا 40 درجه سانتی گراد
2. پوست خنک و لطیف با وجود گرما
3. مور مور شدن
4. غش، سرگیجه یا ضعف
5. سردرد
6. افزایش تعریق
7. افزایش تشنگی
8. تحریک پذیری
9. گرفتگی عضلات
10. حالت تهوع یا استفراغ

در موارد زیر درمان گرمازدگی کودکان مهم است و باید هرچه سریعتر نسبت به آن اقدام کرد؛ زیرا ممکن است گرمازدگی به سکته مغزی تبدیل شود:

• اضافه وزن دارند یا چاق هستند
• داروهای خاصی مصرف می کنند
• آفتاب سوختگی دارند
• مریض هستند

درمان فوری گرمازدگی کودکان

اگر کودک شما علائم گرمازدگی را نشان می دهد، باید:

فرزندتان را به مکانی خنک و سایه – ترجیحاً در یک ساختمان یا وسیله نقلیه مجهز به تهویه مطبوع ببرید.

لباس های او را کم کنید

او را به نوشیدن مایعات خنک حاوی نمک (مانند نوشیدنی های ورزشی) تشویق کنید. مایعات کافی بنوشید در طول هوای گرم، مهم است که کودک شما مایعات کافی داشته باشد.

بررسی کنید که کودکتان به اندازه کافی مایعات دریافت می کند، یک نشانه خوب این است که در 24 ساعت گذشته 6 تا 8 پوشک خیس کم رنگ داشته باشد.

به کودکان خردسال آب را به عنوان نوشیدنی اصلی آنها در طول روز ارائه دهید (آب میوه، نوشیدنی های میوه ای و نوشیدنی های گازدار توصیه نمی شود)

کودکان بزرگتر را به نوشیدن منظم تشویق کنید، به خصوص اگر به دلیل مشغول بودن به بازی نوشیدن را فراموش کنند.

یک حوله مرطوب سرد یا اسفنج را روی پوست بمالید.

اگر کودک شما از گرفتگی عضلات دردناک در پاها، بازوها یا شکم خود شکایت دارد، به آرامی عضلات دردناک را بکشید یا ماساژ دهید.

کودک را به تنهایی در وسیله نقلیه رها نکنید.هرگز کودک را در وسیله نقلیه بدون مراقبت رها نکنید  حتی اگر شیشه ها نیمه باز هستند یا موتور درحال کار کردن است و تهویه مطبوع روشن است.

اگر کودک شما قادر به نوشیدن نیست یا به نظر می رسد هوشیاری خود را از دست می دهد، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید یا به پزشک مراجعه کنید.

گرمازدگی در نوزادان

گرمازدگی در نوزاد نادر اما بسیار خطرناک است. اجازه دادن به کودک یا کودک برای مدت طولانی بیرون ماندن در هوای گرم، سوار شدن در ماشین گرم یا نشستن در ماشین پارک شده – که هرگز نباید رخ دهد – می تواند باعث افزایش سریع دمای بدن او شود.

از آنجایی که نوزادان و کودکان بسیار خردسال نمی توانند به شما بگویند که چه زمانی ناراحت هستند، مراقب رفتارهای غیرعادی یا علائم مربوط به آنها باشید، مانند:

• بی قراری
• تنفس سریع و پی در پی
• بی حالی
• تحریک پذیری
• استفراغ

چگونه گرمازدگی کودکان را درمان کنیم؟

اگر کودک شما هر یک از این علائم گرمازدگی را نشان داد، آنها را در داخل خانه یا بیرون از آفتاب قرار دهید، حتی اگر فقط در سایه باشد. می‌توانید با خیس کردن پوست یا برداشتن لایه‌های لباس به خنک شدن آن‌ها کمک کنید، و اگر هوشیار هستند، به آرامی با آب خنک یا یک نوشیدنی ورزشی کم‌شکر آبرسانی کنید تا الکترولیت‌ها را دوباره پر کنید. دکتر جولیار می‌گوید: «اگر علائم بدتر شدند، یا علی‌رغم درمان فوق، در عرض 20 تا 30 دقیقه بهبود نیافتند، برای جلوگیری از پیشرفت به گرمازدگی، به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید.

چگونه از گرمازدگی در کودکان پیشگیری کنیم؟

والدین می توانند اقدامات ساده ای را انجام دهند تا کودکان را از  گرما زدگی در امان نگه دارند. از فعالیت‌های خارج از منزل در زمان‌های خنک‌تر روز مانند صبح زود یا بعد از ظهر لذت ببرید. سعی کنید تا جایی که ممکن است در بیرون از منزل به دنبال سایه باشید،. لباس‌هایی را انتخاب کنید که گشاد،با رنگ‌های روشن و رطوبت‌گیر باشند تا نخ‌های سنگین. در نهایت، برای خنک شدن و جلوگیری از کم آبی بدن ، استراحت های مکرر آب را برنامه ریزی کرده و از کمبود آب جلوگیری کنید.

درمان کم خونی

بیش از یک چهارم جمعیت جهان به  کم خونی مبتلا هستند و تقریباً نیمی از این آمار ناشی از کمبود آهن است. پیشگیری و درمان کم خونی و کمبود آهن یک هدف عمده بهداشت عمومی به ویژه در زنان، کودکان و افراد در کشورهای کم درآمد است.

رویکردهای درمانی کم خونی شامل استفاده از خون و فرآورده های خونی ، سیستم ایمنی درمانی ، روشهای درمانی هورمونی- تغذیه ای و روشهای درمانی کمکی است که بسته به نوع کم خونی دارد.

علائم کم خونی

برخی از بیماران مبتلا به کم خونی علائم خاصی ندارند . برخی دیگر علائمی خواهند داشت که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• علائمی مانند ضعف، سردرد، کاهش تحمل ورزش، خستگی، تحریک پذیری یا افسردگی
• اختلالات تکاملی یا تاخیر رشد عصبی در کودکان
• پیکا یا پاگوفاژیا
• بیتوریا (ادرار قرمز رنگ پس از خوردن چغندر)
• سندرم پای بیقرار

علائم مشابه، به ویژه خستگی و عدم تحمل ورزش، می تواند در افرادی که کمبود آهن دارند اما کم خون نیستند نیز وجود داشته باشد. همجنین برخی از افراد با کمبود آهن یا کمبود ذخایر آهن که هنوز به کم خونی مبتلا نشده اند ممکن است علائمی مانند خستگی یا کاهش تحمل ورزش داشته باشند.

تشخیص کم خونی

درمان کم خونی به تشخیص علت آن بستگی دارد. صرف نظر از وجود علائم، همه بیماران مبتلا به کم خونی فقر آهن و بیشتر مبتلایان به فقر آهن بدون کم خونی باید تحت درمان قرار گیرند . دلیل این امر این است که خطر آسیب بیشتر اندام ها، کم خونی موضعی و پیشرفت کم خونی وجود دارد ، مگر اینکه علت اصلی این کمبود به آن پرداخته شود و ذخایر آهن دوباره پر شوند. یک استثناء زمانی است که کاهش آهن از نظر درمانی استفاده می شود. (مثلاً پورفیری پوستی تاردا، پلی سیتمی ورا)

انواع کم خونی و داروهای آن

• نارسایی کمبود آهن:این شایع ترین نوع کم خونی است به دلیل کمبود آهن در بدن شما ایجاد می شود.مغز استخوان شما برای ساختن هموگلوبین به آهن نیاز دارد.بدون آهن کافی، بدن شما نمی تواند هموگلوبین کافی برای گلبول های قرمز تولید کند.بدون مکمل آهن، این نوع کم خونی در بسیاری از زنان باردار رخ می دهد.همچنین به دلیل از دست دادن خون، مانند خونریزی شدید قاعدگی،  زخم در معده یا روده کوچک؛سرطان روده بزرگ؛و استفاده منظم از برخی مسکن ها مانند آسپرین میتواند ایجاد شود.

تعیین منبع کمبود آهن برای جلوگیری از عود کم خونی مهم است.اگر علت کمبود آهن از دست دادن خون باشد – غیر از قاعدگی – باید منبع خونریزی را پیدا کرد و خونریزی را متوقف کرد. این ممکن است شامل جراحی باشد.

• کم خونی های ناشی از کمبود ویتامین: درمان این کمبود اسید فولیک و ویتامین C شامل مکمل های غذایی و افزایش این مواد مغذی در رژیم غذایی است.

علاوه بر آهن، بدن شما به فولات و ویتامین B-12 برای تولید گلبول های قرمز سالم کافی نیاز دارد. رژیم غذایی فاقد این و سایر مواد مغذی کلیدی می تواند باعث کاهش تولید گلبول های قرمز خون شود. برخی از افرادی که به اندازه کافی B-12 مصرف می کنند قادر به جذب این ویتامین نیستند. این می تواند منجر به کم خونی ناشی از کمبود ویتامین شود که به عنوان کم خونی خطرناک نیز شناخته می شود.

اگر دستگاه گوارش شما در جذب ویتامین B-12 از غذایی که می خورید مشکل دارد، ممکن است نیاز به تزریق ویتامین B-12 داشته باشید.

• کم خونی مزمن: درمان خاصی برای این نوع کم خونی وجود ندارد. تمرکز پزشکان بر درمان بیماری زمینه ای است. اگر علائم شدید شد، تزریق خون یا تزریق یک هورمون مصنوعی که به طور معمول توسط کلیه ها تولید می شود (اریتروپویتین) ممکن است به تحریک تولید گلبول های قرمز خون و کاهش خستگی کمک کند.
• کم خونی ناشی از التهاب( یا بیماری های مزمن): برخی بیماری‌ها – مانند سرطان، HIV/AIDS، آرتریت روماتوئید، بیماری کلیوی، بیماری کرون و سایر بیماری‌های التهابی حاد یا مزمن – می‌توانند در تولید گلبول‌های قرمز خون اختلال ایجاد کنند.
• کم‌خونی آپلاستیک: این کم خونی نادر و تهدید کننده زندگی زمانی اتفاق می افتد که بدن شما گلبول های قرمز کافی تولید نمی کند. علل کم خونی آپلاستیک شامل عفونت ها، برخی داروها، بیماری های خودایمنی و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی سمی است. درمان این کم خونی می تواند شامل تزریق خون برای افزایش سطح گلبول های قرمز باشد. اگر مغز استخوان شما نتواند سلول های خونی سالم بسازد، ممکن است نیاز به پیوند مغز استخوان داشته باشید.
• کم خونی های مرتبط با بیماری مغز استخوان: درمان این بیماری های مختلف می تواند شامل دارو، شیمی درمانی یا پیوند مغز استخوان باشد.
• کم خونی های همولیتیک: مدیریت کم خونی های همولیتیک شامل اجتناب از داروهای مشکوک، درمان عفونت ها و مصرف داروهایی است که سیستم ایمنی شما را سرکوب می کنند، که می تواند به گلبول های قرمز خون شما حمله کند. کم خونی همولیتیک شدید به طور کلی نیاز به درمان مداوم دارد.
• کم خونی داسی شکل: درمان ممکن است شامل اکسیژن، مسکن ها و مایعات خوراکی و داخل وریدی برای کاهش درد و جلوگیری از عوارض باشد. پزشکان همچنین ممکن است تزریق خون، مکمل های اسید فولیک و آنتی بیوتیک ها را توصیه کنند. یک داروی سرطان به نام هیدروکسی اوره (Droxia، Hydrea، Siklos) نیز برای درمان کم خونی سلول داسی شکل استفاده می شود.
• تالاسمی: اکثر اشکال تالاسمی خفیف هستند و نیازی به درمان ندارند. اشکال شدیدتر تالاسمی عموماً به تزریق خون، مکمل‌های اسید فولیک، دارو، برداشتن طحال یا پیوند سلول‌های بنیادی خون و مغز استخوان نیاز دارند.

بهترین قرص برای درمان کم خونی کدام است؟

کپسول سیدرال فورت فارمانوترا

• قرص آیزن پلاس یورو ویتال جهت کمک به بهبود کم خونی ناشی از فقر آهن
• قرص فرفولیک
• کپسول ففول اینترافارم
• قرص اکتی آیرون ابیان دارو
• کپسول زیفمین بهشاد دارو
• فروس سولفات
• رئول درمان کم خونی

فروس سولفات درمان اصلی برای درمان بیماران مبتلا به کم خونی فقر آهن است. آنها باید حدود 2 ماه پس از اصلاح کم خونی و علت اتیولوژیک آن ادامه داده شوند تا ذخایر آهن بدن پر شوند. سولفات آهن رایج ترین و ارزان ترین نوع آهن مورد استفاده است که حاوی 50-60 میلی گرم نمک آهن هستند.با این تقاسیر میتواند به عنوان بهترین قرص برای درمان کم خونی نام برده شود

• آهن کربونیل

آهن کربونیل به عنوان جایگزینی برای فروس سولفات استفاده می شود. آزادسازی آهن کندتری دارد و از فروس سولفات گرانتر است. انتشار آهسته تر باعث ایمنی بیشتر ماده در صورت بلعیده شدن توسط کودکان می شود. بر اساس میلی گرم به میلی گرم، 70 درصد به اندازه سولفات آهن موثر است. ادعا می شود که سمیت گوارشی (GI) کمتری وجود دارد، که باعث می شود زمانی که نمک های آهن علائم روده ای ایجاد می کنند و در بیماران مبتلا به زخم معده و گاستریت استفاده شود.

• فریک سیترات

فریک سیترات توسط ردوکتاز فریک در دستگاه گوارش از فرم آهنی به فرم آهنی کاهش می یابد. پس از انتقال از طریق انتروسیت ها به خون، آهن فریک اکسید شده به ترانسفرین پروتئین پلاسما متصل می شود و می تواند به هموگلوبین وارد شود. سیترات فریک 1 گرم معادل آهن فریک 210 میلی گرم است. این دارو در بزرگسالان مبتلا به کم خونی فقر آهن که CKD دارند و تحت دیالیز نیستند نشان داده می شود.

• آهن دکستران (INFeD)

آهن دکستران، ذخایر آهن تخلیه شده را در مغز استخوان، جایی که در هموگلوبین ترکیب می‌شود، پر می‌کند. استفاده تزریقی از کمپلکس‌های آهن کربوهیدرات باعث واکنش‌های آنافیلاکتیک شده است و استفاده از آن باید در بیمارانی با تشخیص قطعی کم‌خونی فقر آهن که کم‌خونی آنها با درمان خوراکی اصلاح نمی‌شود، محدود شود.

• ساکارز آهن (ونوفر)

ساکارز آهن برای درمان کمبود آهن (همراه با اریتروپویتین) در بزرگسالان مبتلا به بیماری مزمن کلیوی (با یا بدون همودیالیز یا دیالیز صفاقی) استفاده می شود. کمبود آهن در این بیماران به دلیل از دست دادن خون در طی عمل دیالیز، افزایش اریتروپوئز و جذب ناکافی آهن از دستگاه گوارش است. بروز آنافیلاکسی با ساکارز آهن نسبت به سایر فرآورده های آهن تزریقی کمتر است.

• کربوکسی مالتوز آهن

کربوکسی مالتوز فریک یک هیدروکسید آهن کلوئیدی غیر دکستران IV در کمپلکس با کربوکسی مالتوز، پلیمر کربوهیدراتی است که آهن آزاد می کند. این دارو برای کم خونی فقر آهن (IDA) در بزرگسالانی که عدم تحمل یا پاسخ رضایت بخشی به آهن خوراکی دارند، نشان داده شده است. همچنین برای IDA در بزرگسالان مبتلا به بیماری مزمن کلیه غیر وابسته به دیالیز نشان داده شده است.

• فروس گلوکونات

فروس گلوکونات جایگزین آهن موجود در هموگلوبین، میوگلوبین و آنزیم ها می شود. امکان انتقال اکسیژن از طریق هموگلوبین را فراهم می کند. در پیشگیری و درمان کم خونی های ناشی از فقر آهن نشان داده شده است.

• فومارات فروس

فروس فومارات جایگزین ذخایر آهن موجود در هموگلوبین، میوگلوبین و آنزیم ها است. برای انتقال اکسیژن از طریق هموگلوبین کار می کند. . در پیشگیری و درمان کم خونی های ناشی از فقر آهن نشان داده شده است.

• فروموکسیتول

فروموکسیتول کمپلکس آهن-کربوهیدرات است که در وزیکول های ماکروفاژ آزاد می شود. یا وارد ذخیره‌سازی آهن داخل سلولی می‌شود (مثلاً فریتین) یا به ترانسفرین پلاسما برای انتقال به سلول‌های پیش‌ساز اریتروئید برای ادغام هموگلوبین منتقل می‌شود. این دارو برای کم خونی فقر آهن (IDA) در بزرگسالانی که به آهن خوراکی عدم تحمل دارند یا پاسخ رضایت بخشی به آهن خوراکی نشان داده اند، نشان داده شده است. همچنین، فروموکسیتول برای IDA در بزرگسالان مبتلا به بیماری مزمن کلیوی (CKD) نشان داده شده است.

• فریک مالتول

یک جایگزین آهن خوراکی که آهن را برای جذب از طریق دیواره روده و انتقال به ترانسفرین و فریتین می رساند. برای کمبود آهن در بزرگسالان نشان داده شده است.

تقویت سیستم ایمنی در برابر ویروس

سیستم ایمنی بدن شما از مجموعه پیچیده ای از سلول ها، فرآیندها و مواد شیمیایی تشکیل شده است که به طور مداوم از بدن شما در برابر عوامل بیماری زا مهاجم از جمله ویروس ها، سموم و باکتری ها دفاع می کند. تقویت سیستم ایمنی بدن در برابر ویروس در تمام طول سال کلید پیشگیری از عفونت و بیماری است.

انتخاب سبک زندگی سالم با مصرف غذاهای مغذی و خواب کافی و ورزش، مهم ترین راه ها برای تقویت سیستم ایمنی در برابر ویروس های بدن شما هستند.

علاوه بر این، تحقیقات نشان داده است که مصرف مکمل‌ها با برخی ویتامین‌ها، مواد معدنی، گیاهان و سایر مواد می‌تواند به بهبود پاسخ ایمنی و محافظت بالقوه در برابر بیماری کمک کند.

با این حال، توجه داشته باشید که برخی از مکمل ها می توانند با داروهای تجویزی یا بدون نسخه ای که مصرف می کنید تداخل داشته باشند. برخی ممکن است برای افرادی که شرایط سلامت خاصی دارند مناسب نباشند. قبل از شروع هر مکملی حتما با یک متخصص مراقبت های بهداشتی صحبت کنید.

داروهای تقویت کننده سیستم ایمنی در برابر ویروس ها

1. ویتامین دی

ویتامین D یک ماده مغذی محلول در چربی است که برای سلامت و عملکرد سیستم ایمنی بدن شما ضروری است. ویتامین D اثرات مبارزه با پاتوژن مونوسیت‌ها و ماکروفاژها – گلبول‌های سفید خون که بخش‌های مهم دفاع ایمنی شما هستند – را افزایش می‌دهد و التهاب را کاهش می‌دهد که به تقویت پاسخ ایمنی کمک می‌کند.

بسیاری از افراد دچار کمبود این ویتامین مهم هستند که ممکن است بر عملکرد سیستم ایمنی تأثیر منفی بگذارد. در واقع، سطوح پایین ویتامین D با افزایش خطر ابتلا به عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی، از جمله آنفولانزا و آسم آلرژیک مرتبط است.

برخی از مطالعات نشان می دهد که مکمل ویتامین D ممکن است پاسخ ایمنی را بهبود بخشد. در واقع، تحقیقات اخیر نشان می دهد که مصرف این ویتامین ممکن است از عفونت های دستگاه تنفسی محافظت کند.

ویتامین D به دلیل تأثیر آن بر سیستم ایمنی در ارتباط با COVID-19 بسیار مورد تحقیق قرار گرفته است. مطالعات نشان داده‌اند که ویتامین D می‌تواند التیام را تسریع کند و التهاب را در سیستم تنفسی متوقف کند و مکمل ویتامین D برای پیشگیری و درمان COVID-19 مورد نیاز است

با این حال، بسیاری از متخصصان در جامعه بهداشت و علم استدلال می کنند که مکمل ویتامین D به طور کلی بی خطر است و احتمالاً می تواند به محافظت از افراد و تقویت سیستم ایمنی در برابر ویروس کمک کند.

2. زینک

زینک ماده‌ای معدنی است که معمولاً به مکمل‌ها و سایر محصولات بهداشتی مانند قرص‌ها اضافه می‌شود که برای تقویت سیستم ایمنی بدن شما طراحی شده است. زیرا زینک برای عملکرد سیستم ایمنی ضروری است.

زینک برای رشد و ارتباط سلول های ایمنی مورد نیاز است و نقش مهمی در پاسخ التهابی ایفا می کند و همچنین به طور خاص از موانع بافتی در بدن محافظت می کند و به جلوگیری از ورود پاتوژن های خارجی کمک می کند.

کمبود این ماده مغذی به طور قابل توجهی بر توانایی سیستم ایمنی شما برای عملکرد صحیح تأثیر می گذارد و در نتیجه خطر ابتلا به عفونت و بیماری از جمله ذات الریه را افزایش می دهد.

بر اساس تحقیقات، مشخص شده است که 16 درصد از تمام عفونت های تنفسی عمیق در سراسر جهان به دلیل کمبود فلز روی یا همان زینک است.

کمبود روی حدود 2 میلیارد نفر در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار می دهد و در افراد مسن بسیار شایع است. در واقع، تا 30 درصد از افراد مسن دچار کمبود این ماده مغذی هستند.

3. ویتامین سی

ویتامین C به دلیل نقش مهمی که در سلامت سیستم ایمنی دارد، شاید محبوب ترین مکمل مصرفی برای محافظت در برابر عفونت باشد.

این ویتامین از عملکرد سلول های ایمنی مختلف پشتیبانی می کند و توانایی آنها را برای محافظت در برابر عفونت افزایش می دهد. همچنین برای مرگ سلولی ضروری است، که با پاکسازی سلول‌های قدیمی و جایگزینی آنها با سلول‌های جدید، به حفظ سلامت سیستم ایمنی شما کمک می‌کند.

ویتامین C همچنین به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی عمل می کند و از آسیب ناشی از استرس اکسیداتیو، که با تجمع مولکول های واکنشی معروف به رادیکال های آزاد رخ می دهد، محافظت می کند. استرس اکسیداتیو می تواند بر سلامت سیستم ایمنی تأثیر منفی بگذارد و با بیماری های متعددی مرتبط است.

نشان داده شده است که مکمل ویتامین C مدت و شدت عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی از جمله سرماخوردگی را کاهش می دهد

4. سنجد

در مطالعات مشخص شده که پودر سنجد پتانسیل ضد باکتریایی و ضد ویروسی قوی را در برابر پاتوژن های باکتریایی مسئول عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی و سویه های ویروس آنفولانزا دارد.

علاوه بر این، نشان داده شده است که پاسخ سیستم ایمنی را تقویت می کند و ممکن است به کوتاه کردن مدت و شدت سرماخوردگی و همچنین کاهش علائم مربوط به عفونت های ویروسی کمک کند و به طور قابل توجهی علائم تنفسی فوقانی ناشی از عفونت های ویروسی را کاهش می دهد.

5. قارچ های دارویی

قارچ های دارویی از زمان های قدیم برای پیشگیری و درمان عفونت و بیماری استفاده می شده است. بسیاری از انواع قارچ های دارویی به دلیل پتانسیل تقویت سیستم ایمنی مورد مطالعه قرار گرفته اند. بیش از 270 گونه شناخته شده از قارچ های دارویی دارای خواص تقویت کننده سیستم ایمنی هستند.

Cordyceps ، Mane Lion ، Maitake ، Shitake ، Reishi و Turkey Tail همه انواعی هستند که نشان داده شده است برای سلامت سیستم ایمنی مفید هستند.

برخی از تحقیقات نشان می‌دهند که مکمل‌سازی با انواع خاصی از قارچ‌های دارویی ممکن است سلامت ایمنی را از طرق مختلف افزایش دهد و همچنین علائم برخی شرایط از جمله آسم و عفونت‌های ریه را کاهش دهد.

به عنوان مثال، مطالعه‌ای روی موش‌های مبتلا به سل، یک بیماری جدی باکتریایی، نشان داد که درمان با کوردیپس به طور قابل‌توجهی باعث کاهش بار باکتریایی در ریه‌ها، افزایش پاسخ ایمنی و کاهش التهاب در مقایسه با گروه دارونما شد (منبع مورد اعتماد 46).

دم بوقلمون یکی دیگر از قارچ های دارویی است که اثرات قدرتمندی بر سلامت سیستم ایمنی دارد. تحقیقات روی انسان ها نشان می دهد که دم بوقلمون ممکن است پاسخ ایمنی را به ویژه در افراد مبتلا به انواع خاصی از سرطان تقویت کند.

بسیاری از قارچ های دارویی دیگر نیز به دلیل اثرات مفیدشان بر سلامت سیستم ایمنی مورد مطالعه قرار گرفته اند. محصولات قارچ دارویی را می توان به شکل تنتور، چای و مکمل ها یافت.

6. گون

گون گیاهی است که معمولا در طب سنتی چینی (TCM) استفاده می شود. تحقیقات حیوانی نشان می دهد که عصاره آن ممکن است به طور قابل توجهی پاسخ های مربوط به ایمنی را بهبود بخشد (منبع مورد اعتماد 54).

7. سلنیوم برای سلامت سیستم ایمنی

سلنیوم یک ماده معدنی است که برای سلامت سیستم ایمنی ضروری است. تحقیقات حیوانی نشان می‌دهد که مکمل‌های سلنیوم ممکن است دفاع ضد ویروسی در برابر سویه‌های آنفولانزا، از جمله H1N1 را تقویت کنند

8. سیر

سیر دارای خواص ضد التهابی و ضد ویروسی قوی است. نشان داده شده است که با تحریک سلول های سفید محافظتی مانند سلول های NK و ماکروفاژها، سلامت ایمنی را تقویت می کند. با این حال، تحقیقات انسانی محدود است (58 منبع معتبر، 59 منبع معتبر).

9. اندروگرافیس

این گیاه حاوی آندروگرافولید، یک ترکیب ترپنوئیدی است که اثرات ضد ویروسی بر علیه ویروس‌های ایجادکننده بیماری‌های تنفسی، از جمله انترو ویروس D68 و آنفولانزا A 60 دارد.

10. شیرین بیان

شیرین بیان حاوی بسیاری از مواد از جمله گلیسیریزین است که ممکن است به محافظت در برابر عفونت های ویروسی کمک کند. بر اساس تحقیقات لوله آزمایش، گلیسیریزین فعالیت ضد ویروسی در برابر کروناویروس شدید مرتبط با سندرم تنفسی حاد (SARS-CoV) نشان می‌دهد.

11. شعمدانی

برخی تحقیقات انسانی از استفاده از عصاره این گیاه برای کمک به کاهش علائم عفونت‌های تنفسی حاد ویروسی از جمله سرماخوردگی و برونشیت حمایت می‌کنند. با این حال، نتایج متفاوت است و تحقیقات بیشتری مورد نیاز است

12. ویتامین های B

کمپلکس ویتامین های B، از جمله B12 و B6، برای پاسخ ایمنی سالم مهم هستند. با این حال، بسیاری از بزرگسالان کمبود آنها را دارند، که ممکن است بر سلامت ایمنی تأثیر منفی بگذارد.

13. کورکومین

کورکومین ترکیب فعال اصلی در زردچوبه است. دارای خواص ضد التهابی قوی است و مطالعات حیوانی نشان می دهد که ممکن است به بهبود عملکرد سیستم ایمنی کمک کند

14. اکیناسه

اکیناسه (سرخارگل) سرده ای از گیاهان از خانواده دیزی است. نشان داده شده است که گونه های خاصی سلامت ایمنی را بهبود می بخشند و ممکن است اثرات ضد ویروسی بر علیه چندین ویروس تنفسی، از جمله ویروس سنسیشیال تنفسی و رینوویروس ها داشته باشند

15. بره موم

بره موم ماده ای رزین مانند است که زنبورهای عسل برای استفاده به عنوان درزگیر در کندو تولید می کنند. اگرچه اثرات تقویت کننده سیستم ایمنی چشمگیری دارد و ممکن است خواص ضد ویروسی نیز داشته باشد، تحقیقات انسانی بیشتری مورد نیاز است.

مکمل های بهبود سلامت ایمنی بدن کدامند؟

بسیاری از مکمل های موجود در بازار ممکن است به بهبود سلامت ایمنی کمک کنند. زینک، سنجد و ویتامین‌های C و D تنها برخی از موادی هستند که در مورد پتانسیل تقویت سیستم ایمنی آنها تحقیق شده است.

 اگرچه این مکمل ها ممکن است فواید کمی برای سلامت سیستم ایمنی بدن داشته باشند، اما نباید و نمی توانند به عنوان جایگزینی برای یک سبک زندگی سالم استفاده شوند. داشتن یک رژیم غذایی متعادل با مواد مغذی، داشتن خواب کافی، انجام فعالیت بدنی منظم و ترک سیگار از مهم‌ترین راه‌های کمک به حفظ سلامت سیستم ایمنی هستند.

 

درد نوروپاتی چیست؟

درد نوروپاتی یک وضعیت دردی است که معمولاً مزمن است. معمولاً ناشی از بیماری مزمن و پیشرونده عصبی است و همچنین می تواند در نتیجه آسیب یا عفونت رخ دهد. اگر درد مزمن نوروپاتی دارید، می‌تواند در هر زمانی بدون یک رویداد یا عامل محرک درد آشکار شود. درمان دردهای نوروپاتی نیز بسته به عامل آنها متفاوت است.

اگر سیستم عصبی شما آسیب دیده باشد یا به درستی کار نکند ممکن است درد نوروپاتی  رخ دهد. شما می توانید درد را از هر یک از سطوح مختلف سیستم عصبی احساس کنید – اعصاب محیطی، نخاع و مغز. نخاع و مغز با هم به عنوان سیستم عصبی مرکزی شناخته می شوند. اعصاب محیطی اعصابی هستند که در بقیه بدن شما به مکان هایی مانند اندام ها، بازوها، پاها، انگشتان دست و پا پخش می شوند.

رشته های عصبی آسیب دیده سیگنال های اشتباهی را به مراکز درد ارسال می کنند. عملکرد عصب ممکن است در محل آسیب عصبی و همچنین نواحی در سیستم عصبی مرکزی تغییر کند.

نوروپاتی اختلال در عملکرد یا تغییر در یک یا چند عصب است. دیابت مسئول حدود 30 درصد موارد نوروپاتی است. تشخیص منبع درد عصبی همیشه آسان نیست. صدها بیماری وجود دارد که با این نوع درد مرتبط است.

عوامل درد نوروپاتی چیست؟

درد نوروپاتی می تواند ناشی از بیماری های خاصی باشد، از جمله:

• دیابت
• مشکلات عصب
• عفونت HIV یا ایدز
• اختلالات سیستم عصبی مرکزی (سکته مغزی، بیماری پارکینسون، ام اس و غیره)
• سندرم درد منطقه‌ای پیچیده
• زونا
• داروهای شیمی درمانی (سیس پلاتین، پاکلیتاکسل، وین کریستین و غیره).
• پرتو درمانی.
• قطع عضو، که می تواند باعث درد فانتوم شود.
• فشرده شدن یا التهاب عصب نخاعی.
• تروما یا جراحی هایی که منجر به آسیب عصبی می شود.
• فشرده سازی یا نفوذ عصب توسط تومورها.

علائم درد نوروپاتی چیست؟

بسیاری از علائم ممکن است در مورد درد نوروپاتی وجود داشته باشد. این علائم عبارتند از:

دردی که بدون تحریک ایجاد می شود: تیرکشیدن، سوزش، ضرب و شتم یا درد شبیه شوک الکتریکی. سوزن سوزن شدن، بی حسی یا احساس سوزن سوزن شدن

درد برانگیخته: دردی که توسط محرک‌های معمولی غیردردناکی مانند سرما خوردگی، مسواک زدن ملایم روی پوست، فشار و غیره ایجاد می‌شود.

یک احساس ناخوشایند و غیر طبیعی چه خود به خود یا برانگیخته (بی حسی).

مشکل در خواب و مشکلات عاطفی به دلیل اختلال در خواب و درد.

دردی که ممکن است در پاسخ به یک محرک معمولی دردناک (هیپوآلژزی) کاهش یابد.

درمان دردهای نوروپاتی

هدف از درمان دردهای نوروپاتی شناسایی بیماری یا وضعیتی است که مسئول درد است و در صورت امکان آن را درمان کند.

رایج ترین درمان دردهای نوروپاتیک عبارتند از:

• داروهای مسکن بدون نسخه

داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، مانند Aleve و Motrin، گاهی اوقات برای درمان دردهای عصبی استفاده می شوند.

با این حال، بسیاری از مردم متوجه می شوند که این داروها برای درد نوروپاتیک موثر نیستند زیرا منبع درد را هدف قرار نمی دهند.

• داروی تجویزی

داروهای ضد درد اپیوئیدی معمولاً درد نوروپاتیک را کاهش نمی دهند و همچنین انواع دیگر دردها را کاهش می دهند. به علاوه، پزشکان ممکن است از ترس اینکه یک فرد وابسته شود، در تجویز آنها تردید کنند.

از مسکن های موضعی نیز می توان استفاده کرد. اینها شامل چسب های لیدوکائین، چسب های کپسایسین، پمادها و کرم ها تجویز می شوند.

• داروهای ضد افسردگی

داروهای ضدافسردگی در درمان علائم درد نوروپاتیک نویدبخش بوده اند. دو نوع رایج از داروهای ضد افسردگی برای افراد مبتلا به این بیماری تجویز می شود:

1. داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای
2. مهارکننده های بازجذب سروتونین

اینها ممکن است هم به عنوان درمان دردهای نوروپاتی و هم درمان و بهبود علائم افسردگی یا اضطراب ناشی از درد مزمن تجویز شوند.

• داروهای ضد تشنج

داروهای ضد تشنج و داروهای ضد تشنج اغلب برای درمان دردهای نوروپاتی استفاده می شوند. گاباپنتینوئیدها معمولاً برای دردهای عصبی تجویز می شوند.

مشخص نیست که چرا داروهای ضد تشنج برای این بیماری موثر هستند، اما محققان معتقدند این داروها با سیگنال‌های درد تداخل می‌کنند و انتقال نادرست را متوقف می‌کنند.

• بلوک های عصبی

پزشک شما ممکن است استروئیدها، بی حس کننده های موضعی یا سایر داروهای ضد درد را به اعصابی که تصور می شود مسئول سیگنال های درد ناخواسته هستند تزریق کند. این بلوک ها موقتی هستند، بنابراین برای ادامه کار باید تکرار شوند.

• دستگاه قابل کاشت

این روش تهاجمی به جراح نیاز دارد تا دستگاهی را در بدن شما کاشت کند. برخی از دستگاه ها در مغز و برخی در ستون فقرات استفاده می شوند.

هنگامی که یک دستگاه در جای خود قرار می گیرد، می تواند تکانه های الکتریکی را به مغز، نخاع یا اعصاب بفرستد. تکانه ها ممکن است سیگنال های عصبی نامنظم را متوقف کرده و علائم را کنترل کنند.

این دستگاه‌ها معمولاً فقط در افرادی استفاده می‌شوند که به سایر گزینه‌های درمانی پاسخ خوبی نداده‌اند.

چگونه می توان درد نوروپاتی را مدیریت کرد؟

اگر پزشک شما بتواند علت اصلی درد نوروپاتی را شناسایی کند، درمان آن ممکن است درد را کاهش داده و حتی از بین ببرد.

به عنوان مثال، دیابت یکی از علل شایع درد نوروپاتیک است. مراقبت مناسب دیابت – که شامل یک رژیم غذایی سالم و ورزش منظم است – ممکن است درد نوروپاتیک را از بین ببرد یا کاهش دهد.

مراقبت از سطح قند خون نیز می تواند از تشدید درد و بی حسی جلوگیری کند.

درمان چندوجهی

یک رویکرد چند جانبه می تواند یک راه موثر برای مدیریت شرایط باشد.

ترکیبی از داروها، فیزیوتراپی، درمان روانشناختی و حتی جراحی یا کاشت ممکن است برای به دست آوردن بهترین نتایج استفاده شود.

خلاصه

درمان کامل درد نوروپاتیک دشوار است اما معمولاً تهدید کننده زندگی نیست. بهترین نتایج را از ترکیب توانبخشی با حمایت از سلامت عاطفی، اجتماعی و روانی خود خواهید گرفت. با کمک یک متخصص درد در استفاده از برخی یا اکثر روش های ذکر شده در بالا، می توانید درد خود را تا حدی مدیریت کنید که کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد.

درمان جدید پارکینسون

پارکینسون چیست؟

پارکینسون (Parkinson’s Disease) یک نوع بیماری پیشرونده است که باعث اختلال در سلول های عصبی می شود که معمولا به آن فلج لرزان می گویند. بیماری پارکینسون مستقیما بر روی نورون های تولید کننده دوپامین در مغز ( دوپامین یک ماده شیمیایی در مغز است که باعث ارتباط درست بین سلول های عصبی می شود) تاثیر منفی می گذارند.

پارکینسون سلول هایی که در جسم سیاه (سابستنشیال نگرا) قرار دارند را متوقف می کند و اجازه نمی دهد که این سلول ها دوپامین لازم را ترشح کنند. کاهش دوپامین باعث می شود که مغز سیگنال های لازم برای حرکت کردن اندام های بدن را دریافت نکند و در نتیجه کنترل عضلات و حرکات بدن از دست فرد مبتلا به پارکینسون خارج می شود یعنی اینکه فرد مبتلا قادر نیست حرکاتی مانند کارکردن، حرف زدن، نوشتن  و حتی راه را به سرعت انجام بدهد و دچار کندی می شود.

دلایل ابتلا به بیماری پارکینسون

منشا بیماری پارکینسون می تواند (ژنتیکی، محیط و شرایط زندگی، تغذیه نا مناسب) باشد و معمولا در دهه پنجم به بعد زندگی افراد را درگیر می کند البته ناگفته نماند موارد نادری هم دیده شده است که افراد در سن جوانی به پارکینسون مبتلا شده اند.

ژنتیک : ممکن است از طریق انتقال یکسری ژن های معیوب والدین به فرزندان به ارث برسد.

شرایط محیطی

اگر در مکان هایی کار می کنید که از مواد شیمیایی و سمی استفاده می کنند خطر ابتلا به پارکینسون در شما افزایش می یابد

معمولا کشاورزانی که از سموم دفع آفات و علف کش ها در مزارع خود استفاده می کنند ممکن است درگیر پارکینسون بشوند

سایر بیماری ها

آن دسته از افراد که درگیر بیماری دیابت 2 هستند ممکن است به پارکینسون نیز مبتلا بشوند

استفاده از یکسری داروهای اعصاب و ضد روان پریشی

سکته های کوچک در افراد باعث از بین رفتن قسمت هایی از مغز می شود که این خود نیز دلیلی برای ابتلا به پارکینسون است

رژیم غذایی

رژیم غذایی نامناسب مثل استفاده بیش از اندازه از روغن های حیوانی خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش می دهد می توانید برای دوری از این بیماری عصبی، سبزیجات، میوه، حبوبات و مغز ها را در سبد غذایی خود جایگزین کنید

علائم بیماری پارکینسون

علائم بیماری پارکینسون در افراد کاملا متفاوت است این بیماری بسیار آرام شروع می شود یعنی با نشانه های کم و به تدریج پیش می رود پارکینسون معمولا از یک طرف بدن شروع می شود و یواش یواش طرف دیگر را نیز در گیر می کند.

شایع ترین علائم پارکینسون

لرزش یا رعشه در بدن: لرزش معمولا از یک قسمت بدن مخصوصا دست ها و انگشت ها شروع می شود و به صورت تدریجی کل بدن را درگیر می کند

• • کند شدن حرکات:  تمامی حرکات فرد بیمار مانند حرف زدن، نوشتن، راه رفتن، لباس پوشیدن، چیزی را از زمین برداشتن، نشستن و بلند شدن از روی صندلی و حتی پلک زدن به کندی و آهستگی انجام می شود.
  • بهم خوردن تعادل : پارکینسون باعث خمیدگی و بهم خوردن تعادل فرد می شود ممکن است فرد نتواند به درستی روی پای خود بایستد
  • اختلال در حرکات ذاتی : بیمار دیگر نمی تواند مانند گذشته حرکات خودکاری مانند لبخند زدن، چشمک زدن و سایر حرکات صورت را انجام بدهد و موقع راه رفتن دست هایش به صورت ذاتی تکان نمی خورد
  • سفت و خشک شدن اندام بدن
  • اختلال در تکلم و لکنت زبان گرفتن
  • خستگی در طول روز و خواب آلودگی
  • اختلال در حافظه
  • پوست چرب

• مشکلات گوارشی مانند یبوست

درمان جدید پارکینسون

درمان جدید بیماری پارکینسون با دارو

برای درمان بیماران پارکینسون از داروهایی استفاده می کنند که به کمک آن می توانند سلول های تحلیل رفته در جسم سیاه  را دوباره تحریک کنند تا با ترشح دوپامین بیشتر بتوانند بین سلول ها ارتباط برقرار کنند و تعادل در مغز ایجاد بشود.

1. لوودوپا : درمان جدید پارکینسون با لوودوپا باعث تولید دوپامین می شود و می تواند سفتی،خشکی و لرزش اندام را کاهش بدهد.
2.  آگونیست های دوپامین : معمولا به عنوان یک مکمل در کنار لوودوپا تجویز می شود و می تواند اثرات دوپامین را شبیه سازی کند. یعنی می تواند یک عمل طبیعی در بدن را مانند پیام رسان های شیمیایی در مغز را به خوبی شبیه سازی و تقلید کند.
3. مونوآمین اکسیداز B یا: MAO-B یک داروی باز دارنده است که تجزیه دوپامین توسط آنزیمی به نام MAO-B جلوگیری می‌کنند البته بیمارانی که از این دارو برای درمان پارکینسون استفاده می کنند  طول درمان بیشتری را باید طی کنند یعنی استفاده از لوودوپا بهتر است
4. کنترل کننده COMT در درمان جدید پارکینسون:  یک آنزیم است که باعث می شود لوودوپا در جریان خون متابولیزه شود و مسدود شدن آن باعث اثر بخشی بیشتر می شود زیرا با این کار لوودوپا سریعا به مغز نفوذ می کند.

بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون در نتیجه از بین رفتن سلول های توده سیاه ایجاد می شود. سلول های توده سیاه بخشی از سلول های عصبی مغز هستند و مسئولیت تولید دوپامین را به عهده دارند. دوپامین به عنوان یک پیام رسان بین بخش های مغز و سیستم عصبی عمل می کند که به کنترل و هماهنگی حرکات بدن کمک می کند. اگر این سلول های عصبی بمیرند یا آسیب ببینند، میزان دوپامین در مغز کاهش می یابد.

دلیل رخ دادن بیماری پارکینسون چیست؟

درواقع با کاهش دوپامین بخشی از مغز که حرکت را کنترل می کند نمی تواند به خوبی کار کند و باعث می شود حرکات آهسته و غیرعادی شود. از بین رفتن سلول های عصبی یک روند کند و تدریجی دارد . علائم بیماری پارکینسون معمولا زمانی شروع می شود که حدود 80 درصد از سلول های عصبی موجود در توده سیاه از بین رفته باشند.

چگونه از پارکینسون پیشگیری کنیم؟

از آنجایی که بیشتر علل بیماری پارکینسون ناشناخته است، هیچ روش پیشگیری خاصی وجود ندارد. کافئین و چای سبز ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش دهند. علاوه بر این، فعال ماندن و ورزش نیز ممکن است خطر شما را کاهش دهد. محدود کردن لبنیات و گوشت قرمز نیز ممکن است کمک کننده باشد.

علت از بین رفتن سلول های عصبی چیست؟

اگرچه تحقیقات برای شناسایی علل بالقوه در حال انجام است؛ اما  همچنان مشخص نیست چرا از بین رفتن سلول های عصبی به  بیماری پارکینسون منجر می شود.

در حال حاضر، اعتقاد بر این است که ترکیبی از 2 مورد زیر ممکن است مسئول این بیماری باشد:

• ژنتیکنشان داده شده است که تعدادی از عوامل ژنتیکی خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را در افراد افزایش می‌دهند، اگرچه دقیقاً این که چگونه برخی افراد را مستعد ابتلا به این بیماری می‌کنند، مشخص نیست.بیماری پارکینسون می‌تواند در خانواده‌ها به دلیل انتقال ژن‌های معیوب به کودک توسط والدین ایجاد شود. اما به ندرت پیش می آید که این بیماری به این شکل موروثی باشد.
• عوامل محیطیبرخی از محققان همچنین باور دارند که عوامل محیطی مانند آفت‌کش‌ها و سم ‌های کشاورزی، ترافیک یا آلودگی صنعتی ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را در افراد افزایش دهد.. اما شواهدی که عوامل محیطی را با بیماری پارکینسون مرتبط می کند، قطعی نیست.

علائم بیماری پارکینسون

علائم و نشانه های بیماری پارکینسون برای هرکسی می تواند متفاوت باشد. علائم اولیه ممکن است خفیف باشد و مورد توجه قرار نگیرد. در مراحل اولیه بیماری پارکینسون، ممکن است در صورت شما علائمی ظاهر نشود.

• لرزش: لرزش شایع ترین نشانه این بیماری است، اما این اختلال نشانه های جدی تر مانند سفتی عضلات یا کندی در انجام حرکات دارد. گاهی اوقات یک لرزش بسیار خفیف رخ می دهد که اغلب از دست یا انگشتان شما شروع می شود.
• کندی حرکت: با گذشت زمان، بیماری پارکینسون ممکن است حرکت شما را کند کند و کارهای ساده را دشوار و وقت گیر کند. ممکن است هنگام راه رفتن قدم های شما کوتاه تر شوند یا بلند شدن از روی صندلی سخت باشد. هنگام تلاش برای راه رفتن، ممکن است پاهای خود را بکشید. علائم بیماری پارکینسون با پیشرفت بیماری در طول زمان بدتر می شود.
• سفت عضلات: سفتی عضلات ممکن است در هر قسمتی از بدن شما رخ دهد. سفت شدن ماهیچه ها می تواند دردناک باشد و دامنه حرکتی شما را محدود کند.
• اختلال در حفظ تعادل: وضعیت بدن شما ممکن است خمیده شود، یا ممکن است در نتیجه بیماری پارکینسون مشکلات تعادلی داشته باشید.
• از دست دادن حرکات خودکار: ممکن است توانایی شما در انجام حرکات ناخودآگاه کاهش یافته باشد، از جمله پلک زدن، لبخند زدن یا چرخاندن دستان خود هنگام راه رفتن.

بیماری پارکینسون قابل درمان نیست، اما داروها می توانند به کنترل علائم شما کمک کنند.در برخی موارد پیشرفته تر، ممکن است جراحی توصیه شود. همچنین ممکن است پزشک شما تغییرات سبک زندگی، به ویژه ورزش های هوازی مداوم را توصیه کند.

عوارض بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون اغلب با این مشکلات اضافی همراه است که ممکن است قابل درمان باشد:

مشکلات فکری: ممکن است مشکلات شناختی (زوال عقل) و مشکلات فکری را تجربه کنید. اینها معمولاً در مراحل بعدی بیماری پارکینسون رخ می دهند.

افسردگی و تغییرات عاطفی: گاهی اوقات در مراحل اولیه ممکن است افسردگی را تجربه کنید. درمان افسردگی می تواند مدیریت چالش های دیگر بیماری پارکینسون را آسان تر کند.

مشکلات گوارشی: با پیشرفت بیماری ممکن است در بلع غذا مشکل داشته باشید. ممکن است به دلیل کندی در بلع، بزاق در دهان شما جمع شود و منجر به ترشح آب دهان شود.
مشکلات جویدن و خوردن: مرحله آخر بیماری پارکینسون بر ماهیچه های دهان تأثیر می گذارد و جویدن را دشوار می کند. این می تواند منجر به خفگی و تغذیه نامناسب شود.

مشکلات خواب و اختلالات خواب: افراد مبتلا به بیماری پارکینسون اغلب مشکلات خواب دارند، از جمله بیدار شدن مکرر در طول شب، زود بیدار شدن یا به خواب رفتن در طول روز. افراد همچنین ممکن است اختلال رفتار خواب با حرکت سریع چشم را تجربه کنند که شامل اجرای رویاهای شماست. داروها ممکن است به مشکلات خواب شما کمک کنند.
مشکلات مثانه: بیماری پارکینسون ممکن است باعث مشکلات مثانه شود، از جمله عدم توانایی در کنترل ادرار یا مشکل در ادرار کردن.
یبوست: بسیاری از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون، عمدتاً به دلیل کندی دستگاه گوارش، دچار یبوست می شوند.

همچنین ممکن است تغییراتی مانند ترس، اضطراب یا از دست دادن انگیزه را تجربه کنید. پزشکان ممکن است برای درمان این علائم به شما داروهایی بدهند.

در نتیجه

در درمان جدید پارکینسون پزشکان به این نتیجه رسیده اند که متخصصین مغز و اعصاب باید حداقل دوز لوودوپا را برای بیماران تجویز کنند و تلاش کنند با دوز کم خطر دیسکینزی را کاهش بدهند. به حرکت های انقباض غیر ارادی و نامتعادل درصورت، پا، بازوها و تنه، دیسکینزی می گویند.

این در حالی است که داروهای آگونیست‌های دوپامین ایجاد دیسکینزی را کاهش می دهند ولی از آن طرف طبق درمان جدید پارکینسون اختلالات کنترل تکانه در صورت انتخاب این دارو به مراتب بیشتر است. یعنی که ممکن است بیمار دچار رفتار اجباری و وسواس گونه مانند اجبار به خرید کردن یا خوردن بشود.

درمان جدید پارکینسون با این دارو ها هشدار می دهد که باعث خواب آلودگی زیاد بیمار می شود و آن دسته از این افراد که در حال کار کردن در طی روز هستند دچار مشکلاتی می شوند

در درمان جدید پارکینسون به این نتیجه رسیده اند آن دسته از بیماران که از آگونیست‌های دوپامین و بازدارنده های MAO-B  استفاده می کنند بیش از زمان مصرف داروی لوودوپا احتمالا درمان خود را به دلیل عوارض جانبی متوقف کنند و بیماران پارکینسونی که  کنترل کننده های  MAO-B استفاده می کنند  احتمالا زمان درمان آن ها دوتا سه سال طول می کشد.