گرمازدگی وضعیتی است که در اثر گرمای بیش از حد بدن شما ایجاد می شود و اگر سریع نسبت به درمان گرمازدگی اقدام نکنیم ممکن است عواقب جبران ناپذیری دچار شویم. گرمازدگی معمولاً در نتیجه قرار گرفتن طولانی مدت در معرض یا فعالیت بدنی در دمای بالا است. این جدی ترین شکل آسیب گرمایی، گرمازدگی، می تواند در صورتی رخ دهد که دمای بدن شما به 104 فارنهایت (40 درجه سانتیگراد) یا بالاتر برسد. این عارضه بیشتر در ماه های تابستان دیده می شود.

گرمازدگی نیاز به درمان اورژانسی دارد. گرمازدگی درمان نشده می تواند به سرعت به مغز، قلب، کلیه ها و ماهیچه ها آسیب برساند. هرچه درمان طولانی‌تر به تعویق بیفتد، آسیب بدتر می‌شود و خطر عوارض جدی یا مرگ را افزایش می‌دهد.

علائم گرمازدگی

علائم و نشانه های گرمازدگی عبارتند از:

دمای بدن بالا: دمای هسته بدن 104 فارنهایت (40 درجه سانتیگراد) یا بالاتر، که با دماسنج مقعدی به دست می آید، علامت اصلی گرمازدگی است.

تغییر وضعیت ذهنی یا رفتار: گیجی، بی قراری، گفتار نامفهوم، تحریک پذیری، هذیان، تشنج و کما همگی می توانند ناشی از گرمازدگی باشند.

تغییر در تعریق : در گرمازدگی ناشی از هوای گرم، پوست شما با لمس گرم و خشک می شود. با این حال، در گرمازدگی ناشی از ورزش شدید، ممکن است پوست شما خشک یا کمی مرطوب شود.

تهوع و استفراغ: ممکن است در معده خود احساس بیماری کنید یا استفراغ کنید.

پوست برافروخته: با افزایش دمای بدن ممکن است پوست شما قرمز شود.

تنفس سریع و پی در پی: تنفس شما ممکن است سریع و کم عمق شود.

ضربان قلب سریع : نبض شما ممکن است به میزان قابل توجهی افزایش یابد زیرا استرس گرمایی بار زیادی بر قلب شما وارد می کند تا به خنک شدن بدن شما کمک کند.

سردرد: ممکن است سر شما تیر بکشد یا سردرد شدید و تپشی در یک یا هر دو سمت سر داشته باشید.

هنگام گرمازدگی چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر فکر می کنید فردی ممکن است گرمازدگی را تجربه کند، فوراً به دنبال کمک پزشکی باشید. در زمان انتظار برای درمان اضطراری، برای خنک کردن فردی که بیش از حد گرم شده است، اقدامات فوری انجام دهید.

فرد را در سایه یا داخل خانه ببرید.

لباس های اضافی را  درآورید.

با هر وسیله ای که در دسترس است، فرد را خنک کنید – داخل یک وان آب خنک یا دوش خنک قرار دهید، با شلنگ باغبانی، اسفنج با آب خنک اسپری کنید، در حالی که با آب خنک مه می شود، بادبزن بزنید، یا کیسه های یخ یا حوله های سرد و مرطوب را روی سر، گردن، زیر بغل و کشاله ران فرد قرار دهید..

علت و درمان گرمازدگی کودکان

گرمازدگی می تواند در نتیجه موارد زیر رخ دهد:

1. قرار گرفتن در معرض یک محیط گرم: قرار گرفتن در یک محیط گرم منجر به افزایش دمای مرکزی بدن می شود. این نوع گرمازدگی معمولاً پس از قرار گرفتن در هوای گرم و مرطوب، به ویژه برای دوره های طولانی، رخ می دهد. اغلب در افراد مسن و در افراد مبتلا به بیماری مزمن رخ می دهد.
2. فعالیت شدید: گرمازدگی ناشی از افزایش دمای مرکزی بدن ناشی از فعالیت بدنی شدید در هوای گرم است. هر فردی که در هوای گرم ورزش می کند یا کار می کند، ممکن است دچار گرمازدگی ناشی از فعالیت شود، اما اگر به دمای بالا عادت نداشته باشید، به احتمال زیاد رخ می دهد.

در هر یک از انواع گرمازدگی، شرایط شما می تواند با موارد زیر ترکیب شود:

• پوشیدن لباس اضافی که از تبخیر عرق به راحتی جلوگیری می کند و بدن شما را خنک می کند
• نوشیدن الکل، که می تواند بر توانایی بدن برای تنظیم دمای بدن شما تأثیر بگذارد
• کم آبی بدن با ننوشیدن آب کافی برای جبران مایعات از دست رفته در اثر تعریق

عوارض گرمازدگی

گرمازدگی بسته به مدت زمان بالا بودن دمای بدن می تواند منجر به عوارض متعددی شود. عوارض شدید عبارتند از:

آسیب اندام های حیاتی بدون واکنش سریع به کاهش دمای بدن:  گرمازدگی می‌تواند باعث تورم مغز یا سایر اندام‌های حیاتی شود و احتمالاً منجر به آسیب دائمی شود.

مرگ: بدون درمان سریع و کافی، گرمازدگی می تواند کشنده باشد.

جلوگیری از گرمازدگی

گرمازدگی قابل پیش بینی و پیشگیری است. برای جلوگیری از گرمازدگی در هوای گرم این اقدامات را انجام دهید:

لباس های گشاد و سبک بپوشید:  پوشیدن لباس های اضافی یا لباس های ضخیم به بدن شما اجازه خنک شدن مناسب نمی دهد.

در برابر آفتاب سوختگی محافظت کنید: آفتاب سوختگی بر توانایی بدن شما برای خنک کردن تأثیر می گذارد، بنابراین با یک کلاه لبه پهن و عینک آفتابی از خود در خارج از منزل محافظت کنید و از یک کرم ضد آفتاب با طیف وسیع با SPF حداقل 15 استفاده کنید. کرم ضد آفتاب را هر دو ساعت یکبار تجدید کنید

به مقدار زیاد مایعات بنوشید: هیدراته ماندن به بدن شما کمک می کند تا عرق کند و دمای بدن را در حالت طبیعی حفظ کند.

مراقبت های داروهایی را از یاد نبرید:  اگر داروهایی مصرف می کنید که می توانند بر توانایی بدن شما برای هیدراته ماندن و دفع گرما تأثیر بگذارند، مراقب مشکلات مربوط به گرما باشید.

هرگز کسی را در ماشین پارک شده رها نکنید:  این یک علت شایع مرگ و میر ناشی از گرما در کودکان است. وقتی در زیر نور خورشید پارک می کنید، دمای ماشین شما می‌تواند در عرض 10 دقیقه 20 درجه فارنهایت (بیش از 11 درجه سانتیگراد) افزایش یابد.

رها کردن شخصی در ماشین پارک شده در هوای گرم یا گرم بی خطر نیست، حتی اگر شیشه ها ترک خورده یا ماشین در سایه باشد. وقتی ماشین شما پارک است، آن را قفل نگه دارید تا از ورود کودک به داخل جلوگیری شود.

خو گرفتن زمان صرف شده برای کار یا ورزش در گرما را محدود کنید تا زمانی که به آن عادت کنید: افرادی که به هوای گرم عادت ندارند، به ویژه در معرض بیماری های مرتبط با گرما هستند. ممکن است چندین هفته طول بکشد تا بدن شما با هوای گرم سازگار شود.

اگر در معرض خطر بیشتر هستید مراقب باشید: اگر دارو مصرف می کنید یا شرایطی دارید که خطر ابتلا به مشکلات مربوط به گرما را افزایش می دهد، از گرما اجتناب کنید و در صورت مشاهده علائم گرمازدگی سریع عمل کنید. اگر در یک رویداد ورزشی شدید یا فعالیت در هوای گرم شرکت می کنید، مطمئن شوید که خدمات پزشکی در مواقع اضطراری گرما در دسترس است.

گرمازدگی در کودکان

با فرا رسیدن تابستان کودکان دوست دارند هر دقیقه را در فضای باز و ترجیحاً در آب بگذرانند. اما گرمای خورشید برای کودک شما خطرناک است. اگر کودک مشکوک به گرمازدگی است، چه کاری می توانید انجام دهید ؟  ما در این مقاله تفاوت گرمازدگی و آفتاب زدگی را می گوییم و راه کار های درمان گرمازدگی کودکان  را بیان می کنیم.

گرمازدگی در کودکان بیشتر از آن چیزی که بسیاری از والدین تصور می کنند؛ رخ می دهد. بازی بدون محافظت در برابر آفتاب، ایستادن در آفتاب یا نشستن در ماشین پارک شده سه موقعیت تقریباً روزمره تابستانی هستند. بدون محافظت مناسب، کودکان می توانند به سرعت دچار گرمازدگی شوند. این مقاله نشان می‌دهد که چگونه والدین می‌توانند آن را تشخیص دهند، چگونه می‌توانند به درستی کمک کنند و در حالت ایده‌آل حتی از گرمای بیش از حد جلوگیری کنند.

علائم گرمازدگی در کودکان چیست؟

گرمازدگی در کودکان یک بیماری جدی است. کل تنظیم حرارت بدن از بین می رود. دمای بدن بیش از 40 درجه سانتیگراد با اختلالات عصبی مرکزی رخ می دهد. شما می توانید این را با علائم زیر تشخیص دهید:

پوست خشک، گرم و قرمز است، بعداً نیز رنگ پریده است.

کودک خواب آلود یا گیج به نظر می رسد.

نبض تندتر میزند. سرگیجه، حالت تهوع، سردرد یا استفراغ نیز ممکن است رخ دهد.

در موارد شدید، هذیان، توهم، تیرگی دید، هوشیاری پایین و تشنج نیز وجود دارد. گرمازدگی می تواند منجر به کما در نوزادان، کودکان و بزرگسالان شود.

گرمازدگی نیاز به درمان دارد. اگر مشکوک هستید که فرزندتان از گرمازدگی رنج می برد، حتما با اورژانس تماس بگیرید. اگر نسبت به درمان گزمازدگی کودکان اقدام نشود، منجر به تورم مغز و تجزیه عضلات می شود. در نتیجه نارسایی چند ارگانی رخ می دهد.

اگر کودک دچار گرمازدگی شد چه باید کرد؟

مانند تمام بیماری های گرمایی، باید کودک را فورا به سایه ببرید. در صورت گرمازدگی، کمک های اولیه زیر مناسب است:

کل بدن را با حوله های مرطوب بپوشانید (اما نه مستقیما روی پوست). مطمئن شوید که آهسته پیش بروید، از اندام‌ها شروع کنید و تا قلب ادامه دهید. هرگز کودک را زیر دوش مستقیم آب سرد نگذارید!

در صورت امکان، سعی کنید “تب” را اندازه گیری کنید، اما از داروهای کاهش دهنده تب خودداری کنید.

نوزاد یا کودک فقط در صورتی باید مایعات بنوشد که هوشیار باشد و حالت تهوع نداشته باشد.

اگر کودک بیهوش است، آن را در وضعیت ثابتی قرار دهید.

گرمازدگی، آفتاب زدگی یا خستگی گرمازدگی

تفاوت آفتاب زدگی و خستگی ناشی از گرمازدگی چیست؟ برخلاف گرمازدگی، آفتاب‌زدگی در اثر قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید مستقیماً روی سر ایجاد می‌شود. منجر به ایجاد گرما و تحریک مننژها می شود.

کودکان دچار سردرد، سفتی گردن، حالت تهوع و احساس گرما در سر می شوند. استفراغ، سرگیجه و بیقراری نیز ممکن است رخ دهد. نوزادان با صدای بلند گریه می کنند و نمی خواهند چیزی بنوشند. علاوه بر این، علائم ذکر شده در بالا نیز وجود دارد.

خستگی ناشی از گرمازدگی عبارت است از گرم شدن بیش از حد بدن با “تب” بین 37 تا 40 درجه سانتی گراد. علت آن گرم شدن بیش از حد با کم آبی همزمان است. علامت آن احساس گرما است که خود را به صورت تب نشان می دهد. علاوه بر این، مشابه گرمازدگی، سردرد، سرگیجه، حالت تهوع و استفراغ وجود دارد.

ضعف عمومی، نبض سریع و فشار خون پایین ممکن است رخ دهد. نوزادان بدن شل و شلخته دارند، بد نوشیدنی می نوشند و خسته هستند. سر و پوست زرشکی هم دارند که گرم و سرد و عرق کرده است. این علامت با گرمازدگی نیز متفاوت است.

آفتاب زدگی، خستگی، گرمازدگی ؛ سه پدیده خطرناک تابستان

کودکان در برابر گرمای تابستان مصون نیستند. بازی در فضای باز می تواند سه پیامد خطرناک داشته باشد:

زمانی که مننژها به دلیل گرم شدن بیش از حد گردن و سر بیش از حد تحریک می شوند، صحبت از آفتاب زدگی وجود دارد. آفتاب‌زدگی اغلب تنها چند ساعت پس از قرار گرفتن در زیر نور خورشید آشکار می‌شود – با سر داغ و قرمز و سردرد شدید. در حالی که کودکان نوپا به دلیل درد سرشان را می گیرند، نوزادانی که دچار سکته آفتاب می شوند به شدت گریه می کنند. صدای زنگ در گوش و حالت تهوع نیز از علائم شناخته شده سکته خورشیدی است. مشکلات گردش خون یا بی هوشی نیز از علائم احتمالی هستند.

کمک های اولیه برای گرمازدگی در کودکان

به محض اینکه کودک پس از قرار گرفتن در معرض نور شدید خورشید شروع به تغییر کرد، مهم است که فوراً این اقدامات کمک های اولیه را برای جلوگیری از بدتر شدن آن آغاز کنید.

کودک باید فوراً از نور خورشید دور شود. در حالت ایده آل، می تواند در سایه طبیعی درختان بازسازی شود. قرار گرفتن در زیر سایبان، که در زیر هوای گرم تابستان راکد می شود، علائم را تشدید می کند.

دراز کشیدن ممکن است چیزی باشد که کودک می خواهد، اما والدین باید با آن مقابله کنند. در عوض، سر، گردن و بالاتنه باید بالا قرار گیرند. حوله سرد خنک روی گردن به خنک شدن بدن کمک می کند. اگر گردش خون در بدن بدتر شود، موقعیت شوک روشی قابل تصور برای اطمینان از گردش خون در مغز است.

اگر کودک هوشیار است و استفراغ نمی کند، نوشیدن جرعه های کوچک نوشیدنی ولرم ایده خوبی است. کلمات تسکین دهنده برای جلوگیری از وحشت کودک مهم هستند.

در صورت بروز توهم، از دست دادن هوشیاری، درد شدید یا اگر وضعیت کودک به سرعت رو به وخامت است، باید فوراً با پزشک تماس بگیرید.

چگونه می توان از گرمازدگی در کودک جلوگیری کرد؟

به خصوص در سال اول زندگی نباید کودک خود را در معرض آفتاب مستقیم قرار دهید. پوست هنوز آنقدر نازک است که خورشید فورا به آن نفوذ می کند. اما دقت کنید که نوزادان برای مدت کوتاه نیز در معرض نور خورشید قرار نگیرند. مخصوصا بین ساعات 11 تا 16

همچنین باید از فرزندان خود به ویژه در تابستان محافظت کنید. حتی با شاخص UV 3، کارشناسان محافظت در برابر آفتاب را توصیه می کنند. شما می توانید ببینید که شاخص UV شما در هر برنامه استاندارد آب و هوا چقدر بالا است. لباس‌های UV و کلاه خورشیدی UV ابزار انتخابی در زیر نور مستقیم خورشید هستند.

نواحی بدون پوشش پوست باید همیشه با SPF بالا کرم شوند. در غیر این صورت، قانون این است که به مقدار کافی مایعات بنوشید. فقط نوزادان شیرده معمولا نیازی به مصرف مایعات اضافی ندارند.

چرا نور خورشید برای کودکان خطرناک است؟

اینکه چرا نور خورشید به سرعت به یک خطر تبدیل می شود، به ویژه برای نوزادان و کودکان کوچک، به رشد آنها مربوط می شود. در سال های اول زندگی، استخوان های جمجمه نازک و موها کمیاب و از محافظت طبیعی کمی برخوردار است.

علاوه بر این، این واقعیت است که نوزادان و کودکان فقط به تدریج توانایی عرق کردن را پیدا می کنند و با آن متولد نمی شوند. در نتیجه این رشد آهسته، تنظیم تعادل گرما و مایعات برای نوزادان و کودکان دشوارتر است و می تواند برای کودکان خطرآفرین باشد، به خصوص در دمای گرم تابستان.

بنابراین خطر گرمازدگی در کودکان به طور قابل توجهی بیشتر از بزرگسالان است. گرمازدگی در کودکان نیز می تواند به سرعت زندگی را تهدید کند. آسیب دائمی نیز قابل تصور است، زیرا گرمای بیش از حد می تواند باعث تورم مغز شود. ادم مغزی و آسیب مغزی می تواند عواقب خطرناک و طولانی مدت باشد. از دست دادن مایعات نیز حجم خون را کاهش می دهد و رگ ها باریک می شوند. به این ترتیب، بدن تضمین می کند که اندام های مهمی مانند کلیه ها و مغز همچنان تامین می شوند. از طرف دیگر، پاها و دست ها رنگ پریده و سرد می شوند

آفتاب سوختگی چقدر خطرناک است؟

خطر آفتاب سوختگی کم نیست زیرا باعث سوختگی پوست می شود. لکه های قرمز و داغ پوست که متورم و درد می کند، شایع ترین علامت آفتاب سوختگی است. هنگام لمس، پوست سوخته می سوزد و خارش می کند. در صورت ایجاد تاول باید با پزشک نیز مشورت شود. سپس سوختگی درجه دو وجود دارد. از سوی دیگر، جوش‌ها، تاول‌ها و ندول‌ها نشان‌دهنده حساسیت به نور خورشید هستند.

درمان گرمازدگی چگونه ممکن است؟

• حمام آب سرد یا یخ موثرترین راه برای کاهش سریع دمای مرکزی بدن شما است. هر چه سریعتر غوطه ور شدن در آب سرد را انجام دهید، خطر مرگ و آسیب اندام کمتری خواهد داشت.
• از تکنیک های خنک کننده تبخیری استفاده کنید. اگر غوطه ور شدن در آب سرد در دسترس نباشد، کارکنان مراقبت های بهداشتی ممکن است سعی کنند دمای بدن شما را با استفاده از روش تبخیر کاهش دهند. در حالی که هوای گرم روی بدن شما تابیده می شود، آب خنک روی بدن شما می ریزد و باعث تبخیر آب و خنک شدن پوست شما می شود.
• بدن فرد را با یخ و پتوهای خنک کننده بسته بندی کنید. روش دیگر این است که فرد را در یک پتوی خنک کننده مخصوص بپیچید و روی کشاله ران، گردن، پشت و زیر بغل وی کمپرس یخ بمالند تا دمای بدن کاهش یابد.
• داروهایی مصرف کنید که لرزش را متوقف کند. اگر درمان‌های کاهش دمای بدن شما را به لرز درآورد، ممکن است پزشک به شما یک شل‌کننده عضلانی مانند بنزودیازپین بدهد. لرز دمای بدن شما را افزایش می دهد و درمان را کم اثر می کند

بدن کودکان بسیار سریعتر از بدن بزرگسالان گرم می شود. به همین دلیل است که کودکان بیشتر در معرض خطر گرمازدگی هستند.  اگر کودک شما دچار گرمازدگی شده است، باید به سرعت تحت درمان قرار گیرد. درمان گرمازدگی کودکان به پایین آوردن دمای آن ها کمک می کند.در موارد شدید گرمازدگی می تواند باعث آسیب مغزی شود.

علائم گرمازدگی در کودکان

قبل از اینکه علائم گرمازدگی ظاهر شوند، بچه ها اغلب علائم و نشانه های بیماری های گرمایی خفیف مانند گرفتگی گرما و گرمازدگی را نشان می دهند. این اغلب پس از ورزش یا بازی در گرما رخ می دهد و به دلیل از دست دادن مایعات و نمک بیش از حد در اثر تعریق دچار کم آبی می شود.

علائم گرمازدگی در کودکان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

1. افزایش دمای بدن، معمولا بین 38 تا 40 درجه سانتی گراد
2. پوست خنک و لطیف با وجود گرما
3. مور مور شدن
4. غش، سرگیجه یا ضعف
5. سردرد
6. افزایش تعریق
7. افزایش تشنگی
8. تحریک پذیری
9. گرفتگی عضلات
10. حالت تهوع یا استفراغ

در موارد زیر درمان گرمازدگی کودکان مهم است و باید هرچه سریعتر نسبت به آن اقدام کرد؛ زیرا ممکن است گرمازدگی به سکته مغزی تبدیل شود:

• اضافه وزن دارند یا چاق هستند
• داروهای خاصی مصرف می کنند
• آفتاب سوختگی دارند
• مریض هستند

درمان فوری گرمازدگی کودکان

اگر کودک شما علائم گرمازدگی را نشان می دهد، باید:

فرزندتان را به مکانی خنک و سایه – ترجیحاً در یک ساختمان یا وسیله نقلیه مجهز به تهویه مطبوع ببرید.

لباس های او را کم کنید

او را به نوشیدن مایعات خنک حاوی نمک (مانند نوشیدنی های ورزشی) تشویق کنید. مایعات کافی بنوشید در طول هوای گرم، مهم است که کودک شما مایعات کافی داشته باشد.

بررسی کنید که کودکتان به اندازه کافی مایعات دریافت می کند، یک نشانه خوب این است که در 24 ساعت گذشته 6 تا 8 پوشک خیس کم رنگ داشته باشد.

به کودکان خردسال آب را به عنوان نوشیدنی اصلی آنها در طول روز ارائه دهید (آب میوه، نوشیدنی های میوه ای و نوشیدنی های گازدار توصیه نمی شود)

کودکان بزرگتر را به نوشیدن منظم تشویق کنید، به خصوص اگر به دلیل مشغول بودن به بازی نوشیدن را فراموش کنند.

یک حوله مرطوب سرد یا اسفنج را روی پوست بمالید.

اگر کودک شما از گرفتگی عضلات دردناک در پاها، بازوها یا شکم خود شکایت دارد، به آرامی عضلات دردناک را بکشید یا ماساژ دهید.

کودک را به تنهایی در وسیله نقلیه رها نکنید.هرگز کودک را در وسیله نقلیه بدون مراقبت رها نکنید  حتی اگر شیشه ها نیمه باز هستند یا موتور درحال کار کردن است و تهویه مطبوع روشن است.

اگر کودک شما قادر به نوشیدن نیست یا به نظر می رسد هوشیاری خود را از دست می دهد، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید یا به پزشک مراجعه کنید.

گرمازدگی در نوزادان

گرمازدگی در نوزاد نادر اما بسیار خطرناک است. اجازه دادن به کودک یا کودک برای مدت طولانی بیرون ماندن در هوای گرم، سوار شدن در ماشین گرم یا نشستن در ماشین پارک شده – که هرگز نباید رخ دهد – می تواند باعث افزایش سریع دمای بدن او شود.

از آنجایی که نوزادان و کودکان بسیار خردسال نمی توانند به شما بگویند که چه زمانی ناراحت هستند، مراقب رفتارهای غیرعادی یا علائم مربوط به آنها باشید، مانند:

• بی قراری
• تنفس سریع و پی در پی
• بی حالی
• تحریک پذیری
• استفراغ

چگونه گرمازدگی کودکان را درمان کنیم؟

اگر کودک شما هر یک از این علائم گرمازدگی را نشان داد، آنها را در داخل خانه یا بیرون از آفتاب قرار دهید، حتی اگر فقط در سایه باشد. می‌توانید با خیس کردن پوست یا برداشتن لایه‌های لباس به خنک شدن آن‌ها کمک کنید، و اگر هوشیار هستند، به آرامی با آب خنک یا یک نوشیدنی ورزشی کم‌شکر آبرسانی کنید تا الکترولیت‌ها را دوباره پر کنید. دکتر جولیار می‌گوید: «اگر علائم بدتر شدند، یا علی‌رغم درمان فوق، در عرض 20 تا 30 دقیقه بهبود نیافتند، برای جلوگیری از پیشرفت به گرمازدگی، به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشید.

چگونه از گرمازدگی در کودکان پیشگیری کنیم؟

والدین می توانند اقدامات ساده ای را انجام دهند تا کودکان را از  گرما زدگی در امان نگه دارند. از فعالیت‌های خارج از منزل در زمان‌های خنک‌تر روز مانند صبح زود یا بعد از ظهر لذت ببرید. سعی کنید تا جایی که ممکن است در بیرون از منزل به دنبال سایه باشید،. لباس‌هایی را انتخاب کنید که گشاد،با رنگ‌های روشن و رطوبت‌گیر باشند تا نخ‌های سنگین. در نهایت، برای خنک شدن و جلوگیری از کم آبی بدن ، استراحت های مکرر آب را برنامه ریزی کرده و از کمبود آب جلوگیری کنید.

درمان کم خونی

بیش از یک چهارم جمعیت جهان به  کم خونی مبتلا هستند و تقریباً نیمی از این آمار ناشی از کمبود آهن است. پیشگیری و درمان کم خونی و کمبود آهن یک هدف عمده بهداشت عمومی به ویژه در زنان، کودکان و افراد در کشورهای کم درآمد است.

رویکردهای درمانی کم خونی شامل استفاده از خون و فرآورده های خونی ، سیستم ایمنی درمانی ، روشهای درمانی هورمونی- تغذیه ای و روشهای درمانی کمکی است که بسته به نوع کم خونی دارد.

علائم کم خونی

برخی از بیماران مبتلا به کم خونی علائم خاصی ندارند . برخی دیگر علائمی خواهند داشت که ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• علائمی مانند ضعف، سردرد، کاهش تحمل ورزش، خستگی، تحریک پذیری یا افسردگی
• اختلالات تکاملی یا تاخیر رشد عصبی در کودکان
• پیکا یا پاگوفاژیا
• بیتوریا (ادرار قرمز رنگ پس از خوردن چغندر)
• سندرم پای بیقرار

علائم مشابه، به ویژه خستگی و عدم تحمل ورزش، می تواند در افرادی که کمبود آهن دارند اما کم خون نیستند نیز وجود داشته باشد. همجنین برخی از افراد با کمبود آهن یا کمبود ذخایر آهن که هنوز به کم خونی مبتلا نشده اند ممکن است علائمی مانند خستگی یا کاهش تحمل ورزش داشته باشند.

تشخیص کم خونی

درمان کم خونی به تشخیص علت آن بستگی دارد. صرف نظر از وجود علائم، همه بیماران مبتلا به کم خونی فقر آهن و بیشتر مبتلایان به فقر آهن بدون کم خونی باید تحت درمان قرار گیرند . دلیل این امر این است که خطر آسیب بیشتر اندام ها، کم خونی موضعی و پیشرفت کم خونی وجود دارد ، مگر اینکه علت اصلی این کمبود به آن پرداخته شود و ذخایر آهن دوباره پر شوند. یک استثناء زمانی است که کاهش آهن از نظر درمانی استفاده می شود. (مثلاً پورفیری پوستی تاردا، پلی سیتمی ورا)

انواع کم خونی و داروهای آن

• نارسایی کمبود آهن:این شایع ترین نوع کم خونی است به دلیل کمبود آهن در بدن شما ایجاد می شود.مغز استخوان شما برای ساختن هموگلوبین به آهن نیاز دارد.بدون آهن کافی، بدن شما نمی تواند هموگلوبین کافی برای گلبول های قرمز تولید کند.بدون مکمل آهن، این نوع کم خونی در بسیاری از زنان باردار رخ می دهد.همچنین به دلیل از دست دادن خون، مانند خونریزی شدید قاعدگی،  زخم در معده یا روده کوچک؛سرطان روده بزرگ؛و استفاده منظم از برخی مسکن ها مانند آسپرین میتواند ایجاد شود.

تعیین منبع کمبود آهن برای جلوگیری از عود کم خونی مهم است.اگر علت کمبود آهن از دست دادن خون باشد – غیر از قاعدگی – باید منبع خونریزی را پیدا کرد و خونریزی را متوقف کرد. این ممکن است شامل جراحی باشد.

• کم خونی های ناشی از کمبود ویتامین: درمان این کمبود اسید فولیک و ویتامین C شامل مکمل های غذایی و افزایش این مواد مغذی در رژیم غذایی است.

علاوه بر آهن، بدن شما به فولات و ویتامین B-12 برای تولید گلبول های قرمز سالم کافی نیاز دارد. رژیم غذایی فاقد این و سایر مواد مغذی کلیدی می تواند باعث کاهش تولید گلبول های قرمز خون شود. برخی از افرادی که به اندازه کافی B-12 مصرف می کنند قادر به جذب این ویتامین نیستند. این می تواند منجر به کم خونی ناشی از کمبود ویتامین شود که به عنوان کم خونی خطرناک نیز شناخته می شود.

اگر دستگاه گوارش شما در جذب ویتامین B-12 از غذایی که می خورید مشکل دارد، ممکن است نیاز به تزریق ویتامین B-12 داشته باشید.

• کم خونی مزمن: درمان خاصی برای این نوع کم خونی وجود ندارد. تمرکز پزشکان بر درمان بیماری زمینه ای است. اگر علائم شدید شد، تزریق خون یا تزریق یک هورمون مصنوعی که به طور معمول توسط کلیه ها تولید می شود (اریتروپویتین) ممکن است به تحریک تولید گلبول های قرمز خون و کاهش خستگی کمک کند.
• کم خونی ناشی از التهاب( یا بیماری های مزمن): برخی بیماری‌ها – مانند سرطان، HIV/AIDS، آرتریت روماتوئید، بیماری کلیوی، بیماری کرون و سایر بیماری‌های التهابی حاد یا مزمن – می‌توانند در تولید گلبول‌های قرمز خون اختلال ایجاد کنند.
• کم‌خونی آپلاستیک: این کم خونی نادر و تهدید کننده زندگی زمانی اتفاق می افتد که بدن شما گلبول های قرمز کافی تولید نمی کند. علل کم خونی آپلاستیک شامل عفونت ها، برخی داروها، بیماری های خودایمنی و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی سمی است. درمان این کم خونی می تواند شامل تزریق خون برای افزایش سطح گلبول های قرمز باشد. اگر مغز استخوان شما نتواند سلول های خونی سالم بسازد، ممکن است نیاز به پیوند مغز استخوان داشته باشید.
• کم خونی های مرتبط با بیماری مغز استخوان: درمان این بیماری های مختلف می تواند شامل دارو، شیمی درمانی یا پیوند مغز استخوان باشد.
• کم خونی های همولیتیک: مدیریت کم خونی های همولیتیک شامل اجتناب از داروهای مشکوک، درمان عفونت ها و مصرف داروهایی است که سیستم ایمنی شما را سرکوب می کنند، که می تواند به گلبول های قرمز خون شما حمله کند. کم خونی همولیتیک شدید به طور کلی نیاز به درمان مداوم دارد.
• کم خونی داسی شکل: درمان ممکن است شامل اکسیژن، مسکن ها و مایعات خوراکی و داخل وریدی برای کاهش درد و جلوگیری از عوارض باشد. پزشکان همچنین ممکن است تزریق خون، مکمل های اسید فولیک و آنتی بیوتیک ها را توصیه کنند. یک داروی سرطان به نام هیدروکسی اوره (Droxia، Hydrea، Siklos) نیز برای درمان کم خونی سلول داسی شکل استفاده می شود.
• تالاسمی: اکثر اشکال تالاسمی خفیف هستند و نیازی به درمان ندارند. اشکال شدیدتر تالاسمی عموماً به تزریق خون، مکمل‌های اسید فولیک، دارو، برداشتن طحال یا پیوند سلول‌های بنیادی خون و مغز استخوان نیاز دارند.

بهترین قرص برای درمان کم خونی کدام است؟

کپسول سیدرال فورت فارمانوترا

• قرص آیزن پلاس یورو ویتال جهت کمک به بهبود کم خونی ناشی از فقر آهن
• قرص فرفولیک
• کپسول ففول اینترافارم
• قرص اکتی آیرون ابیان دارو
• کپسول زیفمین بهشاد دارو
• فروس سولفات
• رئول درمان کم خونی

فروس سولفات درمان اصلی برای درمان بیماران مبتلا به کم خونی فقر آهن است. آنها باید حدود 2 ماه پس از اصلاح کم خونی و علت اتیولوژیک آن ادامه داده شوند تا ذخایر آهن بدن پر شوند. سولفات آهن رایج ترین و ارزان ترین نوع آهن مورد استفاده است که حاوی 50-60 میلی گرم نمک آهن هستند.با این تقاسیر میتواند به عنوان بهترین قرص برای درمان کم خونی نام برده شود

• آهن کربونیل

آهن کربونیل به عنوان جایگزینی برای فروس سولفات استفاده می شود. آزادسازی آهن کندتری دارد و از فروس سولفات گرانتر است. انتشار آهسته تر باعث ایمنی بیشتر ماده در صورت بلعیده شدن توسط کودکان می شود. بر اساس میلی گرم به میلی گرم، 70 درصد به اندازه سولفات آهن موثر است. ادعا می شود که سمیت گوارشی (GI) کمتری وجود دارد، که باعث می شود زمانی که نمک های آهن علائم روده ای ایجاد می کنند و در بیماران مبتلا به زخم معده و گاستریت استفاده شود.

• فریک سیترات

فریک سیترات توسط ردوکتاز فریک در دستگاه گوارش از فرم آهنی به فرم آهنی کاهش می یابد. پس از انتقال از طریق انتروسیت ها به خون، آهن فریک اکسید شده به ترانسفرین پروتئین پلاسما متصل می شود و می تواند به هموگلوبین وارد شود. سیترات فریک 1 گرم معادل آهن فریک 210 میلی گرم است. این دارو در بزرگسالان مبتلا به کم خونی فقر آهن که CKD دارند و تحت دیالیز نیستند نشان داده می شود.

• آهن دکستران (INFeD)

آهن دکستران، ذخایر آهن تخلیه شده را در مغز استخوان، جایی که در هموگلوبین ترکیب می‌شود، پر می‌کند. استفاده تزریقی از کمپلکس‌های آهن کربوهیدرات باعث واکنش‌های آنافیلاکتیک شده است و استفاده از آن باید در بیمارانی با تشخیص قطعی کم‌خونی فقر آهن که کم‌خونی آنها با درمان خوراکی اصلاح نمی‌شود، محدود شود.

• ساکارز آهن (ونوفر)

ساکارز آهن برای درمان کمبود آهن (همراه با اریتروپویتین) در بزرگسالان مبتلا به بیماری مزمن کلیوی (با یا بدون همودیالیز یا دیالیز صفاقی) استفاده می شود. کمبود آهن در این بیماران به دلیل از دست دادن خون در طی عمل دیالیز، افزایش اریتروپوئز و جذب ناکافی آهن از دستگاه گوارش است. بروز آنافیلاکسی با ساکارز آهن نسبت به سایر فرآورده های آهن تزریقی کمتر است.

• کربوکسی مالتوز آهن

کربوکسی مالتوز فریک یک هیدروکسید آهن کلوئیدی غیر دکستران IV در کمپلکس با کربوکسی مالتوز، پلیمر کربوهیدراتی است که آهن آزاد می کند. این دارو برای کم خونی فقر آهن (IDA) در بزرگسالانی که عدم تحمل یا پاسخ رضایت بخشی به آهن خوراکی دارند، نشان داده شده است. همچنین برای IDA در بزرگسالان مبتلا به بیماری مزمن کلیه غیر وابسته به دیالیز نشان داده شده است.

• فروس گلوکونات

فروس گلوکونات جایگزین آهن موجود در هموگلوبین، میوگلوبین و آنزیم ها می شود. امکان انتقال اکسیژن از طریق هموگلوبین را فراهم می کند. در پیشگیری و درمان کم خونی های ناشی از فقر آهن نشان داده شده است.

• فومارات فروس

فروس فومارات جایگزین ذخایر آهن موجود در هموگلوبین، میوگلوبین و آنزیم ها است. برای انتقال اکسیژن از طریق هموگلوبین کار می کند. . در پیشگیری و درمان کم خونی های ناشی از فقر آهن نشان داده شده است.

• فروموکسیتول

فروموکسیتول کمپلکس آهن-کربوهیدرات است که در وزیکول های ماکروفاژ آزاد می شود. یا وارد ذخیره‌سازی آهن داخل سلولی می‌شود (مثلاً فریتین) یا به ترانسفرین پلاسما برای انتقال به سلول‌های پیش‌ساز اریتروئید برای ادغام هموگلوبین منتقل می‌شود. این دارو برای کم خونی فقر آهن (IDA) در بزرگسالانی که به آهن خوراکی عدم تحمل دارند یا پاسخ رضایت بخشی به آهن خوراکی نشان داده اند، نشان داده شده است. همچنین، فروموکسیتول برای IDA در بزرگسالان مبتلا به بیماری مزمن کلیوی (CKD) نشان داده شده است.

• فریک مالتول

یک جایگزین آهن خوراکی که آهن را برای جذب از طریق دیواره روده و انتقال به ترانسفرین و فریتین می رساند. برای کمبود آهن در بزرگسالان نشان داده شده است.

تقویت سیستم ایمنی در برابر ویروس

سیستم ایمنی بدن شما از مجموعه پیچیده ای از سلول ها، فرآیندها و مواد شیمیایی تشکیل شده است که به طور مداوم از بدن شما در برابر عوامل بیماری زا مهاجم از جمله ویروس ها، سموم و باکتری ها دفاع می کند. تقویت سیستم ایمنی بدن در برابر ویروس در تمام طول سال کلید پیشگیری از عفونت و بیماری است.

انتخاب سبک زندگی سالم با مصرف غذاهای مغذی و خواب کافی و ورزش، مهم ترین راه ها برای تقویت سیستم ایمنی در برابر ویروس های بدن شما هستند.

علاوه بر این، تحقیقات نشان داده است که مصرف مکمل‌ها با برخی ویتامین‌ها، مواد معدنی، گیاهان و سایر مواد می‌تواند به بهبود پاسخ ایمنی و محافظت بالقوه در برابر بیماری کمک کند.

با این حال، توجه داشته باشید که برخی از مکمل ها می توانند با داروهای تجویزی یا بدون نسخه ای که مصرف می کنید تداخل داشته باشند. برخی ممکن است برای افرادی که شرایط سلامت خاصی دارند مناسب نباشند. قبل از شروع هر مکملی حتما با یک متخصص مراقبت های بهداشتی صحبت کنید.

داروهای تقویت کننده سیستم ایمنی در برابر ویروس ها

1. ویتامین دی

ویتامین D یک ماده مغذی محلول در چربی است که برای سلامت و عملکرد سیستم ایمنی بدن شما ضروری است. ویتامین D اثرات مبارزه با پاتوژن مونوسیت‌ها و ماکروفاژها – گلبول‌های سفید خون که بخش‌های مهم دفاع ایمنی شما هستند – را افزایش می‌دهد و التهاب را کاهش می‌دهد که به تقویت پاسخ ایمنی کمک می‌کند.

بسیاری از افراد دچار کمبود این ویتامین مهم هستند که ممکن است بر عملکرد سیستم ایمنی تأثیر منفی بگذارد. در واقع، سطوح پایین ویتامین D با افزایش خطر ابتلا به عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی، از جمله آنفولانزا و آسم آلرژیک مرتبط است.

برخی از مطالعات نشان می دهد که مکمل ویتامین D ممکن است پاسخ ایمنی را بهبود بخشد. در واقع، تحقیقات اخیر نشان می دهد که مصرف این ویتامین ممکن است از عفونت های دستگاه تنفسی محافظت کند.

ویتامین D به دلیل تأثیر آن بر سیستم ایمنی در ارتباط با COVID-19 بسیار مورد تحقیق قرار گرفته است. مطالعات نشان داده‌اند که ویتامین D می‌تواند التیام را تسریع کند و التهاب را در سیستم تنفسی متوقف کند و مکمل ویتامین D برای پیشگیری و درمان COVID-19 مورد نیاز است

با این حال، بسیاری از متخصصان در جامعه بهداشت و علم استدلال می کنند که مکمل ویتامین D به طور کلی بی خطر است و احتمالاً می تواند به محافظت از افراد و تقویت سیستم ایمنی در برابر ویروس کمک کند.

2. زینک

زینک ماده‌ای معدنی است که معمولاً به مکمل‌ها و سایر محصولات بهداشتی مانند قرص‌ها اضافه می‌شود که برای تقویت سیستم ایمنی بدن شما طراحی شده است. زیرا زینک برای عملکرد سیستم ایمنی ضروری است.

زینک برای رشد و ارتباط سلول های ایمنی مورد نیاز است و نقش مهمی در پاسخ التهابی ایفا می کند و همچنین به طور خاص از موانع بافتی در بدن محافظت می کند و به جلوگیری از ورود پاتوژن های خارجی کمک می کند.

کمبود این ماده مغذی به طور قابل توجهی بر توانایی سیستم ایمنی شما برای عملکرد صحیح تأثیر می گذارد و در نتیجه خطر ابتلا به عفونت و بیماری از جمله ذات الریه را افزایش می دهد.

بر اساس تحقیقات، مشخص شده است که 16 درصد از تمام عفونت های تنفسی عمیق در سراسر جهان به دلیل کمبود فلز روی یا همان زینک است.

کمبود روی حدود 2 میلیارد نفر در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار می دهد و در افراد مسن بسیار شایع است. در واقع، تا 30 درصد از افراد مسن دچار کمبود این ماده مغذی هستند.

3. ویتامین سی

ویتامین C به دلیل نقش مهمی که در سلامت سیستم ایمنی دارد، شاید محبوب ترین مکمل مصرفی برای محافظت در برابر عفونت باشد.

این ویتامین از عملکرد سلول های ایمنی مختلف پشتیبانی می کند و توانایی آنها را برای محافظت در برابر عفونت افزایش می دهد. همچنین برای مرگ سلولی ضروری است، که با پاکسازی سلول‌های قدیمی و جایگزینی آنها با سلول‌های جدید، به حفظ سلامت سیستم ایمنی شما کمک می‌کند.

ویتامین C همچنین به عنوان یک آنتی اکسیدان قوی عمل می کند و از آسیب ناشی از استرس اکسیداتیو، که با تجمع مولکول های واکنشی معروف به رادیکال های آزاد رخ می دهد، محافظت می کند. استرس اکسیداتیو می تواند بر سلامت سیستم ایمنی تأثیر منفی بگذارد و با بیماری های متعددی مرتبط است.

نشان داده شده است که مکمل ویتامین C مدت و شدت عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی از جمله سرماخوردگی را کاهش می دهد

4. سنجد

در مطالعات مشخص شده که پودر سنجد پتانسیل ضد باکتریایی و ضد ویروسی قوی را در برابر پاتوژن های باکتریایی مسئول عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی و سویه های ویروس آنفولانزا دارد.

علاوه بر این، نشان داده شده است که پاسخ سیستم ایمنی را تقویت می کند و ممکن است به کوتاه کردن مدت و شدت سرماخوردگی و همچنین کاهش علائم مربوط به عفونت های ویروسی کمک کند و به طور قابل توجهی علائم تنفسی فوقانی ناشی از عفونت های ویروسی را کاهش می دهد.

5. قارچ های دارویی

قارچ های دارویی از زمان های قدیم برای پیشگیری و درمان عفونت و بیماری استفاده می شده است. بسیاری از انواع قارچ های دارویی به دلیل پتانسیل تقویت سیستم ایمنی مورد مطالعه قرار گرفته اند. بیش از 270 گونه شناخته شده از قارچ های دارویی دارای خواص تقویت کننده سیستم ایمنی هستند.

Cordyceps ، Mane Lion ، Maitake ، Shitake ، Reishi و Turkey Tail همه انواعی هستند که نشان داده شده است برای سلامت سیستم ایمنی مفید هستند.

برخی از تحقیقات نشان می‌دهند که مکمل‌سازی با انواع خاصی از قارچ‌های دارویی ممکن است سلامت ایمنی را از طرق مختلف افزایش دهد و همچنین علائم برخی شرایط از جمله آسم و عفونت‌های ریه را کاهش دهد.

به عنوان مثال، مطالعه‌ای روی موش‌های مبتلا به سل، یک بیماری جدی باکتریایی، نشان داد که درمان با کوردیپس به طور قابل‌توجهی باعث کاهش بار باکتریایی در ریه‌ها، افزایش پاسخ ایمنی و کاهش التهاب در مقایسه با گروه دارونما شد (منبع مورد اعتماد 46).

دم بوقلمون یکی دیگر از قارچ های دارویی است که اثرات قدرتمندی بر سلامت سیستم ایمنی دارد. تحقیقات روی انسان ها نشان می دهد که دم بوقلمون ممکن است پاسخ ایمنی را به ویژه در افراد مبتلا به انواع خاصی از سرطان تقویت کند.

بسیاری از قارچ های دارویی دیگر نیز به دلیل اثرات مفیدشان بر سلامت سیستم ایمنی مورد مطالعه قرار گرفته اند. محصولات قارچ دارویی را می توان به شکل تنتور، چای و مکمل ها یافت.

6. گون

گون گیاهی است که معمولا در طب سنتی چینی (TCM) استفاده می شود. تحقیقات حیوانی نشان می دهد که عصاره آن ممکن است به طور قابل توجهی پاسخ های مربوط به ایمنی را بهبود بخشد (منبع مورد اعتماد 54).

7. سلنیوم برای سلامت سیستم ایمنی

سلنیوم یک ماده معدنی است که برای سلامت سیستم ایمنی ضروری است. تحقیقات حیوانی نشان می‌دهد که مکمل‌های سلنیوم ممکن است دفاع ضد ویروسی در برابر سویه‌های آنفولانزا، از جمله H1N1 را تقویت کنند

8. سیر

سیر دارای خواص ضد التهابی و ضد ویروسی قوی است. نشان داده شده است که با تحریک سلول های سفید محافظتی مانند سلول های NK و ماکروفاژها، سلامت ایمنی را تقویت می کند. با این حال، تحقیقات انسانی محدود است (58 منبع معتبر، 59 منبع معتبر).

9. اندروگرافیس

این گیاه حاوی آندروگرافولید، یک ترکیب ترپنوئیدی است که اثرات ضد ویروسی بر علیه ویروس‌های ایجادکننده بیماری‌های تنفسی، از جمله انترو ویروس D68 و آنفولانزا A 60 دارد.

10. شیرین بیان

شیرین بیان حاوی بسیاری از مواد از جمله گلیسیریزین است که ممکن است به محافظت در برابر عفونت های ویروسی کمک کند. بر اساس تحقیقات لوله آزمایش، گلیسیریزین فعالیت ضد ویروسی در برابر کروناویروس شدید مرتبط با سندرم تنفسی حاد (SARS-CoV) نشان می‌دهد.

11. شعمدانی

برخی تحقیقات انسانی از استفاده از عصاره این گیاه برای کمک به کاهش علائم عفونت‌های تنفسی حاد ویروسی از جمله سرماخوردگی و برونشیت حمایت می‌کنند. با این حال، نتایج متفاوت است و تحقیقات بیشتری مورد نیاز است

12. ویتامین های B

کمپلکس ویتامین های B، از جمله B12 و B6، برای پاسخ ایمنی سالم مهم هستند. با این حال، بسیاری از بزرگسالان کمبود آنها را دارند، که ممکن است بر سلامت ایمنی تأثیر منفی بگذارد.

13. کورکومین

کورکومین ترکیب فعال اصلی در زردچوبه است. دارای خواص ضد التهابی قوی است و مطالعات حیوانی نشان می دهد که ممکن است به بهبود عملکرد سیستم ایمنی کمک کند

14. اکیناسه

اکیناسه (سرخارگل) سرده ای از گیاهان از خانواده دیزی است. نشان داده شده است که گونه های خاصی سلامت ایمنی را بهبود می بخشند و ممکن است اثرات ضد ویروسی بر علیه چندین ویروس تنفسی، از جمله ویروس سنسیشیال تنفسی و رینوویروس ها داشته باشند

15. بره موم

بره موم ماده ای رزین مانند است که زنبورهای عسل برای استفاده به عنوان درزگیر در کندو تولید می کنند. اگرچه اثرات تقویت کننده سیستم ایمنی چشمگیری دارد و ممکن است خواص ضد ویروسی نیز داشته باشد، تحقیقات انسانی بیشتری مورد نیاز است.

مکمل های بهبود سلامت ایمنی بدن کدامند؟

بسیاری از مکمل های موجود در بازار ممکن است به بهبود سلامت ایمنی کمک کنند. زینک، سنجد و ویتامین‌های C و D تنها برخی از موادی هستند که در مورد پتانسیل تقویت سیستم ایمنی آنها تحقیق شده است.

 اگرچه این مکمل ها ممکن است فواید کمی برای سلامت سیستم ایمنی بدن داشته باشند، اما نباید و نمی توانند به عنوان جایگزینی برای یک سبک زندگی سالم استفاده شوند. داشتن یک رژیم غذایی متعادل با مواد مغذی، داشتن خواب کافی، انجام فعالیت بدنی منظم و ترک سیگار از مهم‌ترین راه‌های کمک به حفظ سلامت سیستم ایمنی هستند.

 

درد نوروپاتی چیست؟

درد نوروپاتی یک وضعیت دردی است که معمولاً مزمن است. معمولاً ناشی از بیماری مزمن و پیشرونده عصبی است و همچنین می تواند در نتیجه آسیب یا عفونت رخ دهد. اگر درد مزمن نوروپاتی دارید، می‌تواند در هر زمانی بدون یک رویداد یا عامل محرک درد آشکار شود. درمان دردهای نوروپاتی نیز بسته به عامل آنها متفاوت است.

اگر سیستم عصبی شما آسیب دیده باشد یا به درستی کار نکند ممکن است درد نوروپاتی  رخ دهد. شما می توانید درد را از هر یک از سطوح مختلف سیستم عصبی احساس کنید – اعصاب محیطی، نخاع و مغز. نخاع و مغز با هم به عنوان سیستم عصبی مرکزی شناخته می شوند. اعصاب محیطی اعصابی هستند که در بقیه بدن شما به مکان هایی مانند اندام ها، بازوها، پاها، انگشتان دست و پا پخش می شوند.

سیستم عصبی آسیب دیده سیگنال های اشتباهی را به مراکز درد ارسال می کنند. عملکرد عصب ممکن است در محل آسیب عصبی و همچنین نواحی در سیستم عصبی مرکزی تغییر کند. نوروپاتی اختلال در عملکرد یا تغییر در یک یا چند عصب است. دیابت مسئول حدود 30 درصد موارد نوروپاتی است. تشخیص منبع درد عصبی همیشه آسان نیست. صدها بیماری وجود دارد که با این نوع درد مرتبط است.

عوامل درد نوروپاتی چیست؟

علل درد نوروپاتی را می‌توان به چند دسته تقسیم کرد:

1. بیماری‌ها:
   • دیابت:
   • نوروپاتی دیابتی یکی از شایع‌ترین انواع نوروپاتی است
   • HIV یا ایدز
   • اختلالات سیستم عصبی مرکزی (سکته مغزی، بیماری پارکینسون، ام اس)
   • سندرم درد منطقه‌ای پیچیده
   • زونا
2. آسیب‌ها:
   • تروما یا جراحی‌هایی که منجر به آسیب عصبی می‌شود
   • قطع عضو (درد فانتوم)
   • فشرده شدن یا التهاب عصب نخاعی
3. درمان‌های پزشکی:
   • داروهای شیمی درمانی (مانند سیس پلاتین، پاکلیتاکسل، وین کریستین)
   • پرتو درمانی
4. سایر:
   • فشرده سازی یا نفوذ عصب توسط تومورها

 

علائم درد نوروپاتی چیست؟

• درد گرفتن بی دلیل: دردهایی که بدون تحریک ایجاد می شوند مانند تیرکشیدن یا درد شبیه شوک الکتریکی
• بی‌حسی یا احساس سوزن سوزن شدن در دست‌ها و پاها
• درد برانگیخته توسط محرک‌های معمولاً غیردردناک
• احساس ناخوشایند و غیرطبیعی (بی‌حسی)
• مشکل در خواب و مسائل عاطفی ناشی از اختلال خواب و درد
• کاهش حساسیت به درد در پاسخ به محرک‌های معمولاً دردناک (هیپوآلژزی)

روش‌های تشخیص

تشخیص درد نوروپاتی بر اساس شرح حال دقیق بیمار، معاینه فیزیکی و انجام برخی آزمایشات تکمیلی صورت می‌گیرد. پزشک با پرسیدن سوالاتی در مورد نوع درد، محل آن، شدت و عوامل تشدید کننده، به اطلاعات اولیه‌ای دست می‌یابد. در معاینه فیزیکی، پزشک به دنبال علائمی مانند کاهش حس، ضعف عضلانی و تغییرات رفلکس‌ها می‌گردد. آزمایشات تکمیلی مانند آزمایش خون، نوار عصب و عضله (EMG/NCV)، تصویربرداری ام آر آی یا سی تی اسکن ممکن است برای تشخیص دقیق‌تر و رد کردن سایر علل درد مورد استفاده قرار گیرند. همچنین، ممکن است پزشک برای بررسی دقیق‌تر اعصاب، از روش‌های خاصی مانند بیوپسی عصب استفاده کند.

درمان دردهای نوروپاتی

درمان دردهای نوروپاتی شامل ترکیبی از روش‌های دارویی و غیردارویی است که به کاهش درد و بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک می‌کند. در حوزه دارویی، استفاده از داروهای ضد افسردگی تری‌سایکلیک مانند آمی‌تریپتیلین و مهارکننده‌های بازجذب سروتونین و نوراپی‌نفرین (SNRIs) مانند دولوکستین و ونلافاکسین رایج است. این داروها با تأثیر بر سیستم عصبی می‌توانند به تسکین دردهای نوروپاتی کمک کنند. همچنین، داروهای ضد تشنج مانند گاباپنتین و پری‌گابالین نیز به عنوان گزینه‌های مؤثر در کاهش دردهای عصبی شناخته می‌شوند.

مسکن‌های مختلفی نیز برای مدیریت دردهای نوروپاتی مورد استفاده قرار می‌گیرند. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن برای تسکین دردهای خفیف تا متوسط مفید هستند. در موارد شدیدتر، ممکن است از مسکن‌های مخدری استفاده شود، اما به دلیل خطر اعتیاد، این داروها معمولاً به عنوان گزینه آخر مطرح می‌شوند. علاوه بر این، استفاده از پچ‌های موضعی مانند لیدوکائین و کرم‌های کپسایسین می‌تواند به کاهش دردهای موضعی کمک کند.

درمان‌های غیردارویی نیز نقش مهمی در مدیریت دردهای نوروپاتی دارند. فیزیوتراپی با تمرینات و تکنیک‌های خاص می‌تواند به کاهش درد و بهبود عملکرد فیزیکی کمک کند. تحریک الکتریکی عصبی از طریق پوست (TENS) نیز با استفاده از جریان‌های الکتریکی به کاهش درد کمک می‌کند. همچنین، درمان‌های روان‌شناختی مانند رفتاردرمانی شناختی (CBT) می‌توانند به مدیریت درد و استرس مرتبط با آن کمک کنند. تغییرات سبک زندگی مانند مدیریت استرس، تغذیه مناسب و انجام فعالیت‌های بدنی منظم نیز از اهمیت بالایی برخوردارند.

قرص نوازین نیز می‌تواند در کاهش دردهای نوروپاتی مؤثر باشد. این دارو عمدتاً برای درمان اختلالات اضطرابی و افسردگی تجویز می‌شود، اما تأثیرات ضد درد آن نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. به هر حال، قبل از استفاده از هر نوع درمان دارویی یا غیردارویی، مشورت با پزشک ضروری است و نباید خودسرانه دوز داروها را تغییر داد. به این ترتیب، مدیریت دقیق و همگانی دردهای نوروپاتی می‌تواند به بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی بیماران منجر شود.

هشدارها و توصیه‌ها- حتماً قبل از شروع هر نوع درمان دارویی یا غیردارویی با پزشک خود مشورت کنید.
– خودسرانه دوز داروها را تغییر ندهید و همیشه به دستورات پزشک خود عمل کنید.
– از مصرف طولانی مدت مسکن‌های مخدری و داروهای قوی بدون نظارت پزشک خودداری کنید.

چگونه می توان درد نوروپاتی را مدیریت کرد؟

درمان دردهای نوروپاتی زمانی مؤثرتر است که علت اصلی آن شناسایی شود. به عنوان مثال، دیابت یکی از علل شایع دردهای نوروپاتیک است و مدیریت مناسب دیابت می‌تواند به کاهش یا حتی از بین بردن درد کمک کند. مراقبت‌های دیابتی که شامل یک رژیم غذایی سالم و ورزش منظم است، ممکن است بهبود قابل توجهی در وضعیت دردهای نوروپاتیک ایجاد کند. همچنین، کنترل سطح قند خون می‌تواند از تشدید درد و بی‌حسی جلوگیری کند.

یک رویکرد چندجانبه برای درمان دردهای نوروپاتی معمولاً بهترین نتایج را به همراه دارد. این رویکرد شامل ترکیبی از داروها، فیزیوتراپی، درمان‌های روان‌شناختی و در برخی موارد حتی جراحی یا کاشت دستگاه‌های تحریک عصبی است. استفاده از داروهای ضد افسردگی، ضد تشنج و مسکن‌ها می‌تواند به کاهش درد کمک کند، در حالی که فیزیوتراپی و تمرینات فیزیکی به بهبود عملکرد فیزیکی و کاهش درد کمک می‌کنند.

در نهایت، مهم است که هر گونه تغییر در درمان یا استفاده از داروها تحت نظر پزشک صورت گیرد. مشورت با پزشک و پیروی از توصیه‌های او به بیماران کمک می‌کند تا بهترین نتایج را در مدیریت دردهای نوروپاتی به دست آورند.

خلاصه

درمان کامل درد نوروپاتیک دشوار است اما معمولاً تهدید کننده زندگی نیست. بهترین نتایج را از ترکیب توانبخشی با حمایت از سلامت عاطفی، اجتماعی و روانی خود خواهید گرفت. با کمک یک متخصص درد در استفاده از برخی یا اکثر روش های ذکر شده در بالا، می توانید درد خود را تا حدی مدیریت کنید که کیفیت زندگی شما را بهبود بخشد.

درمان سرفه آلرژیک

آلرژی می تواند منجر به سرفه مزمن شود. اگر فردی به برخی آلرژن‌ها حساس باشد، ممکن است به دلیل آلرژی‌های خود به سرفه مبتلا شود.

عواملی چون  آسم و ایمونولوژی (ACAAI)،  گرد و غبار، شوره حیوانات خانگی، گرده، کپک یا سایر آلرژن های رایج حساس باشد، دلایل احتمالی سرفه آلرژیک می باشند.

سرفه گهگاهی کاملا طبیعی است. برخی از افراد ممکن است متوجه شوند که سرفه بیشتر در محیط های خاص یا در فصول خاص اتفاق می افتد. این می تواند به این معنی باشد که سرفه نشانه یک واکنش آلرژیک است.

آلرژی محرک سرفه

آلرژی شرایطی است که در آن سیستم ایمنی فرد نسبت به چیزی که معمولاً بی ضرر است بیش از حد واکنش نشان می دهد. فرد مبتلا به آلرژی ممکن است به یک ماده غذایی، گرده یا نیش حشره حساس باشد.

انواع مختلفی از آلرژی وجود دارد، از جمله آلرژی های غذایی، دارویی و محیطی. یکی از علائم آلرژی سرفه است. این اغلب نتیجه تحریک و التهاب در مجاری هوایی است که به عنوان بخشی از پاسخ ایمنی بدن به یک آلرژن ایجاد می شود.

برخی از محرک های رایجی که ممکن است باعث سرفه آلرژیک شوند عبارتند از:

• گرده های فصلی (تب یونجه/رینیت آلرژیک)
• هاگ های کپک
• شوره، ادرار یا بزاق حیوانات
• گرد و غبار و ریزگردها
• سوسک ها

سرفه آلرژیک می تواند ناشی از واکنش در دستگاه تنفسی فوقانی، دستگاه تنفسی تحتانی یا هر دو باشد.

دستگاه تنفسی فوقانی

تب یونجه ، که به عنوان رینیت آلرژیک نیز شناخته می شود ، یک بیماری آلرژیک شایع در سیستم تنفسی فوقانی است که می تواند باعث سرفه شود. تب یونجه می تواند علائمی مشابه با سرماخوردگی مانند سرفه خشک ، آبریزش بینی و عطسه داشته باشد.

اگر شخصی به طور مداوم در معرض محرک های آلرژی باشد ، ممکن است دچار ترشحات پشت حلق شود. این به دلیل مخاط اضافی است که در گذرگاه بینی به عنوان واکنشی به آلرژن ها شکل می گیرد. از آنجا که این مخاط درون گلو تخلیه می شوند، می تواند باعث ایجاد سرفه خشک شود.
سیستم تنفسی تحتانی

در سیستم تنفسی تحتانی ، آسم آلرژیک هنگامی اتفاق می افتد که آلرژن ها علائم آسم را ایجاد کنند. این رایج ترین شکل آسم است.

رایج ترین علائم آسم به شرح زیر است که اگر شخصی در حال تجربه هر یک از این علائم باشد ، برای ارزیابی و آزمایش باید با پزشک مشورت بگیرد:

• سرفه
• تنگی قفسه سینه
• خس خس سینه
• تنگی نفس
• تنفس سریع و پی در پیا

درمان سرفه آلرژیک در خانه چگونه است؟

 راه های درمان سرفه آلرژیک در خانه

مصرف داروهای بدون نسخه (OTC): داروهای آلرژی مانند آنتی هیستامین ها، اسپری های بینی و ضد احتقان ها می توانند به کاهش التهاب ،  درمان سرفه آلرژیک و تولید مخاط ضروری کمک کنند.

استفاده از مرطوب‌کننده یا استنشاق بخار حاصل از دوش: مرطوب‌کننده‌ها می‌توانند به رفع گرفتگی و تسکین سوزش گلو کمک کنند.

استفاده از دستگاه تصفیه هوا: یک دستگاه تصفیه هوا با کیفیت بالا می‌تواند به کاهش تعداد آلرژن‌ها و محرک‌های موجود در هوای داخل خانه یا محل کار فرد کمک کند.

مصرف داروهای تجویزی: اسپری‌های بینی و آنتی‌هیستامین‌ها می‌توانند به کاهش سرفه‌های آلرژیک مؤثر بر دستگاه تنفسی فوقانی کمک کنند. معمولاً برای درمان سرفه های آلرژیک که بر راه های هوایی تحتانی تأثیر می گذارد، داروهای استنشاقی (به عنوان مثال، آلبوترول) مورد نیاز است.

چه زمانی برای سرفه آلرژیک باید به پزشک مراجعه کرد؟

اغلب می توان سرفه آلرژیک را با درمان خانگی کنترل کرد. با این حال، افراد باید با یک متخصص مراقبت های بهداشتی صحبت کنند اگر علائم آنها شامل موارد زیر باشد:

سرفه هایی که بیش از 3 هفته طول بکشد

سرفه هایی که پس از استفاده از داروهای خانگی یا مصرف داروهای OTC بهبود نمی یابند

• درد یا سفتی قفسه سینه
• مشکل در تنفس
• کاهش وزن غیر منتظره
• تورم در اطراف گردن شما

افراد همچنین در صورت تجربه سرفه همراه با علائم جدی که عبارتند از:

• مشکل در بلع
• سرفه کردن خون
• تب هایی که از بین نمی روند
• تغییرات در صدا

مقایسه علل احتمالی سرفه افراد مبتلا به آلرژی ممکن است آنها را با شرایط دیگری اشتباه بگیرند یا برعکس. در حالی که برخی از علائم، مانند سرفه، ممکن است در شرایط مختلف یکسان باشد، بسیاری از آنها متفاوت هستند. با این حال، ذکر این نکته ضروری است که امکان داشتن بیش از یک حالت همزمان وجود دارد. اگر فردی هر یک از علائم زیر را همراه با سرفه تجربه کرد، باید با یک متخصص مراقبت های بهداشتی تماس بگیرد تا تشخیص دقیق و درمان های موثر پیدا کند.

آلرژی	آبریزش یا انسداد بینی عطسه کردن خارش یا آبریزش چشم راش خستگی سردرد تنگی نفس
آسم	تنگی نفس احساس سفتی در قفسه سینه خس خس سینه بدتر شدن سرفه هنگام خنده یا ورزش
سرماخوردگی	تب گلو درد آبریزش بینی درد عمومی عطسه کردن خستگی یا ضعف سردرد
کرونا	تب خستگی از دست دادن چشایی یا بویایی گلو درد راش سردرد درد عمومی اسهال تغییر رنگ انگشتان دست یا پا چشم های قرمز یا تحریک شده

 

خلاصه

سرفه یک عملکرد طبیعی بدن است که به افراد سالم و مجاری تنفسی آنها عاری از عوامل تحریک کننده کمک می کند. گاهی اوقات، سرفه می تواند به دلیل یک بیماری زمینه ای مانند آلرژی باشد. آلرژی می تواند تعدادی علائم دیگر ایجاد کند و بسیاری از شرایط دیگر نیز می توانند باعث ایجاد سرفه شوند.

هنگام تشخیص سرفه، دانستن علت دقیق آن مهم است، بنابراین پزشکان می توانند به طور موثر آن را درمان کنند. اغلب، درمان‌های خانگی برای درمان سرفه کافی است، اما برخی علائم به این معنی است که فرد باید برای درمان بیشتر با یک متخصص مراقبت‌های بهداشتی تماس بگیرد.

درمان جدید پارکینسون

پارکینسون چیست؟

پارکینسون (Parkinson’s Disease) یک نوع بیماری پیشرونده است که باعث اختلال در سلول های عصبی می شود که معمولا به آن فلج لرزان می گویند. بیماری پارکینسون مستقیما بر روی نورون های تولید کننده دوپامین در مغز ( دوپامین یک ماده شیمیایی در مغز است که باعث ارتباط درست بین سلول های عصبی می شود) تاثیر منفی می گذارند.

پارکینسون سلول هایی که در جسم سیاه (سابستنشیال نگرا) قرار دارند را متوقف می کند و اجازه نمی دهد که این سلول ها دوپامین لازم را ترشح کنند. کاهش دوپامین باعث می شود که مغز سیگنال های لازم برای حرکت کردن اندام های بدن را دریافت نکند و در نتیجه کنترل عضلات و حرکات بدن از دست فرد مبتلا به پارکینسون خارج می شود یعنی اینکه فرد مبتلا قادر نیست حرکاتی مانند کارکردن، حرف زدن، نوشتن  و حتی راه را به سرعت انجام بدهد و دچار کندی می شود.

دلایل ابتلا به بیماری پارکینسون

منشا بیماری پارکینسون می تواند (ژنتیکی، محیط و شرایط زندگی، تغذیه نا مناسب) باشد و معمولا در دهه پنجم به بعد زندگی افراد را درگیر می کند البته ناگفته نماند موارد نادری هم دیده شده است که افراد در سن جوانی به پارکینسون مبتلا شده اند.

ژنتیک : ممکن است از طریق انتقال یکسری ژن های معیوب والدین به فرزندان به ارث برسد.

شرایط محیطی

اگر در مکان هایی کار می کنید که از مواد شیمیایی و سمی استفاده می کنند خطر ابتلا به پارکینسون در شما افزایش می یابد

معمولا کشاورزانی که از سموم دفع آفات و علف کش ها در مزارع خود استفاده می کنند ممکن است درگیر پارکینسون بشوند

سایر بیماری ها

آن دسته از افراد که درگیر بیماری دیابت 2 هستند ممکن است به پارکینسون نیز مبتلا بشوند

استفاده از یکسری داروهای اعصاب و ضد روان پریشی

سکته های کوچک در افراد باعث از بین رفتن قسمت هایی از مغز می شود که این خود نیز دلیلی برای ابتلا به پارکینسون است

رژیم غذایی

رژیم غذایی نامناسب مثل استفاده بیش از اندازه از روغن های حیوانی خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش می دهد می توانید برای دوری از این بیماری عصبی، سبزیجات، میوه، حبوبات و مغز ها را در سبد غذایی خود جایگزین کنید

علائم بیماری پارکینسون

علائم بیماری پارکینسون در افراد کاملا متفاوت است این بیماری بسیار آرام شروع می شود یعنی با نشانه های کم و به تدریج پیش می رود پارکینسون معمولا از یک طرف بدن شروع می شود و یواش یواش طرف دیگر را نیز در گیر می کند.

شایع ترین علائم پارکینسون

لرزش یا رعشه در بدن: لرزش معمولا از یک قسمت بدن مخصوصا دست ها و انگشت ها شروع می شود و به صورت تدریجی کل بدن را درگیر می کند

• • کند شدن حرکات:  تمامی حرکات فرد بیمار مانند حرف زدن، نوشتن، راه رفتن، لباس پوشیدن، چیزی را از زمین برداشتن، نشستن و بلند شدن از روی صندلی و حتی پلک زدن به کندی و آهستگی انجام می شود.
  • بهم خوردن تعادل : پارکینسون باعث خمیدگی و بهم خوردن تعادل فرد می شود ممکن است فرد نتواند به درستی روی پای خود بایستد
  • اختلال در حرکات ذاتی : بیمار دیگر نمی تواند مانند گذشته حرکات خودکاری مانند لبخند زدن، چشمک زدن و سایر حرکات صورت را انجام بدهد و موقع راه رفتن دست هایش به صورت ذاتی تکان نمی خورد
  • سفت و خشک شدن اندام بدن
  • اختلال در تکلم و لکنت زبان گرفتن
  • خستگی در طول روز و خواب آلودگی
  • اختلال در حافظه
  • پوست چرب

• مشکلات گوارشی مانند یبوست

درمان جدید پارکینسون

درمان جدید بیماری پارکینسون با دارو

برای درمان بیماران پارکینسون از داروهایی استفاده می کنند که به کمک آن می توانند سلول های تحلیل رفته در جسم سیاه  را دوباره تحریک کنند تا با ترشح دوپامین بیشتر بتوانند بین سلول ها ارتباط برقرار کنند و تعادل در مغز ایجاد بشود.

1. لوودوپا : درمان جدید پارکینسون با لوودوپا باعث تولید دوپامین می شود و می تواند سفتی،خشکی و لرزش اندام را کاهش بدهد.
2.  آگونیست های دوپامین : معمولا به عنوان یک مکمل در کنار لوودوپا تجویز می شود و می تواند اثرات دوپامین را شبیه سازی کند. یعنی می تواند یک عمل طبیعی در بدن را مانند پیام رسان های شیمیایی در مغز را به خوبی شبیه سازی و تقلید کند.
3. مونوآمین اکسیداز B یا: MAO-B یک داروی باز دارنده است که تجزیه دوپامین توسط آنزیمی به نام MAO-B جلوگیری می‌کنند البته بیمارانی که از این دارو برای درمان پارکینسون استفاده می کنند  طول درمان بیشتری را باید طی کنند یعنی استفاده از لوودوپا بهتر است
4. کنترل کننده COMT در درمان جدید پارکینسون:  یک آنزیم است که باعث می شود لوودوپا در جریان خون متابولیزه شود و مسدود شدن آن باعث اثر بخشی بیشتر می شود زیرا با این کار لوودوپا سریعا به مغز نفوذ می کند.

بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون در نتیجه از بین رفتن سلول های توده سیاه ایجاد می شود. سلول های توده سیاه بخشی از سلول های عصبی مغز هستند و مسئولیت تولید دوپامین را به عهده دارند. دوپامین به عنوان یک پیام رسان بین بخش های مغز و سیستم عصبی عمل می کند که به کنترل و هماهنگی حرکات بدن کمک می کند. اگر این سلول های عصبی بمیرند یا آسیب ببینند، میزان دوپامین در مغز کاهش می یابد.

دلیل رخ دادن بیماری پارکینسون چیست؟

درواقع با کاهش دوپامین بخشی از مغز که حرکت را کنترل می کند نمی تواند به خوبی کار کند و باعث می شود حرکات آهسته و غیرعادی شود. از بین رفتن سلول های عصبی یک روند کند و تدریجی دارد . علائم بیماری پارکینسون معمولا زمانی شروع می شود که حدود 80 درصد از سلول های عصبی موجود در توده سیاه از بین رفته باشند.

چگونه از پارکینسون پیشگیری کنیم؟

از آنجایی که بیشتر علل بیماری پارکینسون ناشناخته است، هیچ روش پیشگیری خاصی وجود ندارد. کافئین و چای سبز ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش دهند. علاوه بر این، فعال ماندن و ورزش نیز ممکن است خطر شما را کاهش دهد. محدود کردن لبنیات و گوشت قرمز نیز ممکن است کمک کننده باشد.

علت از بین رفتن سلول های عصبی چیست؟

اگرچه تحقیقات برای شناسایی علل بالقوه در حال انجام است؛ اما  همچنان مشخص نیست چرا از بین رفتن سلول های عصبی به  بیماری پارکینسون منجر می شود.

در حال حاضر، اعتقاد بر این است که ترکیبی از 2 مورد زیر ممکن است مسئول این بیماری باشد:

• ژنتیکنشان داده شده است که تعدادی از عوامل ژنتیکی خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را در افراد افزایش می‌دهند، اگرچه دقیقاً این که چگونه برخی افراد را مستعد ابتلا به این بیماری می‌کنند، مشخص نیست.بیماری پارکینسون می‌تواند در خانواده‌ها به دلیل انتقال ژن‌های معیوب به کودک توسط والدین ایجاد شود. اما به ندرت پیش می آید که این بیماری به این شکل موروثی باشد.
• عوامل محیطیبرخی از محققان همچنین باور دارند که عوامل محیطی مانند آفت‌کش‌ها و سم ‌های کشاورزی، ترافیک یا آلودگی صنعتی ممکن است خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را در افراد افزایش دهد.. اما شواهدی که عوامل محیطی را با بیماری پارکینسون مرتبط می کند، قطعی نیست.

علائم بیماری پارکینسون

علائم و نشانه های بیماری پارکینسون برای هرکسی می تواند متفاوت باشد. علائم اولیه ممکن است خفیف باشد و مورد توجه قرار نگیرد. در مراحل اولیه بیماری پارکینسون، ممکن است در صورت شما علائمی ظاهر نشود.

• لرزش: لرزش شایع ترین نشانه این بیماری است، اما این اختلال نشانه های جدی تر مانند سفتی عضلات یا کندی در انجام حرکات دارد. گاهی اوقات یک لرزش بسیار خفیف رخ می دهد که اغلب از دست یا انگشتان شما شروع می شود.
• کندی حرکت: با گذشت زمان، بیماری پارکینسون ممکن است حرکت شما را کند کند و کارهای ساده را دشوار و وقت گیر کند. ممکن است هنگام راه رفتن قدم های شما کوتاه تر شوند یا بلند شدن از روی صندلی سخت باشد. هنگام تلاش برای راه رفتن، ممکن است پاهای خود را بکشید. علائم بیماری پارکینسون با پیشرفت بیماری در طول زمان بدتر می شود.
• سفت عضلات: سفتی عضلات ممکن است در هر قسمتی از بدن شما رخ دهد. سفت شدن ماهیچه ها می تواند دردناک باشد و دامنه حرکتی شما را محدود کند.
• اختلال در حفظ تعادل: وضعیت بدن شما ممکن است خمیده شود، یا ممکن است در نتیجه بیماری پارکینسون مشکلات تعادلی داشته باشید.
• از دست دادن حرکات خودکار: ممکن است توانایی شما در انجام حرکات ناخودآگاه کاهش یافته باشد، از جمله پلک زدن، لبخند زدن یا چرخاندن دستان خود هنگام راه رفتن.

بیماری پارکینسون قابل درمان نیست، اما داروها می توانند به کنترل علائم شما کمک کنند.در برخی موارد پیشرفته تر، ممکن است جراحی توصیه شود. همچنین ممکن است پزشک شما تغییرات سبک زندگی، به ویژه ورزش های هوازی مداوم را توصیه کند.

عوارض بیماری پارکینسون

بیماری پارکینسون اغلب با این مشکلات اضافی همراه است که ممکن است قابل درمان باشد:

مشکلات فکری: ممکن است مشکلات شناختی (زوال عقل) و مشکلات فکری را تجربه کنید. اینها معمولاً در مراحل بعدی بیماری پارکینسون رخ می دهند.

افسردگی و تغییرات عاطفی: گاهی اوقات در مراحل اولیه ممکن است افسردگی را تجربه کنید. درمان افسردگی می تواند مدیریت چالش های دیگر بیماری پارکینسون را آسان تر کند.

مشکلات گوارشی: با پیشرفت بیماری ممکن است در بلع غذا مشکل داشته باشید. ممکن است به دلیل کندی در بلع، بزاق در دهان شما جمع شود و منجر به ترشح آب دهان شود.
مشکلات جویدن و خوردن: مرحله آخر بیماری پارکینسون بر ماهیچه های دهان تأثیر می گذارد و جویدن را دشوار می کند. این می تواند منجر به خفگی و تغذیه نامناسب شود.

مشکلات خواب و اختلالات خواب: افراد مبتلا به بیماری پارکینسون اغلب مشکلات خواب دارند، از جمله بیدار شدن مکرر در طول شب، زود بیدار شدن یا به خواب رفتن در طول روز. افراد همچنین ممکن است اختلال رفتار خواب با حرکت سریع چشم را تجربه کنند که شامل اجرای رویاهای شماست. داروها ممکن است به مشکلات خواب شما کمک کنند.
مشکلات مثانه: بیماری پارکینسون ممکن است باعث مشکلات مثانه شود، از جمله عدم توانایی در کنترل ادرار یا مشکل در ادرار کردن.
یبوست: بسیاری از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون، عمدتاً به دلیل کندی دستگاه گوارش، دچار یبوست می شوند.

همچنین ممکن است تغییراتی مانند ترس، اضطراب یا از دست دادن انگیزه را تجربه کنید. پزشکان ممکن است برای درمان این علائم به شما داروهایی بدهند.

در نتیجه

در درمان جدید پارکینسون پزشکان به این نتیجه رسیده اند که متخصصین مغز و اعصاب باید حداقل دوز لوودوپا را برای بیماران تجویز کنند و تلاش کنند با دوز کم خطر دیسکینزی را کاهش بدهند. به حرکت های انقباض غیر ارادی و نامتعادل درصورت، پا، بازوها و تنه، دیسکینزی می گویند.

این در حالی است که داروهای آگونیست‌های دوپامین ایجاد دیسکینزی را کاهش می دهند ولی از آن طرف طبق درمان جدید پارکینسون اختلالات کنترل تکانه در صورت انتخاب این دارو به مراتب بیشتر است. یعنی که ممکن است بیمار دچار رفتار اجباری و وسواس گونه مانند اجبار به خرید کردن یا خوردن بشود.

درمان جدید پارکینسون با این دارو ها هشدار می دهد که باعث خواب آلودگی زیاد بیمار می شود و آن دسته از این افراد که در حال کار کردن در طی روز هستند دچار مشکلاتی می شوند

در درمان جدید پارکینسون به این نتیجه رسیده اند آن دسته از بیماران که از آگونیست‌های دوپامین و بازدارنده های MAO-B  استفاده می کنند بیش از زمان مصرف داروی لوودوپا احتمالا درمان خود را به دلیل عوارض جانبی متوقف کنند و بیماران پارکینسونی که  کنترل کننده های  MAO-B استفاده می کنند  احتمالا زمان درمان آن ها دوتا سه سال طول می کشد.

 

درمان سرفه خشک و شدید

سرفه نشانه چیست؟

به طور کلی، سرفه کاملا طبیعی است. سرفه می تواند به پاکسازی گلو از خلط ،محرک ها و عفونت ها کمک کند. با این حال، سرفه های مداوم آزار دهنده هستند و ممکن است  نشانه بیماری هایی مانند سرماخوردگی، آلرژی، عفونت ویروسی ، عفونت باکتریایی یا رفلاکس معده باشد.

بهترین دارو برای درمان سرفه چیست؟

بهترین درمان برای سرفه به علت اصلی آن بستگی دارد.شما می توانید سرفه های ناشی از سرماخوردگی، آلرژی و عفونت های سینوسی را با تعدادی از داروهای بدون نسخه درمان کنید. عفونت های باکتریایی نیز با آنتی بیوتیک درمان می شوند..اما دقت داشته باشید اگر سرفه شما شدید است یا بیش از چند هفته ادامه دارد، ضروری است که به پزشک مراجعه کنید.

9 درمان طبیعی سرفه

مردم از طیف وسیعی از داروهای طبیعی برای درمان سرفه مداوم استفاده می کنند. در اینجا، ما به 9 مورد از این درمان ها اشاره می کنیم:

1. پروبیوتیک ها

   پروبیوتیک ها میکروارگانیسم هایی هستند که می توانند فواید زیادی برای سلامتی داشته باشند. پروبیوتیک ها مستقیما سرفه را درمان نمی کنند، اما به تعادل فلور گوارشی (باکتری های موجود در روده) کمک می کنند. نتیجه این کار تقویت سیستم ایمنی بدن است.

   هر سازنده مکمل ممکن است میزان مصرف توصیه شده روزانه متفاوتی داشته باشد. با توجه به تنوع پروبیوتیک های موجود، باید با پزشک خود در مورد اینکه کدام پروبیوتیک برای شما و شرایط شما مناسب است صحبت کنید. طبیعی ترین راه برای دریافت پروبیوتیک ها از طریق غذاهای تخمیر شده است، از جمله:کلم شور، ماست، کامبوجا، ترشیجات و دوغ کفیر

2. عسل برای درمان سرفه

   عسل یک داروی معتبر برای گلودرد است. طبق تحقیقات این دارو در تسکین سرفه ، موثرتر از داروهای حاوی دکسترومتورفان تشخیص داده شده است.

   مخلوط نمودن مقداری عسل با چای گیاهی یا آب گرم و لیمو، برای درمان سرفه مفید است.. این درمان همچنین هنگام سرماخوردگی نیز موثر است.

3. نعناع فلفلی

   برگ‌های نعناع فلفلی خواص درمانی زیادی دارند. منتول موجود در نعناع فلفلی می‌تواند به تسکین گلو کمک کند و تنفس را آسان‌تر کند.

   شما می توانید با نوشیدن چای نعناع فلفلی یا استنشاق بخار حاصل از بخور آن سرفه خود را تسکین دهید. برای بخور گرفتن 7 یا 8 قطره اسانس نعناع فلفلی را به حدود یک فنجان آبی که تازه جوشانده اید اضافه کنید. یک حوله روی سر خود بکشید و مستقیماً بالای آب نفس عمیق بکشید.

4. ریشه گل ختمی

   از زمان های قدیم از برگ و ریشه گیاه گل ختمی برای درمان گلودرد و سرفه استفاده می شده است. یک مطالعه در سال 2020 نشان داد که گیاه گل ختمی به دلیل اثر تسکین دهنده آن بر روی بافت های تحریک شده گلو و سینوس ها در کاهش سرفه موثر است. این می تواند به دلیل خواص ضد التهابی و ضد اکسیداتیو گیاه باشد.

   ریشه گل ختمی حاوی موسیلاژ است که گلو را می پوشاند و تحریک را تسکین می دهد. این گیاه به طور کلی بی خطر در نظر گرفته می شود، هم ریشه و هم برگ های گل ختمی برای کودکان توصیه نمی شود.

5. آویشن

   عده ای از آویشن برای بیماری های تنفسی استفاده می کنند. برگ های آویشن حاوی ترکیباتی به نام فلاونوئیدها هستند که ماهیچه های گلو را که درگیر سرفه هستند شل می کند و التهاب را کاهش می دهد.

6. غرغره آب نمک

   در حالی که این درمان ممکن است نسبتاً ساده به نظر برسد، غرغره نمک و آب می تواند به تسکین خارش گلو که باعث سرفه می شود کمک کند. مخلوط کردن 1/4 تا 1/2 قاشق چایخوری نمک با یک لیوان آب گرم می تواند به از بین بردن سوزش کمک کند.

   توجه داشته باشید که از آنجایی که کودکان زیر 6 سال به خصوص در غرغره کردن خوب نیستند، بهتر است داروهای دیگر را برای این گروه سنی امتحان کنید.

7. زنجبیل

   زنجبیل با خواص ضد التهابی ممکن است سرفه های خشک یا آسمی ، التهاب و تورم گلو را کاهش دهد.اگر سرفه دارید، چای زنجبیل بهترین انتخاب است. مایع داغ می تواند تحریک، خشکی و مخاط گلو را کاهش دهد.
   با افزودن مقداری زنجبیل تازه به یک فنجان آب داغ، یک چای تسکین دهنده زنجبیل دم کنید. اجازه دهید چند دقیقه قبل از نوشیدن دم بکشد. برای بهبود طعم و تسکین بیشتر سرفه، عسل یا آب لیمو را اضافه کنید. توجه داشته باشید که در برخی موارد، چای زنجبیل می تواند باعث ناراحتی معده یا سوزش آن شود.

8. مایعات

   یکی از بهترین راه‌ها برای کاهش سرفه، نوشیدن مایعات فراوان است. نوشیدن مایعات می تواند به تسکین خشکی گلو، یکی از دلایل رایج سرفه، کمک کند. همچنین به رقیق شدن مخاط کمک می کند، که می تواند سرفه و احتقان را کاهش دهد.

9. محرک های رفلاکس معده ممنوع

   رفلاکس اسید معده زمانی اتفاق می‌افتد که محتویات معده به گلو برگردد. این می تواند باعث تحریک گلو و در نتیجه سرفه شود.

   در واقع، حدود 40 درصد سرفه های مزمن ناشی از رفلاکس اسید هستند. اگر فکر می کنید رفلاکس معده باعث علائم شما می شود، اجتناب از غذاهای محرک رایج می تواند کمک کننده باشد. غذاهایی مانند:کافئین،الکل،شکلات،نوشیدنی های گازدار،غذاهای اسیدی مانند آب مرکبات.

چگونه از سرفه جلوگیری کنیم؟

علاوه بر یادگیری نحوه درمان سرفه، ممکن است بخواهید در وهله اول نحوه پیشگیری از سرفه را نیز بیاموزید.

کارهایی که می توانید انجام دهید شامل موارد زیر است:

از تماس با افراد بیمار خودداری کنید. یا اگر بیمار هستید، از رفتن به محل کار، مدرسه یا مکان‌هایی که با دیگران در تماس هستید خودداری کنید.
هر زمان که سرفه یا عطسه می کنید بینی و دهان خود را با استفاده از دستمال  یا سرفه در آرنج خود بپوشانید.
مایعات فراوان بنوشید.
قسمت های مشترک خانه، محل کار یا مدرسه خود را مرتباً تمیز کنید.
دست های خود را مرتباً بشویید، به ویژه پس از سرفه، غذا خوردن، رفتن به دستشویی یا مراقبت از فردی که بیمار است.

درمان بیماری پارکینسون چیست ؟

بیماری پارکیسنون (pd) یک بیماری نورودژنراتیو بوده و یکی از شایع ترین بیماری های مخرب اعصاب به شمار می رود. در واقع پارکیسنون یک اختلال مخرب و پیش رونده در دستگاه عصبی مرکزی (CNS) می باشد . این اختلال اثر خود را عمدا برروی دستگاه حرکتی می گذارد . این بیماری به صورت تدریجی تاثیر خود را بر بدن می گذارد.

در این مقاله راجع به علت ایجاد بیماری،علائم بیماری ، درمان بیماری پارکیسنون و درمان جدید پارکینسون صحبت خواهد شد.

علت ایجاد بیماری پارکینسون

دوپامین یک انتقال دهنده عصبی می باشد که در سیستم عصبی انسان از سلول ها ترشح می گردد ، هر چیزی که منجر به عدم ترشح دوپامین گردد مثل ازبین رفتن سلول های عصبی ترشح کننده دوپامین شود و همچنین منجر به تجمع آلفا-سینوکلئین و افزایش استیل کولین به نسبت دوپامین در سلول های مغزی (این هم نوعی انتقال دهنده عصبی محسوب می گردد) گردد ، میتواند منجر به ایجاد پارکینسون گردد . به زبان ساده تر  پیام های عصبی از دستگاه مرکزی وقتی می خواهند به سوی اندام های حرکتی  ماهیچه ها بروند، به یک ناقل نیاز داریم که دراینجا دوپامین نام دارد و درصورت عدم حضور این انتقال دهنده ، پیام منتقل نشده ، بنابراین ماهیچه ها قادر به انقباض و حرکت نخواهند بود و درنتیجه فرد علائم بی حرکتی را از خود نشان خواهد داد .

هنوز هیچ دلیل اصلی که منجر به ایجاد پارکیسنون شود وجود ندارد (بنابراین درمان پارکیسنون درمان قطعی نیست ولی به تازگی ها با انجام تحقیقات سخنانی از درمان جدید پارکینسون به گوش می خورد) ، اما عوامل محیطی ، ژنتیکی ، افزایش سن ، تومورها وآسیب های مغزی ، برخی داروهای خاص ، مسمومیت با کرین مونوکسید ، عفونت که در ارتباط با ویروس هایی که با رشد آهسته باشند ، جز موارد موثر در بروز بیماری هستند .

• عوامل محیطی : قرار گرفتن در محیط هایی با مواد شیمیایی مثل حشره کش ها ، قرار گرفتن در برابر اشعات مضر میتواند در روند رشد طبیعی سلول اختلال ایجاد کند و منجر به بروز بیماری هایی همچون پارکینسون گردد .
• عوامل ژنتیکی : اختلالات ژنتیکی که به طور ارثی در خانواده جریان دارد می تواند منجر به بروز بیماری گردد . آمار هم این مسئله را به خوبی نشان می دهد . برای مثال : ده درصد از کسانی که به بیماری پارکینسون دچار هستند ، در یکی از جایگاه های ژنی موثر در ترشح دوپامین دارای جهش ها ژنی می باشند . همچنین پنج درصد از کسانی به این بیماری مبتلا هستند ، دارای سابقه خانوادگی ابتلا به این بیماری هستند .
• افزایش سن : با افزایش سن احتمال ابتلا به این بیماری افزایش می یابد و افراد با سن 50الی60 سال نسبت به بقیه بیشتر در معرض ابتلا هستند ، ولی با این وجود به تازگی این بیماری در جوانان نیز دارای شیوع بالایی می باشد .

علائم بیماری پارکینسون

1. این بیماری منجر به ایجاد اختلالات حرکتی می گردد . در ابتدای ابتلا نشانه های کمتری در فرد دیده می شود . برای مثال لرزش یا رعشه در یکی از اندام های حرکتی مثل دست ها و پاها ، عدم تعادل در راه رفتن یا ایستادن جزو این علائم می باشد که در تشخیص اولیه پزشکی بسیار مهم بوده و برای شروع درمان و جلوگیری از پیشرفت حائز اهمیت می باشد.
2. در مرحله بعد بیماری ، فرد علائم بیشتری پیدا می کند برای مثال عضلات دوطرف بدن فرد مثل دست ها وپاها سفت می شود ، در تکلم فرد تاثیر گذاشته و در هنگام ایستادن فرد تعادل نخواهد داشت . در این مرحله از فرد تحت کنترل متخصص مغز و اعصاب باشد ، میتواند کارهای خودش را انجام دهد و مشکل زیادی از جهت کارهای روزمره نخواهد داشت .
3. در گام بعد که مرحله رشدمیانی بیماری می باشد ، علائم مراحل قبل شدیدتر شده ، واکنش های بدن و حرکات بسیار کند می گردد .
4. در این هنگام کندشدن حرکات فرد بیشتر شده و خشکی عضلات آزار دهنده خواهد بود ، فرد همچنان قادر به راه رفتن است اما با سختی خیلی زیاد می تواند تعادلش را حفظ کند . انجام درمان پارکینسون مثل فیزیوتراپی دربهبود وضعیت راه رفتن حتما موثر خواهد بود.
5. این مرحله ، مرحله پیشرفته بیماری پارکیسنون بوده و علاوه بر علائم بالا ، علائم مزمن و طولانی مدت بیماری رویت خواهد گشت . فرد دچار سفتی شدید عضلانی و ناتوانی در راه رفتن و حرکت خواهد بود ، همچنین ممکن است برخی مشکلات روانی مثل توهم و گیجی نیز در فرد پدیدار گردد . در شرایطی زوال عقل و دشواری در بلع نیز دیده می شود بنابراین خطر آسپیراسیون و یا خفگی نیز وجود دارد . بنابراین بیمار نیاز به کسی دارد که در انجام کارهای روزانه کمکش کند . استفاده از واکرها و ویلچرو همچنین انجام درمان پارکیسنون مثل انجام فیزیو تراپی در بهبود وضعیت موثر خواهد بود .

درمان بیماری پارکینسون

از آنجایی که بیماری پارکینسون دارای دلیل مشخصی برای بروزش نیست بنابراین درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد . ولی با توجه به مطالعات، مصرف برخی داروها ، انجام برخی ورزش ها ، انجام فیزو تراپی ، دوری از تنش و استرس ، انجام طب سوزنی ،جراحی ،ماساژ ، آب درمانی ، کاردرمانی ، تغییر سبک زندگی و داشتن برنامه غذایی مناسب در کنترل و درمان پارکینسون بی تاثیر نخواهد بود ، که در این بخش به بررسی هر یک از این مواد خواهیم پرداخت :

مصرف برخی از دارو ها

استفاده از برخی دارو ها مثل لوودوپا ،کو‌کارل‌دوپا ،سلجیلین ،ریواسیتگمین ،بی‌پریدین ،کاربی‌دوپا ، تولکاپون ،انتاکاپون ،روتیگوتین ،پرامیپکسول ،بنزتروپین،کو‌بنل‌دوپا ، سافینامید ،اپیکاپون و … در درمان بیماری پارکینسون و یا کاهش علائم بیماری پارکینسون مصرف می گردند . نحوه عملکرد این داروها که مهمترین و پرمصرف ترینشان لوودوپا می باشد ، افزایش ترشح دوپامین در بدن می باشد .

لوودوپا در مغز به دوپامین تبدیل می شود بنابراین منجر به تعدیل میزان دوپامین بدن می گردد . این دارو را میتوان به شکل ژلی به نام لوودوپاکاربی دوپا (LCIG) به درون روده با استفاده از یک کاتتر تزریق نمود .

نکته قابل تجه در مصرف داروها این است که هرگز نباید به صورت ناگهانی قطع شوند چراکه قطع مطرف ناگهانی دارو میتواند منجر به برگشت علائم بیماری به صورت شدیتر از قبل گردد و بسیار خطرناک می باشد .

کاردرمانی فیزوتراپی ، ماساژ ،آب درمانی ، طب سوزنی

انجام دادن هر یک از اینها می تواند منجر به بازگشت و بهبود توانایی های حرکتی فرد گردد . برای مثال در کاردرمانی برای کارهایی که بیمارقادر به انجام آنها نیست ، راه حل هایی ارائه می گردد . همچنین در ماساژ و آب درمانی از سفتی عضلات کاسته خواهد شد . درفیزوتراپی با انجام حرکات صحیح ، فرد توانایی های خود مثل حرکت کردن را بهبود خواهد داد . بنابراین در درمان بیماری پارکینسون از این موارد غافل نشوید .

تغییر رژیم غذایی و سبک زندگی

یکی از کارهایی که در کنار درمان های دیگر باید انجام پذیرد تغییر سبک زندگی می باشد . در ابتدا شما رژیم غذایی خود را به سمت جلوگیری از افزایش وزن هدایت کنید همچنین مصرف مواد پرفیبر مثل سبزیجات ، میوه ها و مایعات را فراموش نکنید . از استرس و تنش دوری کنید و ورزش وپیاده روی را در برنامه خود بگنجانید . از مواد نیکوتین دار مثل گوجه وفلفل و کافئین دار مثل چای و قهوه در برنامه غذایی بیشتر استفاده کنید چراکه محققان به این نتیجه رسیده اند که نیکوتین در درمان بیماری پارکینسون نقش مهمی دارد .

جراحی

بیمارانی که دارو درمانی در آنها موثر نبوده و بیماری در مرحله پیشرفته خود قرار داشته باشد  ، از روش های جراحی استفاده می شود .

تنها کمتر از ده درصد بیماران مبتلا به پارکینسون ، در لیست جراحی خواهند بود .

جراحی های متفاوتی برای درمان بیماری پارکینسون استفاده می شود ولی درمان جدید پارکینسون که به صورت شایعتری انجام می گیرد تحریک عمقی مغز (Deep Brain Stimulation) می باشد . دراین روش الکترود هایی را در قسمت هایی از مغز که حرکات را کنترل می کنند قرار می دهند و سپس از طریق سیمی که از زیر پوست عبور می کند ، این الکترود ها را به یک محرک عصبی که در قسمت بالای سینه قرار دارد وصل می کنند.